15 راه برای حمایت از فردی که به سرطان مبتلاست
امروزه بیشتر مبتلایان به سرطان در خانه درمان میشوند، و لازم نیست که تمام مدت در بیمارستان باشند. بنابراین در این مدت به حمایت، کمک و دلگرمی اطرافیان خود نیاز دارند.
بیشتر تحقیقات نشان میدهد مبتلایانی که از حمایت و پشتیبانی خانواده خود برخوردارند، نسبت به باقی بیماران به تغییرات و عوارض این بیماری واکنش بهتری نشان میدهند، روحیه مثبتتری دارند و عمر طولانیتری نیز خواهند داشت. طبق این تحقیقات مبتلایان به سرطان به حمایت دوستان خود نیاز دارند. بنابراین شما میتوانید در زندگی یک فرد بیمار تغییر بزرگی ایجاد کنید.
یکی از عوامل درمان، وجود دوستان خوب است
به یاد داشته باشید که فرد مبتلا به سرطان بهسختی میتواند از دوستش درخواست کمک کند، زیرا نمیخواهد ضعیف به نظر برسد. اگر به آن فرد بگویید که «تو خیلی شجاع هستی» یا «خیلی قوی هستی» او را مجبور میکنید که نقش یک فرد قوی را ایفا کند. بنابراین انتظار اینکه این افراد قوی باشند فشار مضاعفی به آنها وارد میکند و متأسفانه در اغلب موارد خانوادهها همین اشتباه را مرتکب میشوند. در این مواقع نقش شما بهعنوان دوست بسیار مهم است. آنها شما را میشناسند و به شما اعتماد دارند، از سوی دیگر انتظارات و وابستگی عاطفی شما بهاندازه خانواده او نیست. بنابراین میتوانید به او کمک کنید و این کمک به او بسیار ارزشمند است.
بنابراین سعی کنید باوجود سرطان رابطه دوستانه خود را حفظ کنید و فعالیتهای همیشگی را انجام دهید. فراموش نکنید که بعد از درمان سرطان، مبتلایان به حمایت و تشویق شما نیاز دارند. بعد از درمان، دوست شما به مرحله جدیدی از زندگی وارد میشود که دوستی بخش مهمی از آن است. با انجام این مراحل، دوستی شما در زندگی آن فرد تأثیر مهمی ایجاد خواهد کرد.
برای مقابله با این بیماری راههای مختلفی وجود دارد. میتوانید از لحاظ مالی کمک کنید، میتوانید با دوست خود وقت بگذرانید یا اینکه خودروی خود را در اختیار او قرار دهید. بسیاری از انجمنهای خیریه از اینکه خودروی خود را در اختیارشان قرار دهید، استقبال میکنند.
به یاد داشته باشید که اطرافیان فرد بیمار هم به حمایت نیاز دارند. درواقع عضو خانواده فرد بیمار که انجام کارهای او را بر عهده دارد ممکن است مضطرب و گوشهگیر شود. اگر آنها را میشناسید پس بهتر است به آنها هم کمک کنید. شاید آنها هم به شما بگویند که چگونه میتوانید به دوست خود کمک کنید.
گروههای حمایتی هم میتوانند تأثیر بزرگی ایجاد کنند
زمانی که به فردی گفته میشود به این بیماری مبتلاست، معمولاً واکنشهای مختلفی نشان میدهد، ممکن است شوکه یا عصبانی شود و یا اعتقادش را از دست بدهد. برخی افراد هم ممکن است غمگین شوند، بترسند و یا حس کنند همهچیز را از دست خواهند داد. در بیشتر مواقع حتی اعضای خانواده و دوستان نزدیک هم نمیتوانند احساس فرد بیمار را درک کنند. درنتیجه آن فرد احساس تنهایی میکند.
گروههای حمایتی به بیماران کمک میکنند که درباره احساسات و تجارب خود صحبت کرده و آن را با بقیه به اشتراک بگذارند، درنتیجه استرس شان کاهش مییابد. زمانی که فرد، ترس و تجربههایش را با اعضای خانواده درمیان میگذارد ممکن است برای آنها عجیب به نظر برسد، اما در گروههای حمایتی اینگونه نیست. فرد به آن گروه احساس تعلق کرده وحس میکند که توسط آنها درک میشود و دیگر تنها نیست.
این گروهها ممکن است درباره بیماری و برخورد با آن اطلاعات مختلفی در اختیار بیمار قرار دهند، اینکه روش درمان چگونه است، چگونه باید درد را کاهش داد، عوارض درمان را چگونه کنترل نمود و چگونه با اعضای خانواده برخورد نمود. با به اشتراک گذاشتن این اطلاعات، احساس ترس و ناتوانی بیمار فروکش میکند.
مطالعات انجامشده نشان میدهد که این گروههای حمایتی احساس نگرانی بیمار را کاهش میدهند. علاوه براین، این گروهها امید به زندگی را در بیماران ایجاد نموده و روش کنترل احساسات را به آنها میآموزند. البته نمیتوان گفت که این گروههای حمایتی برای تمام افراد مفید است، شاید برخی از بیماران بخواهند از روشهای حمایتی بهره ببرند.
15 راه برای کمک کردن
اینکه در کارهای روزمره به دوست بیمار خود کمک کنید، بسیار ارزشمند است. در انجام کمک به دوست خود خلاق باشید زیرا نیازهای او تغییر میکند، بنابراین در کمکهای ارائهشده منعطف عمل کنید. به آنها بفهمانید که هر وقت به شما نیاز داشته باشند در دسترس هستید.
اگر دوستتان با شما تعارف میکند، به او بگویید که از او انتظار ندارید جبران کند و کمک شما به خاطر این است که به او اهمیت میدهید.
از آنها بپرسید که چگونه میتوانید به آنها کمک کنید. سعی کنید به روشهای مختلف این کار را انجام دهید، نه اینکه فقط بگویید «هر وقت کار داشتی زنگ بزن.»
- درانجام کارهای شخصی به او کمک کنید.
- خریدهای او را انجام دهید.
- درانجام کارهای خانه به او کمک کنید.
- برایش غذا پخته و به خانهاش ببرید. البته از قبل بپرسید که چه غذایی باید بخورد.
- باهم برنامهریزی کرده و یکشب به سینما بروید و فیلم ببینید.
- از فرزندانش مراقبت کنید، آنها را به مدرسه ببرید و بازگردانید، در انجام تکالیفشان کمک کنید و با آنها بازی کنید.
- قرارهای گروهی ترتیب دهید، یا گل و کارت و هدیه بفرستید.
- با دوستان دیگر برنامهریزی کرده و بهطور منظم به او زنگ بزنید یا دیدار کنید.
- اگر حس میکنید دوستتان خسته است و میخواهد استراحت کند از او بپرسید و اگر اشکالی ندارد تلفنهایش را پاسخ دهید.
- دوست خود را به جلسههای گروهی برسانید.
- برای جلسات درمان با او همراه باشید.
- در جلسات گروهی یا درمان همراهش باشید و موارد موردنیاز را یادداشت کنید.
- اگر درباره بیماری سؤالی دارد، درباره آن سؤال تحقیق کنید یا او را به گروههای حمایتی معرفی کنید.
- از طرف او در جلسات خیریه شرکت کنید، خون اهدا کنید یا کارهای باارزش دیگر انجام دهید.
- برای مثال با پوشیدن تیشرتی که پیامی درباره سرطان رویش حکشده از دوست خود حمایت کنید.
برقراری ارتباط نقش مهمی دارد. با او مانند یک فرد عادی رفتار کنید. درباره نیازها و کارهایشان صحبت کنید. اما همیشه درباره سرطان صحبت نکنید، سعی کنید لابلای صحبت درباره موضوعات مختلف، پاسخ سؤالهایتان را دریافت کنید. اگر نمیخواهند شما را درگیر کنند، اجازه بدهید که به شما نه بگویند. البته شما باید آمادگی خود را اعلام کنید، مگر اینکه خودشان نخواهند.
اگر موافق بود، بعد از پایان درمان جشن یا سالگردی ترتیب دهید. اما همهچیز را با او هماهنگ کنید، برای مثال لیست مهمانها را به او نشان داده و سپس آنها را دعوت نمایید.
دیدگاهها