نگاهی به 10 فیلم درخشان “کاترین هپبورن” (Katharine Hepburn)

“کاترین هپبورن” (Katharine Hepburn) ستاره‌ای سینما که از زمان خود جلوتر بود و هنوز کسی مانند او نیامده است. طی دهه‌ها استعداد او الهام بخش حضور زنان مستقل در هالیوود شد. گرچه زیبایی و جذابیت ذاتی و خیره کننده‌ای داشت، اما هرگز آلت دست هالیوود نشد. او خودش کنترل استعدادش را برعهده گرفت، و مجموعه‌ای از اجراهای دیدنی به یادگار گذاشت. دوازده تا از این نقش‌ها نامزدی در جایزه اسکار را برای او به ارمغان آوردند و چهار بار برنده این جایزه شد، آن هم در فیلم‌های: شکوه صبح (Morning Glory – 1933)، حدس بزن چه کسی برای شام می‌آید (Guess Who’s Coming to Dinner? – 1967)، “شیر در زمستان” (The Lion in Winter – 1968)، “روی گلدن پاند” (On Golden Pond – 1981). اما آیا تنها تماشای این فیلم‌ها از او کافی است؟ در اینجا می‌خواهیم ده فیلم برتر او را معرفی کنیم. با پروشات همراه باشید.

10. زنان کوچک – Little Women – 1933

کارگردان: جرج کیوکر (George Cukor)

“کاترین هپبورن” پس از اتمام فیلم “طلاق نامه” (A Bill of Divorcement) به کارگردانی کیوکر، در اقتباس سینمایی رمان “زنان کوچک” نوشته “لوئیزیا می الکات” حضور یافت. هپبورن در نقش بزرگ‌ترین خواهر یعنی جو که کمی پسرنما بود، درخشید. این نقش که دوران جنگ داخلی و استقلال نیواینگلند را نشان می‌داد کاملاً با روحیه او جور بود. کارگردانی کیوکر دیدنی است، اما اجرای هپبورن و استقلال او (چرا نمی‌توانیم جایی که هستیم بمانیم) زوایای بیشتری از آن شخصیت را نشان می‌داد.

همچنین بخوانید: نگاهی به زندگی هنری فوندا (Henry Fonda) ستاره سینمای کلاسیک

9. در صحنه – Stage Door – 1937

کارگردان: گرگوری لا کاوا (Gregory La Cava)

ملودرامی شبیه “همه چیز درباره ایو” (All about Eve – 1950) در دوران رکود و مربوط به شناخت زنان از هم در دهه 30. در این دوره هپبورن در فیلم‌های گیشه‌ای و انتظار تماشاگران از شخصیت‌های زن این فیلم‌ها گیر افتاده بود. به زودی هپبورن از شخصیت‌های زن دیگر فیلم، مانند “جینجر راجرز” (Ginger Rogers) فاصله می‌گیرد. “لا کاوا” با وجود کارگردانی درخشان به بازیگرانش هم آزادی عمل می‌دهد.

8. پرورش بیبی – Bringing Up Baby – 1938

کارگردان: هاوارد هاکس (Howard Hawks)

این شاهکار هاکس در زمان اکران در سال 1938 با استقبال کمی مواجه شد که در نتیجه آن هاکس از اتودیو اخراج شد و هپورن هم مجبور شد از قرارداد کنار برود. مشکلاتی که در نتیجه فیلم پدید آمد گویی با بدبینی و شکاکیت موجود در داستان که البته داستانی کمدی بود، گره خورده است. هپبورن یک سوسیالیست آنارشیست است که اطراف گرانت پرسه می زند. آن دو زوج درخشانی را می‌سازند، طنز میانشان دیدنی است و با وجود استعداد هردویشان این حس عاشقانه میانشان است که داستان را پیش می‌برد.

7. تعطیلات – Holiday – 1938

کارگردان: جرج کیوکر

گرچه از سال 1934 هپبورن در فیلم پولسازی شرکت نکرده بود، با این حال در دومین همکاری با “کری گرانت” (Cary Grant) با کیوکر همراه شد (اولین همکاری‌شان در “سیلویا اسکارلت” (Sylvia Scarlett – 1935) بود). فقط چند کارگردان بودند که می‌توانستند زوایایی سخت و انعطاف پذیر شخصیت هپبورن را آشکار کرده و شوخ طبعی او را نشان دهند. او نقش خواهر معشوق گرانت (دوریس نولان “Doris Nolan”) را بازی می‌کند و کمی با نقش‌های قبلی‌اش فرق دارد. داستانی که از “پرورش بیبی” کمی کمدی‌تر است و با وجود دیالوگ‌های تاثیرگذار تماشایی است.

6. داستان فیلادلفیا – The Philadelphia Story – 1940

کارگردان: جرج کیوکر

نسخه کیوکر از کمدی برادوی “فیلیپ بری” توانست وجهه عمومی هپبورن را تغییر دهد. او در کنار “کری گرانت”، “جیمی استوارت” و “جان هاوارد” (John Howard) حضور داشته و نقش “تریسی لرد” فریب خورده را نشان می‌دهد. در این فیلم هپبورن موهایش را پریشان می‌کند و کیوکر با بازی با نقاط قوت، درخشش، زیبایی و جذابیتش، او را به اوج می‌رساند. بدون شک این اروتیک ترین اجرای اوست که در صحنه‌ای زیر مهتاب روی بالکن نوشیدنی خورده و جذابیت در سراسر صورتش دیده می‌شود.

همچنین بخوانید: بهترین فیلم های کری گرانت که دوستداران سینمای کلاسیک نباید از دست بدهند

5. زن سال – Woman of the Year – 1942

کارگردان: جرج استیونز (George Stevens)

حالا به دوره اوج همکاری هپبورن با “اسپنسر تریسی” (Spencer Tracy) وارد می‌شویم که این فیلم اولین همکاری‌شان بود. او روزنامه نگار و فمینیستی سیاستمدار و شیک است و تریسی هم روزنامه نگار ورزشی که پس از ازدواج می‌خواهد او را به زن سال تبدیل کند. این همکاری موفق به هشت فیلم مشترک تبدیل شد که موفقیت این فیلم ضامن موفقیت آنها هم می‌شد. این فیلم با وجود مبارزه با تمام کلیشه‌های جنسیتی پایانی تکراری داشت که هپپبورن از آن متنفر بود.

4. دنده آدام – Adam’s Rib – 1949

کارگردان: جرج کیوکر

در این کمدی نبرد میان جنسیت‌ها هپبورن و تریسی بازهم کنار هم قرار می‌گیرند و نقش یک زوج وکیل را بازی می‌کنند که بر سر یک بلوند احمق (جودی هالیدی “Judy Holliday”) در حال مبارزه‌اند. این دو در آن زمان باهم رابطه داشتند و به همین دلیل باورهای فمینیستی هپبورن در کنار مردسالاری تریسی کاملاً واقعی جلوه می‌کند. این بهترین فیلم این دو در کنار هم بود، اما فیلم “پت و مایک” (Pat and Mike – 1952) هم می‌توانست در جایگاه 11 لیست قرار بگیرد و البته باید از “محافظ شعله” (Keeper of the Flame – 1942) و “سخنرانی وضعیت کشور آمریکا” (State of the Union – 1948) هم نام برد.

3. ملکه آفریقایی – The African Queen – 1951

کارگردان: جان هیوستون

یکی از تاثیرگذارترین ماجراجویی‌های هالیوودی که هپبورن نقش یک ماجراجوی گیر افتاده در یک قایق روی رودخانه به همراه “هامفری بوگارت” (Humphrey Bogar) را اجرا می‌کند. شاید نمی‌توان این فیلم را برترین فیلم هپبورن دانست، اما یک بار دیگر ثابت کرد که می‌تواند در کنار همبازی خود بدرخشد. این نقش هم مانند نقش‌های دیگر او پربار و دیدنی است و درنتیجه فیلمی فراموش نشدنی به بار می‌آید. اولین فیلم رنگی او به کارگردانی “جان هیوستون” که اولین اسکار بوگارت را به ارمغان آورد، اما هپبورن آن را به “ویوین لی” (Vivien Leigh) برای فیلم “اتوبوسی به نام هوس” (A Streetcar Named Desire – 1947) واگذار کرد.

2. ایام تابستان – Summertime – 1955

به کارگردانی: دیوید لین (David Lean)

هپبورن برای حضور در این فیلم درخشان از “دیوید لین” (David Lean) به اروپا رفت. نامه‌ای عاشقانه به ونیز که چند ستاره در آن حضور دارند. هپبورن نقش مسافری آمریکایی را برعهده دارد که مسحور زیبایی و شکوه شهر می‌شود. سرسختی و غرورش دیوار تنهایی را دور او کشیده تا اینکه رناتوی خوشتیپ (روسانو برانتزی “Rossano Brazzi”) او را اغوا می‌کند. این فیلم با فیلمبرداری “جک هیلدیارد” (Jack Hildyard) فیلمی ظریف و دیدنی و اثر موردعلاقه لین است.

همچنین بخوانید: 13 فیلم عاشقانه که از تماشای آنها لذت خواهید برد

1. ناگهان تابستان گذشته – Suddenly, Last Summer – 1960

کارگردان: جوزف آل. منکیه‌ویچ (Joseph L. Mankiewicz)

اقتباس سینمایی از داستان گوتیک “تنسی ویلیامز” که به اثری دیدنی و بهترین فیلم هپورن تبدیل شده است. فیلمنامه نوشته شده توسط “گور ویدال” (Gore Vidal) به مسائلی مانند جنون، فاحشه گری، فساد و آدم خواری می‌پردازد و هپبورن هم نقش لوییزیانای شرور را ایفا می‌کند که می‌خواهد روانپزشکش (مونتگومری کلیفت “Montgomery Clift “) را به سمت خواهرزاده‌اش با بازی “الیزابت تیلور” (Elizabeth Taylor) ترغیب کند. اجرای بازیگران و کارگردانی منکیه ویچ با تصاویر جنسی برگرفته از عقاید فرویدی برای ترغیب ویلیام، همه و همه این فیلم را به اثری پیشرو و متمایز تبدیل کرد.

امیدواریم از مطالعه این مقاله لذت برده باشید. منتظر شنیدن نظراتتان هستیم!