10 حقیقت درباره فیلم “داستان دو خواهر” (A Tale Of Two Sisters) محصول کره‌جنوبی

“داستان دو خواهر” (A Tale Of Two Sisters) یک فیلم ترسناک متفاوت از کره‌جنوبی است که به خاطر صحنه‌های ترسناک و روانشناسانه شناخته می‌شود. سبک خوش ساخت و فضای عاطفی فیلم او را به یکی از بهترین آثار ترسناک تبدیل کرده است.

این فیلم با وجود خاطرات و روان شخصیت‌ها داستان خانواده‌ای را روایت می‌کند که غم شدیدی را تجربه می‌کنند. ریتم کند، ترکیب عناصر سوپرنچال و رئال و ابهام داستان آن را جذاب می‌کند. در اینجا می‌خواهیم 10 حقیقت درباره فیلم را معرفی کنیم. با پروشات همراه باشید.

این مقاله ممکن است بخشی از داستان فیلم را اسپویل کند.

10. فیلم بازسازی هالیوودی دارد

این فیلم یک نسخه آمریکایی دارد که در سال 2009 توسط برادران گارد کارگردانی شد. این فیلم با اجرای “امیلی براونینگ” (Emily Browning) و “الیزابت بنکس” (Elizabeth Banks) عنوانی مشابه دارد که بعدها به “ناخوانده” (The Uninvited) تبدیل شد.

یکی از تفاوت‌های بی/ اهمیت بین دو فیلم سن خواهران است. در فیلم اصلی سو-می از خواهرش سو-یئون بزرگ‌تر است، درحالی که این موضوع در نسخه هالیوودی برعکس است.

همچنین بخوانید: لیست بهترین فیلم‌های ترسناک کره‌ای که باید تماشا کنید

9. فیلم از یک داستان کره‌ای الهام گرفته‌شده

این فیلم از داستان کره‌ای الهام گرفته شده که در میان آثار مختلف اقتباس شده از آن، “داستان دو خواهر” تنها پروژه کاملاً اصیل است که از بقیه بازسازی نشده است.

در داستان اصلی نام دو خواهر جانگوا و هانگریون به معنای گل رز و لاله قرمز است. نام دو خواهر در فیلم یعنی سو-می و سو-یئون هم به معنای رز و لاله است.

8. “سو-یونگ لیم” (سو-می) برای نقش سو-یئون تست داد

“سو-یونگ لیم” (Soo-jung Lim) بازیگر نقش سو-می خواهر بزرگتر در اصل برای نقش سو-یئون تست داده بود. حتی کارگردان فیلم “جی-وون کیم” (Jee-woon Kim) از او خواست نقش خواهر کوچکتر و “جون جی-هیون” (Jun Ji-Hyun) نقش سو-می را بازی کند. با این حال جون از نقش سو-می در فیلمنامه ترسید که به خاطر آن جای بازیگران عوض شده بود.

عجیب است که در نسخه هالیوودی هم همین اتفاق رخ داد. “امیلی براونینگ” برای نقش الکس تست داد اما بعد نقش آنا را بازی کرد.

7. صحنه آغازین از قصد مبهم بود

در صحنه آغازین پزشکی در مرکز روانی با سو-می مصاحبه کرده و از او می‌پرسد آیا خاطرات آن روز را به یاد دارد یا نه. در ادامه می‌بینیم که سو-می پس از گذراندن مدت زمانی در مرکز روانی به خانه بازمی‌گردد.

فیلمسازان از قصد اول فیلم را مبهم کردند. چون نمی‌دانیم این صحنه فلش بکی پس از مرگ مادر است یا رفتن دوباره او به مرکز روانی.

6. پایان اصلی فیلم تاریک‌تر است

در پایان فیلم روح خواهر سو-می ایون-رو را می‌کشد و سو-می حس می‌کند از نامادری‌اش انتقام گرفته است. با این حال پایان اصلی فیلم جور دیگری بود. سو-می با مصرف زیاد قرص خودکشی می‌کند تا به مادر و خواهر مرده‌اش ملحق شود. از آنجاییکه این پایان ناراحت کننده بود سانسور شد.

همچنین بخوانید: معرفی 5 فیلم جذاب و دیدنی از کره شمالی

5. این فیلم پرفروش‌ترین فیلم ترسناک کره‌ای تاریخ است

این فیلم بلافاصله پس از اکران در سال 2003 به پرفروش‌ترین فیلم کره‌ای ترسناک در تاریخ بدل شد. با این حال اولین فیلم ترسناک کره‌ای بود که در سینماهای آمریکا اکران شد. این فیلم از زمان اکران 1،045،252 دلار فروش جهانی داشته و جز لیست 1001 فیلمی است که باید پیش از مرگ تماشا کنید.

4. فیلم “ما” (Us) ساخته “جردن پیل” (Jordan Peele) از این فیلم الهام گرفت

طرفداران ژانر ترسناک بین “ما” و “داستان دو خواهر” شباهت‌های زیادی می‌یابند. هر دو فیلم عواقب کارهای خطرناکی را که انسان‌ها ناخواسته برای خود یا دیگران انجام می‌دهند نشان می‌دهد. به علاوه شخصیت‌های اصلی نسبت به کارهای گذشته عذاب وجدان دارند.

شباهت میان این دو فیلم تصادفی نیست. “داستان دو خواهر” جز ده فیلمی بود که “جردن پیل” از “لوپیتا نیونگو” (Lupita Nyong) خواست تماشا کند تا برای فیلم “ما” آماده شود.

3. فیلمنامه اصلی شکاف داستانی بزرگی داشت

در فیلمنامه اصلی سو-می با مسموم کردن قوطی داروی نامادری‌اش ایون-جو او را می‌کشد. اما این قسمت داستان با پیچش اصلی فیلم که نشان می‌دهد ایون-جو یکی از شخصیت‌های سو-می است، تفاوت دارد. بنابراین سو-می با مسموم کردن نامادری فقط خودش را مسموم می‌کرد. این صحنه به خاطر ضد و نقیض کردن داستان سانسور شد.

2. شخصیت‌های فیلم رنگ‌های خاص خود را دارند

شاید این موضوع عمدی نباشد اما رنگ لباس شخصیت‌ها نشانه ذات نقششان است. سو-یئون معمولاً لباس‌های روشن می‌پوشد و سو-می لباس‌های رنگی‌تر. ایون-جو که شخصیتش منفی است، اغلب از پارچه‌های تیره استفاده می‌کند.

شخصیت پدر، مو-هیون، اغلب رنگ‌های خسته‌کننده می‌پوشد و او به مرگ سو-یئون و فروپاشی روانی سو-می منجر می‌شود.

همچنین بخوانید: 30 فیلم برتر کره‌ای تاریخ سینما که باید تماشا کنید

1. نکته اصلی چندین بار اشاره شده است

صحنه آغازین نشانگر پایان فیلم است. وقتی دکتر سو-می از او می‌پرسد به نظر خودش کیست، مشخص می‌شود که او از اختلال شخصیتی رنج می‌برد. به جز آن، همه چیز از ترس سو-یئون از کمد تا داروهای ایون-جو نکته اصلی فیلم را اسپول می‌کنند. با این حال پس از چندین بار تماشای فیلم می‌توان به این نکات پی برد.

امیدواریم از مطالعه این مقاله لذت برده باشید. منتظر شنیدن نظراتتان هستیم!