15 بازیگر بزرگ که نامزد جایزه تمشک طلایی شدند

جایزه تمشک طلایی سالانه همزمان با اسکار اهدا می‌شود تا بدترین فیلم‌ها و بدترین اجراهای سال گذشته را معرفی کند. اگرچه این جایزه بیشتر جنبه سرگرمی دارد اما گاهی اوقات بحث برانگیز است. فیلمی که در گیشه موفق نشود مورد هجوم این جایزه قرار می‌گیرد، حتی اگر در آن سال آثار ضعیف‌تری هم باشند. در حقیقت نمی‌توان گفت آنها همیشه بدترین‌ها را انتخاب می‌کنند. با این حال با حضور “پاریس هیلتون” (Paris Hilton) و “کیم کارداشیان” (Kim Kardashian) در یک فیلم مسلماً رأی دهندگان تمشک طلایی به سراغ آن فیلم می‌روند.

انتخاب‌های خنده دار این اعضا اغلب مایه سرگرمی استو مثلاً جایزه بدترین بازیگر سال 2004 به رئیس جمهور بوش در مستند Fahrenheit 9/11 “مایکل مور” (Michael Moore) اهداف شد. وزیر دفاع دونالد رامزفلد هم جایزه بدترین بازیگر مکمل همان فیلم را دریافت کرد و Superbabies: Baby Geniuses 2 در “جان ویت” (Jon Voight) را کنار زد.

تمشک طلایی با انتخاب بازیگران بزرگ بحث برانگیز می‌شود. هرکسی با حرفه طولانی مدت گاهی اوقات موردهدف رأی دهنگان قرار می‌گیرد. به همین دلیل در اینجا پانزده بازیگر بزرگ که نامزد جایزه تمشک طلایی شده‌اند را معرفی می‌کنیم. با پروشات همراه باشید.

15. رابرت دنیرو – Robert DeNiro

برای انتخاب اولمان چندان سختی نکشیدیم چون “رابرت دنیرو” به خاطر بازی در “پدربزرگ کثیف” (Dirty Grandpa) نامزد بدترین بازیگر مرد شد. او نقش دیک بددهان، پدربزرگ شخصیت جیسون “زک افران” (Zac Efron) را ایفا می‌کند. آن دو پس از مرگ همسر دیک/مادربزرگ جیسون به ساحل دیتونا می‌روند. دیک با لنور (اوبری پلازا “Aubrey Plaza”) که عاشق پیرمردهاست رابطه برقرار می‌کند.

حضور دنیرو در این فیلم آن هم پس از “راننده تاکسی” (Taxi Driver)، “گاو خشمگین” (Raging Bull) و “رفقای خوب” (Goodfellas) مأیوس کننده است. اولین باری که او را در این فیلم می‌بینیم شخصیت لذت طلبی دارد و تماشای حضور چنین بازیگر بزرگی در یک کمدی اینچنینی شرم آور است. با این حال دنیرو این نقش را به خوبی بازی می‌کند و آیا تعهد به نقش لازمه بازیگری نیست؟ با وجود اجرای بد بازیگران دیگری (کوین اسپیسی “Kevin Spacey” در “نه جان” (Nine Lives))، این اجرا خوب بود.

همچنین بخوانید: لیست فیلم‌های پرفروشی که جایزه تمشک طلایی را به دست آوردند

14. کریستوفر واکن – Christopher Walken

وقتی به “کریستوفر واکن” فکر می‌کنید چه به ذهنتان می‌رسد؟ صدای خاصش؟ توانایی اجرای نقش‌های مختلف؟ نقش اسکاری‌اش در “شکارچی گوزن” (The Deer Hunter)؟ طنز گیرایش در فیلم‌های “عشق حقیقی” (True Romance) و “داستان عامه پسند” (Pulp Fiction)؟ مطمئناً به تمام اینها فکر می‌کنید. واکن یکی از معدود بازیگرانی است که در هر فیلم و اجرایی موفق است و حتی یک فیلم افتضاح را دیدنی می‌کند.

باور کنید یا نه او بیش از یک بار نامزد تمشک طلایی شده است. در سال 2002 به خاطر بازی در فیلم دیزنی “خرس‌های کانتری” (The Country Bears) نامزد بدترین بازیگر مرد شد. یک سال قبل هم به خاطر دو فیلم “جک کانگورو” (Kangaroo Jack) و “جیلی” (Gigli) نامزد تمشک طلایی شد. آیا این فیلم‌ها خوب هستند؟ مسلماً نه. اما آیا آنها را تماشا کرده‌اید؟ “کریستوفر واکن” بهترین جنبه این فیلم‌هاست. چرا باید به خاطر حضور در فیلم‌های بد او را تنبیه کنیم؟

13. جولیان مور – Julianne Moore

“جولیان مور” به خاطر اجراهای موفق بی شمارش تحسین می‌شود. فیلم‌های “دور از خانه” (Far From Home)، “شب‌های عیاشی” (Boogie Nights)، “بچه‌ها خوب هستند” (The Kids Are Alright) و “مگنولیا” (Magnolia) نمونه‌ای از فیلم‌های خوب او هستند. البته “هنوز آلیس” (Still Alice) را فراموش نکنیم که جایزه اسکار برد. او از حضور در کارهای عامه پسند هم نمی‌ترسد و در آثاری مانند “جهان گمشده: پارک ژوراسیک” (The Lost World: Jurassic Park)، “بازی‌های گرسنگی: زاغ مقلد” (The Hunger Games: Mockingjay) و “کری” (Carrie). بدون شک او یکی از بااستعدادترین بازیگران زن است.

مسلماً داوران تمشک طلایی می‌خواستند سربه سر او بگذارند، به همین دلیل برای حضور در فیلم “هفتمین پسر” (Seventh Son) در سال 2015 نامزد بدترین بازیگر مکمل زن شد. تاریخ اکران فیلم بارها به تعویق افتاد و پس از اکران هم چندان موفق نبود. بهتر است بگوییم فیلم ضعیفی بود، نه کاملاً بد. خوشبختانه مور جایزه تمشک طلایی را به “کیلی کوئوکو” (Kaley Cuoco) برای فیلم “برنامه‌ریز عروسی” (The Wedding Planner) و صداپیشگی در “آلوین و سمورچه‌ها: جاده چیپ” (Alvin and the Chipmunks: The Road Chip) واگذار کرد.

12. لارنس الیویه – Laurence Olivier

“لارنس الیویه” بهترین بازیگر بریتانیاست که علاوه بر حضور موفق در تئاتر، نامزد ده اسکار شد و در سال 1948 به خاطر بازی در فیلم “هملت” (Hamlet) اسکار را دریافت کرد. او همچنین در سال 1947 جایزه افتخاری و در سال 1979 هم جایزه یک عمر فعالیت هنری را دریافت کرد.

او دو جایزه تمشک طلایی هم دریافت کرد. چون درست مثل بازیگران دیگر در سنین بالا نقش‌های خوبی به او پیشنهاد نمی‌شود. اولین فیلم بد او “خواننده جاز” (The Jazz Singer) با حضور “نیل دایمند” (Neil Diamond) در سال 1980 بود. آن سال اولین سال آغاز جوایز تمشک طلایی بود که الیویه به همراه “جان اَدامِس” (John Adames) در فیلم “گلوریا” (Gloria) ساخته “جان کاساوتیس” (John Cassavetes) آن را دریافت کرد. دو سال بعد به خاطر بازی در نقش جن در فیلم جنگی ” اینچئون ” (Inchon) این جایزه را دریافت کرد و “ویلی آمس” (Willie Aames) در Zapped را کنار زد. این یعنی “لارنس الیویه” و “ویلی آمس” باهم برابرند؟ داوران تمشک طلایی هم دیوانه هستند.

11. مایکل کین – Michael Caine

از فعالیت “مایکل کین” بیش از شصت سال می‌گذرد و در این دوران نامزد شش اسکار شده، و دو جایزه را برده که اولین آن برای کمدی “هانا و خواهرانش” (Hannah and Her Sisters) از “وودی آلن” (Woody Allen) در سال 1987 و دومین آن برای فیلم “قوانین خانه سایدر” (The Cider House Rules) در سال 2000 بود. کین همیشه پرکار بوده است. تا زمان نگارش این مقاله 163 اثر در کارنامه او دیده می‌شود. فیلم‌های اخیر او عبارتند از سه گانه “شوالیه تاریکی” (Dark Knight) از “کریستوفر نولان” (Christopher Nolan) و “اکنون مرا می‌بینی” (Now You See Me) از “آرتور ترسلر” (Arthur Tressler).

از آنجاییکه کین در آثار مختلفی حضور داشته مسلماً در این بین آثار ضعیف هم بوده‌اند و او هیچگاه پنهان نکرده که به خاطر پول هم در آثاری حضور یافته است. یکی از این فیلم‌ها “آرواره‌ها: انتقام” (Jaws: The Revenge) در سال 1987 بوده که باعث شد نامزد بدترین بازیگر مکمل شود. چند سال قبل هم برای فیلم “جزیره” (The Island) و تریلر “در لباسی خیره‌کننده” (Dressed to Kill) از دی پالما که حالا اثری کلاسیک محسوب می‌شود، نامزد تمشک طلایی شد. احتمالاً در این مراسم‌ها خواب ماند و نرفت.

همچنین بخوانید: 10 انتخاب عجیب در تاریخ اسکار وقتی فیلم‌های بهتری برای دریافت جایزه وجود داشتند

10. باربارا استرایسند – Barbra Streisand

یکی از دلایل بیخود بودن جوایز تمشک طلایی انتخاب “باربرا استرایسند” است. آن‌ها برای فیلم‌های “فاکرهای کوچک” (Little Fockers)، “سفر گناه” (The Guilt Trip) و “تمام شب” (All Night Long) او را نامزد تمشک طلایی بدترین بازیگر زن مکمل و بدترین بازیگر زن کردند. گرچه این فیلم‌ها خوب نیستند اما نه آنقدری که بخواهید چشم‌هایتان را ببندید.

اما او برای فیلم‌های “ینتل” (Yentl) سال 1983 هم نامزد تمشک طلایی شد که کارگردانی آن را برعهده داشت. فیلم درباره یک دختر یهودی است که خود را پسر جا میزند تا به یک مدرسه مذهبی برود زیرا زنان اجازه ورود به آن را ندارند. از آنجاییکه این بار نقش کارگردانی را برعهده گرفته بود داوران فکر کنند نامزد کردن او در قسمت بدترین بازیگر بامزه است. (این عادت آنهاست، همانطور که “تایلر پری” (Tyler Perry) را به خاطر بازی در نقش مادئا نامزد بدترین بازیگر زن می‌کنند.) در هر صورت او برنده نشد. جایزه آن سال به “کریستوفر اتکینز” (Christopher Atkins) به خاطر فیلم “شبی در بهشت” (Night in Heaven) اهدا شد.

9. شان پن – Sean Penn

“شان پن” بازیگری خوب است که در کمدی هم به خوبی می‌درخشد. این توانایی باعث شده به خاطر حضور در “رودخانه میستیک” (Mystic River) و “میلک” (Milk) اسکار دریافت کند. اما در سال 1986 هنوز “شان پن” نبود. او به خاطر بازی در نقش جف اسپیکولی در “اوقات خوش در ریجمونت های” (Fast Times at Ridgemont High)، “فالکون و آدم برفی” (The Falcon and the Snowman) و “از فاصله نزدیک” (At Close Range) درخشید، اما در آن دوران ازدواجش هم سروصدا کرد.

چون در آن زمان با “مدونا” بزرگ‌ترین ستاره پاپ جهان ازدواج کرده بود. “مدونا” هم می‌خواست بازیگر شود و قبلاً دو نفری در “خبر خوش شانگهای” (Shanghai Surprise)، یک کمدی عاشقانه ضعیف درباره یک مرد و یک پرستار که دنبال مواد مخدر ربوده شده بودند، حضور یافتند. این فیلم جز بدترین فیلم‌های سال شد و پن نامزد دریافت بدترین بازیگر مرد شد. او این جایزه را به “پرینس” در فیلم Under the Cherry Moon واگذار کرد. “مدونا” هم جایزه بدترین بازیگر زن را در دریافت کرد. جالب است که آنها در این باره در خانه چه صحبت‌هایی داشتند.

8. هلی بری – Halle Berry

“هلی بری” در فیلم‌های مختلفی حضور یافته که همه‌شان خوب نیستند، اما از آنجاییکه فیلمسازها نمی‌دانند چطور از استعداد او استفاده کنند اغلب بهترین نقش به او داده نمی‌شد. وقتی نقش خوبی به او داده شود او از پس آن برمی آید. جایزه‌امی او برای فیلم “معرفی دوروتی دندریج” (Introducing Dorothy Dandridge) و جایزه اسکار او برای “مهمانی هیولا” (Monster’s Ball) مدرکی بر این موضوع است.

چنین فیلم‌های خوبی در کارنامه او زیاد هستند، اما فیلم‌های بدی مانند “زن گربه‌ای” (Catwoman) که برای آن بدترین بازیگر زن سال 2005 انتخاب شد، زیاد هستند. او این جایزه را پذیرفت و حتی با تشکر از مدیربرنامه اش گفت: «او آنقدر من را دوست دارد که برای حضور در هر پروژه‌ای من را راضی می‌کند، حتی اگر آن پروژه آشغال باشد». ما از این حرفش خوشحالیم و امیدواریم مدیربرنامه اش را عوض کرده باشد.

7. پیتر اوتول – Peter O’Toole

“پیتر اوتول” یکی از ستاره‌های بازیگری است که به خاطر اجراهای زیبا از جمله اجرای نامزد اسکار در “بکت” (Becket)، “شیر در زمستان” (The Lion in Winter)، “خداحافظ، آقای چیپس” (Goodbye Mr. Chips)، “طبقه حاکم” (The Ruling Class)، “بدل کار” (The Stunt Man)، “سال موردعلاقه من” (My Favorite Year) و البته “لارنس عربستان” (Lawrence of Arabia).

با این وجود اوتول به خاطر بازی در “سوپرگرل” (Supergirl) در سال 1984 نامزد بدترین بازیگر مرد و به خاطر بازی در کمدی “باشگاه بهشت” (Club Paradise) در سال 1986 نامزد بدترین بازیگر مکمل مرد شد. او در فیلم آخر در کنار ستاره‌هایی چوان “رابین ویلیامز” (Robin Williams)، “ریک مورانیس” (Rick Moranis)، “یوجین لوی” (Eugene Levy) و “آندره‌آ مارتین” (Andrea Martin) حضور یافت. حتی کارگردان فیلم “هارولد ریمیس” (Harold Ramis) هم قبول می‌کرد فیلم طبق انتظارش پیش نرفت. با این حال “باشگاه بهشت” آنقدرها هم بد نیست و اوتول آن را قبول دارد. اما حتی یک فیلم ضعیف هم استعدادهای او را انکار نمی‌کند. خوشبختانه جایزه به “جروم بنتون” (Jerome Benton) برای فیلم Under the Cherry Moon اهدا شد.

همچنین بخوانید: رده بندی برندگان بهترین بازیگر نقش اول مرد جایزه اسکار از سال 2000 تا 2019

6. جک نیکلسون – Jack Nicholson

آیا “جک نیکلسون” تا به حال اجرای بدی داشته؟ او فیلم‌های ضعیفی داشته اما آیا فیلمی داشته که بگویید: “این مردک نمی‌داند چکار می‌کند؟” نه. اما داوران جایزه تمشک طلایی در سال 1992 دو بار این کار را انجام دادند. آن‌ها برای فیلم “دردسر مردانه” (Man Trouble) و “هوفا” (Hoffa) او را نامزد بدترین بازیگر مرد کردند.

آن سال عجیب بود. “دردسر مردانه” کم فروخت و نیکلسون به خاطر “هوفا” نقدهای مختلفی دریافت کرد. “کوین کاستنر” (Kevin Costner) هم برای فیلم “بادیگارد” (The Bodyguard) و “مایکل داگلاس” (Michael Douglas) برای فیلم “غریزه اصلی” (Basic Instinct) و “در امتداد درخشش” (Shining Through) نامزد بدترین بازیگر مرد شد. جایزه به “سیلوستر استالونه” (Sylvester Stallone) برای فیلم “ایست! وگرنه مادرم شلیک می‌کند” (Stop! Or My Mom Will Shoot) رسید. این اجرای افتضاح در فیلمی افتضاح بود. جک هم در یک سال دو فیلم ناموفق ساخته بود.

5. کرک داگلاس – Kirk Douglas

“زحل 3” (Saturn 3) یک فیلم علمی-تخیلی در سال 1980 درباره دو دانشمند است که یک ربات 120 سانتی متری به آنها حمله می‌کند. در این فیلم الهام گرفته از “بیگانه” (Alien) نکات مختلفی وجود دارد، از جمله دوبله صدای “هاروی کیتل” (Harvey Keitel)، اجرای “کرک داگلاس” 64 ساله به عنوان معشوقه “فارا فاست” (Farrah Fawcett) ستاره دهه 70 (که آن زمان 33 ساله بود) و البته فیلمنامه و لباس‌های فاست. این فیلم شکست خورد و داگلاس نامزد بدترین بازیگر مرد تمشک طلایی شد، اما این جایزه را به “نیل دایمند” برای فیلم “خواننده جاز” واگذار کرد.

این بار این بازیگر خودش را مسبب شکست فیلم دانست. “زحل 3” گرچه به نظر تماشاگر امروزی کمی سرگرم کننده، اما ضعیف است. فیلمنامه پر از دیالوگ‌های به دردنخور بوده و کارگردانی “استنلی دانن” (Stanley Donen) آواز در باران” (Singin’ in the Rain) آن را به یک فیلم علمی-تخیلی پر از صحنه‌های جنسی و خشونت آمیز بدل می‌کند. مسلماً داگلاس کاری نداشت که انجام دهد و تلاش او برای موفقیت فیلم هم شکست خورد.

4. ساندرلا بولاک – Sandra Bullock

چه کسی “ساندرا بولاک” را دوست ندارد؟ هیچکس. او جذاب، دوست داشتنی و در عرصه کمدی و درام بااستعداد است. به معنای دیگر او درست همان ستاره‌ای است که داوران تمشک طلایی از آن خوششان می‌آید و برای حضور او در کمدی “همه چیز دربارهٔ استیو” (All About Steve) در سال 2009 او را هدف قرار دادند. هرطور که فیلم را نگاه کنید بازهم عجیب است. بولاک نقش یک جدول حل کن را ایفا می‌کند که با مردی آشنا شده و مرد پس از دیوار اول دیگر با او قرار نمی‌گذارد، بنابراین این مرد (بردلی کوپر “Bradley Cooper”) را دنبال می‌کند. به سختی می‌شود چنین داستانی را بامزه کرد و به همین دلیل فیلم موفق نبود.

بولاک با شکست “بیانسه” (Beyonce) (برای فیلم “شیفته” (Obsessed)) و “مایلی سایرس” (Miley Cyrus) (برای فیلم “هانا مونتانا: فیلم” (Hannah Montana: The Movie)) جایزه تمشک طلایی بدترین بازیگر زن را به دست آورد. او که آدم خوب و شیرینی است شخصاً جایزه را دریافت کرد و حتی دی وی دی این فیلم را هم به شرکت کنندگان مسابقه داد. شب بعد به خاطر حضور در “نقطه کور” (The Blind Side) جایزه اسکار را دریافت کرد.

3. آل پاچینو – Al Pacino

“آل پاچینو” بازیگری است که در کارنامه‌اش آثار خوب و بد دارد. او هشت بار نامزد اسکار شد و به خاطر فیلم “بوی خوش یک زن” (Scent of a Woman) آن را دریافت کرد. (بله درست خواندید، برای فیلم “پدرخوانده” (The Godfather) یا “بعد از ظهر سگی” (Dog Day Afternoon) اسکار نگرفت.) از سوی دیگر چهار بار نامزد جایزه تمشک طلایی شده: “انقلاب” (Revolution)، “جیلی” (Gigli)، سال 2009 برای فیلم‌های “88 دقیقه” (88 Minutes) و “قتل عادلانه” (Righteous Kill) و کمدی “جک و جیل” (Jack and Jill) از “آدام سندلر” (Adam Sandler) که جایزه بدترین بازیگر مکمل را دریافت کرد.

پاچینو همیشه بازیگر سختکوش و بااستعدادی بوده و فیلم‌های بسیار خوبی دارد. اما در سال‌های اخیر در اجراهایش بازی‌های اغراق آمیز و تئاترگونه داشته است. او در فیلم “جک و جیل” باید نقش خود را داشته و با سندلر که نقش زن را ایفا می‌کرد، رابطه عاشقانه داشته باشد. این فیلم در مراسم تمشک طلایی انقلاب به پا کرد و جایزه بدترین فیلم، بدترین بازیگر مرد (سندلر)، بدترین بازیگر زن (سندلر)، بدترین بازیگر زن مکمل (دیوید اسپید “David Spade”)، بدترین زوج سینمایی، بدترین کارگردان، بدترین فیلمنامه، بدترین عوامل و بدترین پریکوئل، بازسازی یا سیکوئل. 100% مطمئن نیستیم اما انگار داوران تمشک طلایی زیاد فیلم را دوست نداشتند.

2. دایان کیتن – Diane Keaton

آمریکا پس از بازی “دایان کیتن” در فیلم “آنی هال” (Annie Hall) سال 1977 از “وودی آلن” (Woody Allen) عاشق این بازیگر شد. او به خاطر بازی در نقش کی آدامز در “پدرخوانده” و سیکوئل آن به شهرت رسیده بود، اما “آنی هال” چیز دیگری بود. مردها دوست داشتند با او رابطه برقرار کنند و زن‌ها از مد، و شخصیت او به عنوان نماد یک زن مدرن تقلید می‌کردند. این نقش ماندگار بود و جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد.

اما سه نامزدی دیگر در اسکار و یک تمشک طلایی در انتظار او بود. او به خاطر بازی در کمدی “چون من گفتم” (Because I Said So) محصول سال 2007 در نقش مادری که نگران دخترش (مندی مور “Mandy Moore”) است، نامزد این جایزه شد. فیلمنامه ضعیف فیلم پر از ایراد است و کیتن در آن باید نقش یک مادر غیرقابل تحمل را ایفا کند. خوشبختانه “لیندسی لوهان” (Lindsay Lohan) همان سال تریلر اروتیک “من می‌دانم که چه کسی مرا کشت” (I Know Who Killed Me) را ساخت و تمشک طلایی را به چنگ آورد.

همچنین بخوانید: 10 بازیگری که به خاطر بازی در نقش اشرار جایزه اسکار بردند

1. مارلون براندو – Marlon Brando

“مارلون براندو” دنیای بازیگری را دگرگون کرد. او با دنبال کردن متد استانیسلاوسکی رئالیسم را بر اجرا ترجیح داد و در سال‌های 1950 در فیلم‌های موفقی حضور یافت، از جمله: “اتوبوسی به نام هوس” (A Streetcar Named Desire)، “وحشی” (The Wild One) و “در بارانداز” (On the Waterfront). نقطه اوج اجرای او در سال 1972 بود که نقش دون کورلئونه را در “پدرخوانده” بازی کرد و در درام اورتیک “آخرین تانگو در پاریس” (Last Tango in Paris) حضور یافت.

سپس اتفاق عجیبی رخ داد. براندو روی صحنه و پشت صحنه به خاطر رفتار خاص خود و اجرایش شهرت داشت. اجراهای بعدی او اغلب عجیب و خسته کننده بودند و کارگردان‌ها از انتخاب‌هایش بدش خسته شده بودندن. به همین دلیل به خاطر فیلم‌های “فرمول” (The Formula) سال 1980 و “کریستف کلمب: اکتشاف” (Christopher Columbus: The Discovery) در سال 1992، نامزد تمشک طلایی شد.

همه این ماجراها با فیلم “جزیره دکتر مورو” (The Island of Dr. Moreau) در سال 1996 آغاز شد که طی تولید آن براندو دیالوگ‌ها را حفظ نکرد و به جای آن از دستیارش خواست از طریق یک رادیوی کوچک دیالوگ‌ها را به او بگوید. همچنین اصرار کرد که برای بیشتر صحنه‌ها گریم سفید داشته باشند و سطل یخ روی سرش بگذارد. قضیه به اینجا ختم نمی‌شود. بنابراین نامزد جایزه بدترین بازیگر مکمل مرد شد.

امیدواریم از مطالعه این مقاله لذت برده باشید. منتظر شنیدن نظراتتان هستیم!