چرا بازی کردن برای کودکان مهم است؟

اگر فرزندی دارید که سنین کودکی اش را سپری می کند بی شک در برنامه های روزانه خود اوقاتی را برای بودن با او در نظر گرفته اید و با او بازی می کنید زیرا خوب می دانید که بازی در واقع شغل تمام وقت کودکان محسوب می شود!

نوع بازی که ممکن است انتخاب کنید با توجه به سن و سال کودک می تواند از بازی های ساده گرفته تا بازی های فکری یا چالش هایی همچون سوالات جرات حقیقت باشد.

در واقع بازی های مختلف به کودک درباره جهان، خود و دیگران می آموزند و به اندازه استفاده از یک رژیم غذایی سالم، مطالعه کردن و خواب خوب شبانه بخشی از رشد سالم او محسوب می شوند.

کودکان برای بازی کردن، گاهی به گروهی از هم سن و سالان خود ملحق شده، برخی اوقات بازی بازی با والدین را ترجیح می دهند و گاهی دوست دارند تنها بازی کنند.

بازی آن ها گاه پر سر و صدا و گاه بی صدا است، گاه هیجان انگیز و پر جنب و جوش و گاه بدون هیچ گونه تحرک خاصی می باشد.

آن ها برای بازی به اسباب بازی های فانتزی یا گواهی نامه نیاز ندارند بلکه زمان، فضا و آزادی کافی می خواهند تا فعالیت های مورد علاقه خود را کشف کنند.

به طور کلی بازی کردن برای کودکان به 5 دلیل اهمیت دارد که عبارتند از:

1. بازی باعث رشد تخیل و خلاقیت کودک می شود

بچه ها در طول بازی تخیل خود را گسترش می دهند. بازی های ساختگی راه می اندازند و در جهان های تخیلی گم می شوند. آن ها برای موانع تخیلی راه حل هایی ارائه داده و در همین حین اعتماد به نفس خود را نیز افزایش می دهند.

به علاوه کودکان در طول بازی قوانین خودشان را ایجاد کرده و یاد می گیرند قوانین را دنبال کرده یا آن ها را تغییر دهند. همه این موارد مهارت های مفیدی برای زندگی و ارتباط برقرار کردن با دیگران به آن ها می بخشد.

2. رشد شناختی کودک تقویت می شود

منظور از تقویت رشد شناختی کودک این است که بازی برای رشد سالم مغز ضروری می باشد.

برخی بازی ها بدون ساختار هستند، به این صورت که بچه ها خودشان بازی را مدیریت کرده و به برنامه ها یا فعالیت های مشخص شده بزرگسالان محدود نمی شوند.

این گونه بازی ها به رشد مغز کودک به شیوه های مثبت کمک کرده و باعث تقویت و افزایش ارتباطات عصبی در مغز (مسیرهایی در مغز که برای فکر کردن از آن ها استفاده می شود) می شوند.

علاوه بر این، بازی های بدون ساختار برای ساخت و تقویت قشر پیش پیشانی مغز مفید هستند. لازم به ذکر است این بخش از مغز روی نحوه یادگیری کودک، حل مشکلات و کسب دانش در مورد محیط اطراف تاثیر می گذارد.

3. بازی کردن مزایای عاطفی و رفتاری دارد

زمانی که بزرگسالان تحت فشار قرار می گیرند به فعالیت هایی که باعث آرامش آن ها می شود روی می آورند. مثلا به باشگاه می روند، با دوستان خود قرار می گذارند، پیاده روی یا باغبانی می کنند.

این فعالیت های فرح بخش چیزی بیشتر از یک حواس پرتی ساده بوده و در واقع راهی برای برگرداندن فرد به زندگی و بهبود شرایط روحی که در آن به سر می برد محسوب می شوند.

کودکان نیز همین طور هستند اما به زمان بسیار بیشتری برای بازی کردن نیاز دارند. بازی کردن روزانه و مکرر به کاهش اضطراب، استرس و تحریک پذیری کودک کمک کرده و باعث افزایش شادی و عزت نفس او می شود.

4. بازی سواد کودک را بهبود می بخشد

بچه ها با توانایی یادگیری زبان به دنیا می آیند و از همان بدو تولد مهارت های زبانی و سواد آموزی از طریق بازی و تعامل در آن ها وجود دارد.

نوزادان و کودکان نو پا با تماشای بزرگسالان، شنیدن صحبت های آن ها و رفتارشان کلمات جدید یاد می گیرند.

به علاوه ذهن آن ها با شنیدن آهنگ ها و اشعار، هجاها را به ضربات صدا متصل می کند. این مسئله به کودکان کمک می کند تا مهارت های گوش کردن خود را بهبود بخشیده و با صدای کلمات آشناتر شوند.

در واقع بچه ها با بازی کردن در مورد ارتباطات یاد می گیرند و مکالمه کردن دو طرفه را تمرین می کنند حتی اگر نتوانند صحبت کنند!

همچنین شنیدن قصه به آن ها کمک می کند تا بفهمند چه کسی هستند و نقش شان در جامعه چیست و نحوه عملکرد زبان و ساختار قصه ها را به آن ها آموزش می دهد.

5. بازی کودک را مستقل تر می کند

کودکان به دلیل سن کم معمولا در فعالیت های روزانه خود قدرت و فرصت کمی برای در اختیار گرفتن اوضاع دارند و در واقع همیشه گوش به فرمان والدین هستند. به آن ها گفته می شود چه کاری را چه زمانی انجام دهند، کجا بروند و …

خوشبختانه بچه ها در دنیای بازی این فرصت را می یابند که قوانین خود را خلق کرده و صاحب قدرت باشند. آن ها رهبری می کنند و بزرگسالان می توانند حکم شنوندگان و کسانی را داشته باشند که گاهی راهنمایی های لازم را به آن ها گوشزد می کنند.

توجه داشته باشید بازی های انفرادی به همان اندازه که بازی های گروهی برای رشد کودک مهم هستند از اهمیت زیادی برخوردار می باشند و به کودکان کمک می کنند تا احساس استقلال بیشتری داشته باشند.

کودکانی که با بازی های انفرادی راحت تر هستند احساس می کنند قادر هستند به تنهایی با امور و مشکلات مختلف روبرو شده و از آن ها عبور کنند. توسعه این مهارت ها حتی به ارتباطات آن ها در گروه های مختلف در آینده کمک می کند.

کودکانی که به تنهایی بازی می کنند می توانند با مشاهده تعاملات گروهی از راه دور نشانه های اجتماعی را بیاموزند. به علاوه بازی انفرادی به آن ها امکان تست خلاقیت و ایده های خود را می دهد و زمانی که تنها و حتی بی حوصله هستند مغزشان این چالش ها را قبول می کند.

آن ها در بازی های انفرادی راه های جدید و هیجان انگیزی برای تحریک خود پیدا می کنند. همان طور که انیشتین نیز گفته است یکنواختی و تنهایی در یک زندگی آرام، ذهن خلاق را تحریک می کند.

برگرفته از:epl