معرفی فیلم “من شیطان را دیدم” (I Saw the Devil)؛ ورود به قلمرو تاریک روح و روان

سینمای کره جنوبی در دهه ۲۰۰۰ به موفقیت چشم‌گیری دست یافت و “کیم جی-وون” در سال ۲۰۱۰ با ساختن فیلم “من شیطان را دیدم” موفقیت سینمای کشورش در دهه بعد را نیز تضمین کرد. این فیلم یکی از خشن‌ترین و ترسناک‌ترین فیلم‌ها با داستان انتقام جویی است که شاید نتوانید حتی تا پایان آن را تماشا کنید! “من شیطان را دیدم” تمام عناصر یک فیلم ترسناک و آزاردهنده را در خود جای داده و با بازی دیدنی دو شخصیت اصلی‌اش در کنار کارگردانی حرفه‌ای فیلم، به یک اثر فراموش‌نشدنی تبدیل شده است. در این مقاله به معرفی کامل فیلم “من شیطان را دیدم” پرداخته‌ایم؛ با پروشات همراه باشید.

• نام فیلم: “من شیطان را دیدم” (I Saw the Devil)
• ژانر: درام، مهیج، ترسناک
• کارگردان: کیم جی-وون (Kim Jee-woon)
• بازیگران: “لی بیونگ-هان”، “چویی مین-سیک”
• سال تولید: 2010
• زبان: کره‌ای
• امتیاز آی ام دی بی: 7.8/10
• امتیاز راتن تومیتوز: 81/100

تریلر فیلم

“اگر به مَغاک (گودال) خیره شوی، آن مَغاک نیز به تو خیره خواهد شد.” این جمله‌ی فیلسوف نامدار آلمانی “فریدریش نیچه” است که بهتر از ابتدای تماشای فیلم “من شیطان را دیدم” آن را به خاطر داشته باشید. این فیلم با موضوع انتقام شروع شده و با یک سقوط اخلاقی و شخصیتی به پایان می‌رسد. اما همه‌چیز فقط نقطه‌ی آغاز و پایان این فیلم نیست؛ چیزی که اهمیت دارد، تک‌تک لحظات پراضطراب فیلم است که با اجرای زیبای بازیگران آن به نفس‌گیرترین حالت ممکن بازی شده است.

“لی بیونگ-هان” در این فیلم در نقش پلیسی بازی می‌کند که همسر حامله‌اش به دست یک قاتل سریالی کشته شده و حالا او برای دستگیری این قاتل به قلمرو تاریک ذهن و روح خودش وارد می‌شود و بازی موش و گربه‌ی خونینی با این قاتل به راه می‌اندازد. “لی” نقش خود را بسیار چشم‌گیر بازی کرده است اما نقش‌آفرینی “چوی مین-سیک” در نقش یک قاتل سادیستیک و روانی به نام “کیونگ جول” است که فیلم “من شیطان را دیدم” را به یکی از ترسناک‌ترین فیلم‌های سینما بدل کرده است.

“چوی-مین” شخصیت “کیونگ جول” را به عنوان هیولایی نفرت‌انگیز و بی‌رحم بازی کرده است. او بسیار وحشت‌انگیز بوده اما بسیار باهوش است و مانند هر جامعه‌ ستیز دیگری به جنون نزدیک است و هر لحظه از قلمرو سلامت عقلی دور و دورتر می‌شود. “چوی مین-سیک” با شخصیت “کیونگ جول” یکی شده است. در بازی او درد جسمی، لذت‌های ممنوعه و شکست‌ناپذیری “کیونگ جول” با هنرمندی به تماشاگر نشان داده می‌شوند. “کیونگ جول” غیر قابل توقف است و عنصر پیش‌بینی ناپذیری و تضادهای عاطفی در نقش‌آفرینی “چوی-مین” او را به یکی از وحشت‌انگیزترین و کابوس‌آفرین‌ترین شخصیت‌های سینمایی تبدیل کرده است.

در مقابل، “لی بیونگ-هان” نقش فردی را بازی می‌کند که ناگهان خود را در دنیایی می‌یابد که شاید با دنیای قاتلی که به دنبالش است تفاوت‌هایی داشته باشد اما به یک اندازه خشن و بی‌رحم بوده و او را از اخلاقیات و انسانیتش دور کرده است. درواقع او با این تصمیم که می‌خواهد انتقام قتل وحشتناک همسرش را از “کیونگ جول” بگیرد، وارد زندگی این قاتل شده و همزمان که او را عذاب می‌دهد خودش نیز به قعر تاریکی و جنون سقوط می‌کند.

فیلم “من شیطان را دیدم” نقص‌هایی در فیلمنامه دارد که می‌توان بدون لحظه‌ای درنگ از آنها چشم‌پوشی کرد؛ چراکه دیگر عناصر این فیلم آنقدر کامل و شوکه‌کننده هستند که وجود این نقص‌ها را به‌خوبی جبران کرده‌اند. این فیلم باوجود زیاده‌روی در نمایش صحنه‌های خشونت‌آمیز، به جزئیاتی معمولی پرداخته که توجه به آنها مخاطب را در حالتی مات و مبهوت نگه می‌دارد. مثلا در صحنه‌ای شاهد یک قتل بسیار وحشتناک و خونین هستیم و در صحنه‌ی بعد می‌بینیم که قاتل با وسواس خاصی خون مقتول را آن و جارو می‌کند و تمام این کارها را با چهره‌ای مطلقا بدون احساس انجام می‌دهد.

تصاویری از فیلم “من شیطان را دیدم”:

امیدواریم از مطالعه این مقاله لذت برده باشید؛ منتظر شنیدن نظراتتان هستیم!