10 انتخاب عجیب در تاریخ اسکار وقتی فیلم‌های بهتری برای دریافت جایزه وجود داشتند

آکادمی اسکار بزرگ‌ترین مراسم سینمایی جهان است، اما آیا می‌توان آن را کامل دانست؟ مسلماً، نه. مراسم اسکار هرساله برای ما شگفتی‌هایی دارد. برخلاف تمام تحلیل‌های انجام شده توسط متخصصین هرگز نمی‌توان فهمید چرا چنین اشتباهاتی رخ می‌دهد. مراسم اسکار با تصمیم‌هایش گاها ما را شوکه می‌کند که البته گاهی نیز منطقی است. در سال‌های گذشته انتخاب بعضی از برنده‌ها (یا بازنده‌ها) ما را شوکه کرده است. امروز می‌خواهیم بزرگ‌ترین انتخاب‌های عجیب اسکار را به شما معرفی کنیم. با پروشات همراه باشید.

10. 1941: “همشهری کین” (Citizen Kane) جایزه بهترین فیلم را به “چه سرسبز بود دره من” (How Green Was My Valley) واگذار می‌کند

فیلمی که جز فیلم‌های محبوب سینمادوستان است و الهام بخش کارگردان‌های متعددی بوده و نقطه عطف تاریخ فیلمسازی محسوب می‌شود، جایزه بهترین فیلم را دریافت نکرد و آن را به فیلم “چه سرسبز بود دره من” ساخته “جان فورد” (John Ford) واگذار کرد. در این باره بحث‌های زیادی به پا شد، اما شکی وجود ندارد که “همشهری کین” یکی از ماندگارترین فیلم‌های تاریخ سینماست.

همچنین بخوانید: نگاهی به برترین آثار اورسن ولز؛ از همشهری کین تا ت مثل تقلب

9. 1954: “جودی گارلند” (Judy Garland) در فیلم “ستاره‌ای متولد می‌شود” (A Star is Born) جایزه بهترین بازیگر زن را به “گریس کلی” (Grace Kelly) از فیلم “دختر روستایی” (The Country Girl) واگذار کرد

یکی از بهترین فیلم‌های موزیکال تاریخ سینما که بازگشت “جودی گارلند” محسوب می‌شد. در این فیلم گارلند اجرای درخشانی ارائه داد و انتظار می‌رفت جایزه اسکار را هم دریافت کند که این جایزه به “گریس کلی” واگذار شد که گرچه اجرای بدی نبود، اما در مقایسه با گارلند چنگی به دل نمی‌زد.

8. 1966: “ریچارد برتون” (Richard Burton) از فیلم “چه کسی از ویرجینیا ولف می‌ترسد؟” (Who’s Afraid of Virginia Woolf) جایزه بهترین بازیگر مرد نقش اصلی را به “پل اسکوفیلد” (Paul Scofield) از فیلم “مردی برای تمام فصول” (A Man for All Seasons) واگذار کرد

بدون شک “ریچارد برتون” یکی از بهترین بازیگران زمان خود بود، اما متاسفانه با هفت بار نامزد شدن در اسکار این جایزه را به دست نیاورد. نقش تاریک او در “چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد؟” هنوز به یادماندنی بوده و ارزش دریافت جایزه گلدن گلوب را دارد؛ با این حال اسکار آن را نادیده گرفت و جایزه را به “پل اسکوفیلد” واگذار کرد.

7. 1974: “آل پاچینو” (Al Pacino) از فیلم “پدرخوانده 2” (The Godfather Part II) جایزه بهترین بازیگر مرد نقش اصلی را به “آرت کارنی” (Art Carney) از فیلم “هری و تونتو” (Harry and Tonto) واگذار کرد

در این باره زیاد بحث شده است. “آل پاچینو” در “پدرخوانده” اجرای درخشانی داشت که در “پدرخوانده 2” آن را تکرار کرد، با این حال آکادمی تصمیم گرفت جایزه را به “آرت کارنی” از فیلم “هری و تونتو” بدهد. به جای آن سال‌ها بعد برای فیلم “بوی خوش یک زن” (The Scent of a Woman) به پاچینو جایزه داد. سؤال اینجاست که کدام یک از این اجراها ماندگار است؟ پاسخ کاملاً مشخص است.

همچنین بخوانید: رده‌بندی بهترین فیلم‌های آل پاچینو بر اساس امتیاز راتن تومیتوز

6. 1976: “راننده تاکسی” (Taxi Driver) جایزه بهترین فیلم را به “راکی” (Rocky) واگذار کرد و “مارتین اسکورسیزی” (Martin Scorcese) نیز نامزد “بهترین کارگردان” نشد

“راننده تاکسی” فیلم کلاسیک نوآر “مارتین اسکورسیزی” قوانین داستان گویی رایج را کنار زده و با وجود پارانویا و گره‌های خود لایق اسکار بود، اما آن را به فیلم معمولی “راکی” واگذار کرد. راستش “راکی” اصلاً فیلم خوبی نیست، حتی کارگردانی خوبی هم ندارد، “راننده تاکسی” “رابرت دنیرو” را به یک ستاره تبدیل کرد و هنوز هم یکی از آثار درخشان سینماست. اسکورسیزی حتی نامزد بهترین کارگردان هم نشد، درحالی که سزاوار آن بود. باوجود اینکه فیلم در چهار قسمت نامزد شد اما هیچ جایزه‌ای به دست نیاورد.

اسکورسیزی بعدها برای فیلم “رفتگان” (The Departed) که بهترین اثرش است، اسکار گرفت.

5. 1993: “رالف فاینز” (Ralph Fiennes) از فیلم “فهرست شیندلر” (Schindler’s List) اسکار را به “تامی لی جونز” (Tommy Lee Jones) از فیلم “فراری” (The Fugitive) واگذار کرد

این مورد هنوز هم بحث برانگیز است. سالی که “فهرست شیندلر” جوایز اسکار را درو کرد در قسمت بازیگری هیچ جایزه‌ای دریافت نکرد، درحالی که اجراهای درخشانی داشت. “رالف فاینز” به خاطر اجرای نقش “آمون گوت” کاپیتان ظالم نازی لایق اسکار بود، اما آن را به “تامی لی جونز” از فیلم “فراری” واگذار کرد

4. 1998: “نجات سرباز رایان” (Saving Private Ryan) اسکار بهترین فیلم را به “شکسپیر عاشق” (Shakespeare in Love) واگذار کرد

شاهکار “استیون اسپیلبرگ” یک کلاسیک جنگی ترسناک و تکان دهنده است که بعدها به یک سریال تلویزیونی نه چندان خوب تبدیل شد، اما جایزه اسکار بهترین فیلم را دریافت نکرد. شاید فکر کنید دروغ می گوییم، اما اسکار به فیلم خسته کننده و پر آب و تاب “شکسپیر عاشق” واگذار شد.

همچنین بخوانید: معرفی 10 فیلم و سریال برتر برایان کرانستون

3. 1995: “آپولو 13” (Apollo 13) اسکار بهترین فیلم را به “شجاع دل” (Braveheart) واگذار کرد

“هوستون، به مشکل برخوردیم.”

“آپولو 13” فیلمی که این دیالوگ را ماندگار کرد، نمایی از مأموریت شکست خورده ناسا به ماه و فرار زیبای خدمه را نشان می‌دهد. شاهکار “ران هاوارد” (Ron Howard) موفقیت انسان در شرایط سخت را نشان می‌دهد (چه چیزی بدتر از این است که فضای بیکران اطرافتان باشد و شانسی برای بازگشت به خانه نداشته باشید؟)، اجرای درخشانی دارد (“تام هنکس” (Tom Hanks)، “اد هریس” (Ed Harris) و “گری سینایس” (Gary Sinise)) و از لحاظ فنی از “شجاع دل” ساخته “مل گیبسون” (Mel Gibson) که کیفیت چندانی ندارد بالاتر است، اما آکادمی تصمیم گرفت درام جنگی را انتخاب کند.

2. 2005: “تصادف” (Crash) اسکار را از “کوهستان بروکبک” (Brokeback Mountain) ربود

سال 2005 برای فیلم‌های خوب سال درخشانی نبود: فیلم “مونیخ” (Munich) ساخته “استیون اسپیلبرگ” (Steven Spielberg)، درام جذاب “جرج کلونی” (George Clooney) به نام “شب‌بخیر و موفق باشید” (Good Night and Good Luck)، فیلم “کاپوتی” (Capote) درباره زندگی ترومن کاپوت با اجرای “فیلیپ سیمور هافمن” (Philip Seymour Hoffman) ساخته “بنت میلر” (Bennett Miller)، از جمله آثار درخشان بودند. مسلماً بهترین آنها تاثیرگذار و تکان دهنده بودند و اجراهای زیبا و خیره کننده آنها را دیدنی می‌کرد: مانند “کوهستان بروکبک” ساخته “انگ لی” (Ang Lee). یکی از اولین فیلم‌هایی که به رابطه همجنسگرایانه پرداخت و حوادث پیرامون آن پرداخت. این فیلم جوایز مختلف را درو کرد (فستیوال فیلم ونیز، شیر طلایی، بفتا و گلدن گلوب)، اما اسکار بهترین فیلم را به “تصادف” واگذار کرد که یک انتخاب محتاطانه بود.

درصورتی که آکادمی این جایزه را به یکی از چند فیلم بالا واگذار می‌کرد منطقی‌تر بود

1. 1979: “اینک آخرالزمان” (Apocalypse Now) اسکار را به “کریمر علیه کریمر” (Kramer vs Kramer) واگذار کرد

“من بوی ناپالم صبحدم را دوست دارم.”

فیلمی اقتباسی از رمان کلاسیک “دل تاریکی” از “جوزف کنراد” (Joseph Conrad) به کارگردانی “فرانسیس فورد کاپولا” (Francis Ford Coppola) درباره هراس جنگ ویتنام. یک درام جنگی محشر که بدترین و ظالمانه‌ترین جنبه‌های جنگ و بدترین مبارزه تاریخ بشریت را نشان می‌دهد. این فیلم توانست ژانر جنگ را مطرح کند (درست مانند “غلاف تمام فلزی” (Full Metal Jacket) ساخته “کوبریک” (Kubrick)). “مارلون براندو” (Marlon Brando) در نقش کلنل کرتز اجرای درخشان و نفسگیری داشته، و “مارتین شین” هم با اجرای زیبای خود فیلم را از آن خود می‌کند. این فیلم با وجود موفقیت جهانی و هنری خود جایزه اسکار را به “کریمر علیه کریمر” واگذار کرد. نه اینکه این فیلم بد باشد، بلکه به والدینی می‌پردازد که “داستین هافمن” (Dustin Hoffman) و “مریل استریپ” (Meryl Streep) نقش آنها را ایفا می‌کنند، اما به اندازه “اینک آخرالزمان” خوب نبود.

همچنین بخوانید: 33 فیلم برتر آخرالزمانی در تاریخ سینما که باید ببینید

امیدواریم از مطالعه این مقاله لذت برده باشید. منتظر شنیدن نظراتتان هستیم!