نحوه رفتار با یک فرد افسرده در خانواده

شاید برایتان سخت باشد که به فرد افسرده در خانواده‌تان کمک کنید یا او را دلداری بدهید. باید بدانید که چگونه با آن‌ها رفتار کنید و به آن‌ها نزدیک شوید که حالت دفاعی به خود نگیرند. برای شروع می‌توانید از آن‌ها بخواهید که باهم صحبت کنید.

بخش اول: ارتباط با یک فرد افسرده

2. بیماری آن‌ها تقصیر شما نیست. ممکن است برایتان سخت باشد که بدانید یکی از اعضای خانواده‌تان افسرده است. زیرا برای یک فرد افسرده سخت است که بتواند با دیگران ارتباط برقرار کند. برای اینکه بتوانید با این فرد صحبت کنید باید بدانید که این مشکل تقصیر شما نیست.

2. افسردگی یک بیماری فیزیکی است. زمانی که با این فرد افسرده حرف می‌زنید باید به یاد داشته باشید که افسردگی یک بیماری حقیقی است. فکر کردن به اینکه افسردگی یک بیماری روانی است که خودشان باعثش شدند می‌تواند حس حمایتی شما را کاهش دهد، بنابراین این فکر را کنار بگذارید.

• به یاد داشته باشید که حمایت شما می‌تواند افسردگی آن‌ها را برطرف کند.

3. پیشنهاد حمایت دهید. یکی از بهترین کمک‌ها به یک فرد افسرده این است که حمایت خود را به آن‌ها نشان دهید. از او بخواهید که باهم صحبت کنید و آن‌ها را قضاوت نکنید، تا حالشان بهتر شود. با این کار کمتر احساس تنهایی می‌کنند.

• همچنین می‌توانید او را به گروه‌های حمایتی معرفی کنید که باهم صحبت می‌کنند و درنتیجه حس تنهایی‌شان کمتر خواهد شد.

4. مستقیماً سؤال بپرسید. برای کمک به عضو خانواده خود باید دانید که آن‌ها چه مشکلی دارند. افسردگی مشکلاتی به همراه می‌آورد بنابراین باید آن را خوب درک کنید و برای این کار از او سؤال بپرسید. باید بدانید که افسردگی آن‌ها به چه دلیل است تا بتوانید به او کمک کنید.

• چنین سؤالاتی بپرسید:

1. “اولین بار چه موقع حس بدی داشتی؟”
2. “آیا دلیل این احساسات را می‌دانی؟”
3. “چه چیزی حالت را بدتر می‌کند؟”
4. “چه چیزی حالت را بهتر می‌کند؟”

      5. از او نخواهید که خود را تغییر دهد. این‌که از او بخواهید خود را تغییر دهد بی‌فایده است زیرا      خودش هم نمی‌داند چگونه احساسات خود را تغییر دهد. درنتیجه شما از تغییر نکردن او خسته شده و او هم از دست شما عصبانی می‌شود و افسردگی‌اش شدت می‌گیرد.

• این کار می‌تواند خجالت‌زده‌شان کرده و حالشان را بدتر کند.

6. تلاش نکنید که او را نجات دهید. اگر شما تلاش کنید او را نجات دهید، هرگز یاد نمی‌گیرد که چگونه احساسات خود را کنترل کند. شما نمی‌توانید افسردگی او را از بین ببرید و این کار فقط باعث آزار دیدن او می‌شود.

• این کار رابطه شما را با او بدتر می‌کند، مخصوصاً زمانی که کمکتان مؤثر واقع نشده و حال او بدتر شود.
• آن‌ها را همانطورکه هستند بپذیرید.
• دید مثبتی داشته باشید. به فرد افسرده دید مثبتی داشته و به او امیدوار باشید. آن فرد می‌تواند کمک بگیرد و تغییر کند. همیشه امید وجود دارد و اگر این را به یاد داشته باشید می‌توانید امیدوارانه کمکشان کنید.

بخش دوم: تشخیص افسردگی در عضو خانواده‌تان

1. اگر عضو خانواده‌تان ناراحت است متوجه حال او شوید. ناراحتی، مخصوصاً بدون دلیل، می‌تواند نشانه افسردگی باشد. ناراحتی می‌تواند او را تحت تأثیر قرار دهد و نشانه افسردگی باشد.

• زمانی که حرف می‌زنند به آن‌ها گوش دهید تا ببینید که آیا بدون دلیل ناراحت هستند.
• همچنین ممکن است ناامید باشند، گریه کنند و احساس خالی بودن داشته باشند.

2. اگر شور و اشتیاق خود را از دست داده‌اند متوجه شوید. از دست دادن شور و شوق می‌تواند نشانه افسردگی باشد. به رفتار آن‌ها دقت کنید و ببینید که آیا به فعالیت‌های موردعلاقه خود نه می‌گویند و بیشتر اوقات خسته و بی‌حوصله هستند.

• این فعالیت‌ها سرگرمی‌ها و ورزش‌های موردعلاقه‌شان هستند.
• افراد بی شور و اشتیاق تنبل هم می‌شوند و به فعالیت فیزیکی علاقه‌ای ندارند.

3. خشونت و عصبانیت بیش‌ازحد آن‌ها را تشخیص دهید. افراد افسرده نسب به مسائلی که در گذشته شادشان می‌کرد بی‌علاقه هستند و دیگر شاد نیستند. شاد نبودن باعث می‌شود که با چیزهای کوچک عصبانی شوید. اگر عضوی از خانواده شما همیشه عصبانی است پس می‌تواند افسرده باشد.

       4. به الگوی خواب آن‌ها دقت کنید. افراد افسرده در رابطه با خواب دو حالت دارند. یا نمی‌توانند     بخوابند و یا زیاد می‌خوابند. اگر عضوی از خانواده به بی‌خوابی دچار است احتمال افسردگی‌اش وجود دارد، بنابراین به دنبال نشانه‌های دیگر باشید.

• خواب زیاد باعث می‌شود که از احساسات بد خود فرار کنند.

بخش سوم: کمک به عضو خانواده

1. به خودتان آموزش دهید. شناخت افسردگی می‌تواند برای کمک به آن فرد شروع خوبی باشد. با این کار نه‌تنها با سازوکار بیماری او آشنا می‌شوید، بلکه حمایت خود و میزان اهمیت آن فرد را نشان می‌دهید، موارد مهمی که فرد افسرده به آن‌ها نیاز دارد.

       2. به‌عنوان یک خانواده درباره آن صحبت کنید. افسردگی بر کل اعضای خانواده تأثیر می‌گذارد، نه همان یک نفر. صحبت کردن درباره آن به آن فرد کمک می‌کند که احساسات خود را بیان کرده و احساس کند از او پشتیبانی می‌شود. این کار به شما کمک می‌کند تا متوجه شوید چه کمکی تأثیرگذارتر است و چه چیزی بی‌فایده است.

      3. با روانشناس آن‌ها صحبت کنید. اگر عضو خانواده‌تان موافق باشد می‌توانید با روانشناس او دیدار کرده و پیشرفتش را جویا شوید. با این کار متوجه می‌شوید که کمک‌های شما مؤثر است یا خیر. این روانشناس می‌تواند نحوه رفتار با فرد افسرده را به شما آموزش دهد.

      4. می‌توانید از روانشناس خانواده کمک بگیرید. در کنار روانشناس ذکرشده می‌توانید از روانشناس‌های خانواده یا حتی افرادی کمک بگیرید که تمام افراد خانواده احساسات خود را بیان کنند. این مشاوره روابطی که در اثر افسردگی مخدوش شده را ترمیم می‌کنند.

• مشاوره خانوادگی باعث می‌شود که کودکان هم نقش خود را دانسته و بدانند که افسردگی آن فرد تقصیر آن‌ها نیست.

5. برای کمک به او یک تیم حمایتی بسازید. برای کمک به فرد افسرده یک تیم حمایتی تشکیل دهید، دوستان خود را دعوت کرده و اگر کسی همان مشکلات را پشت سر گذاشته می‌تواند به فرد افسرده کمک کند. همچنین می‌توانید گروه‌های حمایتی را شناخته و در صورت تمایل آن فرد به او معرفی کنید.

• همچنین بهتر است خودتان هم یک تیم حمایتی داشته و برای کمک به فرد افسرده احساس تنهایی و خستگی نکنید.

6. به او کمک کنید تا یک روانشناس پیدا کند. از همه مهم‌تر اینکه به آن فرد کمک کنید تا روانشناسی را پیدا کند که نیازهای او را بشناسد و به او کمک کند. می‌توانید از کسی کمک بگیرید و یا با کمک طرح بیمه روانشناسان خاصی را پیدا کنید.

• کمک شما باعث می‌شود که فرد افسرده به درمان امیدوارتر بوده و آن را ادامه دهد، کاری که برای درمانش بسیار مفید است.