چگونه یک فیلم را کارگردانی کنیم
ممکن است فقط از روی سرگرمی بخواهید یک فیلم بسازید و یا اینکه در این کار کاملاً جدی باشید. بههرحال فرایندی است که باید فیلمنامه را انتخاب نمود، بازیگران را به اجرا واداشت و فیلم را فیلمبرداری نمود. اما زمانی که کارهای مقدماتی را انجام دادید، مراحل دیگر آسانتر خواهند شد. بنابراین راههای کارگردانی یک فیلم را باهم مرور میکنیم.
بخش اول: آمادهسازی برای فیلمبرداری
- یک فیلمنامه انتخاب کنید. یک فیلمنامه خوب میتواند یک کارگردان معمولی را به یک کارگردان خوب تبدیل کند، پس درست انتخاب کنید. اگر خودتان از نوشتن فیلمنامه لذت میبرید و در این کار موفق هستید میتوانید خودتان این کار را انجام دهید. برای انتخاب یک فیلمنامه و یا نوشتن آن، این موارد را در نظر بگیرید.
- ساختار نشانه یک داستان خوب است. معمولاً نمایشنامههای خوب در سه پرده به اجرا درمیآیند، پس این مورد را در نظر بگیرید. به این صورت: شروع (پرده اول)، اوج (پرده دوم)، پایان (پرده سوم). تغییرات اساسی داستان در انتهای پرده یک و دو رخ میدهد.
- یک نمایشنامه یا فیلمنامه خوب بهجای گفتن نشان میدهد. مسلماً ترجیح میدهید که بیننده بر اساس رفتار بازیگر، حرکات بدن و پوشش او به داستان پی ببرد. نمایشنامه نویسان معمولاً بصری هستند.
- در هرصحنه باید یک جمله توصیفی باشد که نشان دهد که آیا صحنه داخل است یا خارج، شب است یا روز و در چه مکانی است. (برای مثال، اتاق پذیرایی – شب.)
- در هنگام توصیف یک صحنه باید آن را به شکل واقعی و همانگونه که رخ میدهد توصیف کنید. برای مثال، بهجای گفتن “جان به اتاق پذیرایی وارد میشود. چون زنش او رها کرده عصبانی است،” بگویید، “جان به اتاق پذیرایی وارد میشود. در را پشت سرش میکوبد و به مبل لگد میزند.”
- فیلمنامه را بهصورت استوری بورد درآورید. استوری بورد به شما کمک میکند که بدانید بهترین راه کارگردانی یک صحنه چیست، کدام زوایای دوربین را میخواهید و میخواهید صحنهتان چگونه به نظر برسد. قرار نیست در کل مراحل فیلمبرداری به استوری بورد تکیه کنید اما برای آغاز راه به شما کمک میکند.
- مواردی که باید مدنظر قرار دهید عبارتاند از: در یک صحنه کدام شخصیتها قرار بگیرند، در بین فاصله دو نما چقدر زمان وجود داشته باشد، دوربین در کجا قرار بگیرد (شات چگونه باشد).
- استوری بورد شما نباید کامل باشد. فقط باید فیلمنامه و چگونگی شات شدن آن را نشان دهد.
- لحن فیلم را انتخاب کنید. مطمئناً لحن و تن یک فیلم کارآگاهی دهه 1920 با یک فیلم کمدی خانوادگی متفاوت است. یک از خطاهای فیلمسازی این است که در اواسط فیلم لحن و فضای آن را تغییر دهید و یک فیلم کمدی به تراژدی تبدیل شود. البته منظورمان این نیست که یک فیلم کمدی نمیتواند عناصر تراژدی را داشته باشد یا برعکس، بلکه بهتر است فیلم شما فقط یک لحن و فضا را دنبال کند.
- بودجه مالی فیلم خود را تأمین کنید. شما نمیتوانید بدون داشتن هزینه فیلم بسازید، مخصوصاً اگر فیلم را صرفاً برای خود و خانوادهتان تولید نمیکنید. تجهیزات فیلمسازی به هزینه نیاز دارد، زیرا به لوازم، لوکیشن، بازیگر و تکنسینهای مختلف نیاز دارید. بیشتر این لوازم هزینهبر هستند.
- اگر در ساخت فیلم جدی هستید باید برای فیلم خود یک تولیدکننده پیدا کنید، کسی که بودجه و لوکیشن فیلم را تهیه کند.
- برای هر نقش یک بازیگر انتخاب کنید. اگر بودجهتان اندک است، باید خودتان بازیگران را انتخاب کنید، اما بهتر است از یک فرد متخصص استفاده کنید. معمولاً کارگردان مسئول انتخاب بازیگر برای این کار روشهای خاصی را دنبال میکند تا برای فیلم بازیگران مناسب انتخاب شوند.
- شما به بازیگرانی نیاز دارید که در فیلمهای دیگر حضور داشته و از زیروبم آن باخبر هستند. بازیگران تئاتر برای این کار مناسب نیستند زیرا تئاتر و سینما متفاوت است.
- بازیگران موفقی هستند که چندان گران نمیباشند. شما باید به دنبال کاریزما و استعداد بازیگر باشید. به این معنا که نباید از دوستان خود استفاده کنید (مگر اینکه برای سرگرمی فیلم بسازید.)
- لوکیشن، لوازم و تجهیزات را آماده کنید. برای فیلمبرداری فیلم به لوکیشن نیاز دارید (اتاقخواب، اتاق پذیرایی، کنج خیابان، باغچه و …). گاهی اوقات میتوانید بهطور رایگان از این لوکیشن ها استفاده کنید و گاهی اوقات هم باید مبلغی را پرداخت نمایید. در هردو صورت به لوازم، پوشاک، وسایل گریم و تجهیزات فیلمبرداری (میکروفون، دوربین و …) نیاز دارید.
- اگر تولیدکننده دارید او این کارها را انجام میدهد. کارهای مربوط به مجوز فیلمبرداری در یک لوکیشن خاص هم به عهده اوست. در غیر این صورت خودتان باید این کارها را انجام دهید.
- اگر بودجهتان اندک است از دوستان و خانواده کمک بگیرید. ممکن است فردی را بشناسید که کارهای گریم را برایتان انجام دهد یا اینکه لباسهای لازم برای فیلمبرداری را داشته باشد.
- برنامهریزی درستی داشته باشید. اگر برنامهریزی درستی نداشته باشید و درباره چگونگی ساخت فیلم هیچ ایدهای در ذهن نداشته باشید، کارتان دشوار خواهد بود. باید تمام موارد را در نظر گرفته و برنامهریزیهای لازم را انجام دهید تا بتوانید یک فیلم موفق بسازید.
- یک شات لیست تهیه کنید. در این شات لیست مواردی از قبیل فیلمبرداری، فاصله کانونی، و حرکات دوربین، قید میشوند. حتی میتوانید آن را به همراه استوری بورد انجام دهید.
- فیلمنامه را با جزئیات بررسی کنید. در این مرحله باید تمام موارد مانند لوکیشن، لوازم، افکتها و موارد دیگر را با جزئیات بررسی کنید. اگر تولیدکننده داشته باشید این کار آسانتر خواهد شد.
- تکنسینهایتان را زیر نظر بگیرید. به تمام لوکیشن ها سرک کشیده و بر کار عوامل خود نظارت داشته باشید تا هرکس بداند که باید چهکار کند. میتوانید درباره مسائل ایجادشده نیز صحبت کنید (مواردی مانند نورپردازی، مشکلات صدا و غیره).
- شات ها را جدولبندی کنید. اگر از دستیار کارگردان کمک بگیرید، این افراد بازیگران را صدا میزنند، وظایف مربوط به نظارت بر تکنسینها را انجام میدهند و شات ها را جدولبندی میکنند.
- جدولبندی شات به این معناست که مشخص کنید شات ها چه موقع فیلمبرداری شود. این زمانبندی هیچگاه بر اساس ترتیب زمانی نیست اما بیشتر به نورپردازی و راهاندازی دوربین مربوط میشود.
بخش دوم: تمرین با بازیگران
- پیش از فیلمبرداری فیلمنامه را تمرین کنید. شاید این مرحله عادی به نظر برسد اما واقعاً مهم است. زیرا بازیگران باید حین فیلمبرداری از پس نقشها و دیالوگشان بربیایند.
- با بازیگران خود دورهم جمع شده و دیالوگ را تمرین کنید. با این کار آنها در ایفای نقشهایشان راحتتر شده و فیلمبرداری آسانتر خواهد شد.
- بازیگران بااستعداد معمولاً پیش از فیلمبرداری به جلسات تمرین نیاز ندارند و بهتر است صحنههای احساسی را با آنها تمرین نکنید تا نقشآفرینیشان در آن صحنهها بکر و ناب به نظر برسد. اما در سایر صحنهها میتوانید با بازیگران تمرین کنید، این کار ممکن است ایدههایی را به ذهنتان برساند.
- اطمینان حاصل کنید که بازیگران دیالوگ خود را آماده کردهاند. یک بازیگر بدون تسلط بر فیلمنامه نمیتواند نقشآفرینی خوبی داشته باشد. مطمئناً نمیخواهید بدون آمادگی در صحنه فیلمبرداری حاضر شوند. به همین دلیل تمرین کردن مهم است.
- زیر متن هر صحنه را بیان کنید. زیر متن اتفاقاتی است که در هر صحنه رخ میدهد. به بازیگر میگویید که نیت اصلی او در صحنه و فیلم چیست و این کار بر نحوه کارگردانی شما تأثیر میگذارد.
- همیشه یادتان باشد که کمتر بهتر است. شما میخواهید بازیگران حضور پررنگی داشته باشد. بازیگر باید بتواند بیننده را با شخصیت یکی کند.
- برای مثال، جان، که دربارهاش صحبت کردیم، اگر به خاطر ترک همسرش از او متنفر باشد، نقش متفاوتی را ایفا میکند، نسبت به زمانی که هنوز او را دوست دارد.
- آرام، متمرکز و مسلط باشید. یک کارگردان عصبی و خشمگین کلیشه شده است. شما بهعنوان کارگردان وظایف اصلی را بر عهده دارید، به همین دلیل باید آرام و مسلط باشید.
- به همین دلیل است که استوری بورد و بررسی جزئیات فیلمنامه مهم است. برای هر صحنه میتوانید به این موارد مراجعه کرده و هدف خود را به همکاران نشان دهید.
- اگرچه کارگردان و بازیگر در مرکز توجه هستند، اما یک فیلم به عوامل مختلفی نیاز دارد. بنابراین نباید طوری رفتار کنید که انگار از همه مهمتر هستید.
- دستورالعملهای خاصی ارائه دهید. این مورد برای بازیگران است. اگر هدف خود را بهخوبی به عوامل و بازیگران نشان دهید و زیر متنها را گفته باشید، دیگر با مشکل خاصی مواجه نخواهید شد، اما هنوز هم دستورالعملهایی مانند “دیالوگها را سریعتر بگویید” میتواند مؤثر باشد.
- یادداشت نویسی کنید. در شات لیست خود نکات مهم مربوط به دوربین که بازیگران باید بدانند را یادداشت کنید. هرچقدر در درخواستها و واکنشهای خود واضحتر باشید، بازیگران بهتر میتوانند خواستههای شما را اجرا کنند.
- واکنشهای منفی را در خلوت به بازیگر بگویید. یا اینکه فقط طوری بگویید تا فقط همان شخص بشنود و شرمنده یا تحقیر نشود.
- واکنشهای مثبت را فراموش نکنید. بازیگران دوست دارند بدانند که زحماتشان تقدیر میشود و یا کارشان را درست انجام میدهند. بنابراین این کار را انجام دهید، حتی اگر گفتن این جمله ساده باشد: “از اجرای صحنه قبلی بسیار راضی بودم، در حین فیلمبرداری شات هم همین کار را انجام دهیم.”
- اگر از بازیگرهای خوبی استفاده میکنید بهتر است که اجازه دهید کار خودشان را انجام دهند. ممکن است روش کار آنها با هدف شما همسو نباشد اما میتواند ایده و راههای جدیدی به شما معرفی کند.
بخش سوم: شروع فیلمبرداری
- انواع مختلف شات (نما) و زوایای دوربین را بشناسید. زمانی که یک فیلم را فیلمبرداری میکنید باید انواع مختلف شات، زوایای دوربین و حرکات دوربین را بشناسید تا بدانید در هر صحنه باید چه چیزی را فیلمبرداری کنید و هدفتان از هر صحنه چیست. انواع مختلف شات و زوایای دوربین فضای صحنه را تغییر میدهند.
- کادربندی (یا شات های بلند): لانگ شات یا نمای خیلی دور (شات های بلند از فاصلههای خیلی دور)، نمای دور (فاصله عادی بیننده از صفحه سینما؛ بر شخصیتها و تصاویر زمینه تمرکز میکند)، نمای معمولی (این نما برای صحنههای دیالوگ میان 2 تا 3 شخصیت و یا نشان دادن یک اتفاق استفاده میشود)، کلوزآپ (این نما برای نشان دادن صورت یک فرد یا یکشی استفاده میشود، درحالیکه تصویر پشت آن محو است، تا بهتر در ذهن بیننده ثبت شود)، کلوزآپ شدید (بر جزئیات خاص مانند دهان یا چشم شخصیت و برای ایجاد تأثیر بیشتر استفاده میشود).
- زاویه دوربین رابطه میان دوربین و تصویر را تعیین کرده و درباره آنشی یا شخصیت اطلاعات حسی در اختیار بیننده قرار میدهد. نمای دید پرنده (نما از بالا بوده و بیننده در جایگاه دانای کل قرار میگیرد و معمولاً همهچیز بهسختی تشخیص داده میشود)، نمای زاویه بالا (دوربین بر روی جرثقیل قرار گرفته و همهچیز از بالا نشان داده میشود)، نمای چشم (نمای بیطرف که همهچیز از نگاه شخصیت مقابل نشان داده میشود)، نمای زاویه پایین (این نما باعث میشود بیننده احساس عدم قدرت و سردرگمی ایجاد نموده و یکشی را به صورتی نشان میدهد که احساس ترس ایجاد شود)، نمای اریب (این نما که در فیلمهای ترسناک دیده میشود، عدم تعادل، تغییر و عدم ثبات را نشان میدهد).
- حرکات دوربین نسبت به پردههای سریع، یک اتفاق را آهستهتر نشان میدهند و درعینحال واقعیتر هستند. چرخش افقی، چرخش عمودی، نمای دالی (دوربین بر روی وسیله نقلیه قرارگرفته و یک اتفاق را دنبال میکند)، نمای روی دست (دوربین در روی دست قرار گرفته و واقعیت و سرعت را تداعی میکند و بیشتر برای نماهای بسیار سریع استفاده میشوند)، نمای روی جرثقیل (که از بالا فیلمبرداری میشوند)، لنز زوم (تصویر را بزرگنمایی نموده و جایگاه بیننده را بهسرعت یا به آهستگی تغییر میدهد)، نمای هوایی (همانند شات های جرثقیل اما با این تفاوت که بهوسیله هلیکوپتر انجام شده و از ابتدای فیلم استفاده میشود).
- در مواقع لازم در دسترس باشید. زمانی که عوامل درحال آمادهسازی صحنه هستند، بهتر است با آنها در تماس باشید، البته اگر دستیار دارید حضور شما لازم نیست، اما بههرحال بهتر است که در دسترس باشید. میتوانید درباره نماهایی که قرار است در آن روز فیلمبرداری شود تصمیم بگیرید و یا تغییرات لازم را اعمال کنید.
- نما را تمرین کنید. پیش از فیلمبرداری و زمانی که عوامل در حال آماده کردن صحنه هستند، نماهای آن روز را با بازیگران تمرین کنید تا اطمینان حاصل کنید که با دوربین همراه هستند (در کجا بایستند، از چه نماهایی استفاده میکنید، چگونه دیالوگهای خود را میگویند).
- باید بدانید که نماهای مختلفی فیلمبرداری چگونه به نظر میرسند. درنتیجه بهتر است برخی از صحنهها و نماها را تغییر دهید تا بهترین نتیجه به دست آید.
- نما را کاملاً بررسی کنید. برای گرفتن هر نما باید فاصله کانونی، حرکت دوربین، جایگاه بازیگران، لنزهای استفاده شده و محل قرارگیری دوربین را بدانید. باید تمام این موارد را با فیلمبردار در میان بگذارید.
- بر اساس کارگردانی خودتان و فیلمبرداری که استفاده میکنید (شاید شما درباره نماها تصمیمگیری میکنید) تصمیمات را مشخص خواهید نمود. درباره نورپردازی و دوربین هم تصمیمات لازم را انجام دهید تا فیلمبرداری و نما بهدرستی انجام شود.
- نما را فیلمبرداری کنید. معمولاً فیلمبرداری به طول نمیانجامد و از هر صحنه فیلمبرداری میشود. باید هر صحنه را فیلمبرداری کنید، دوربین را بهدرستی قرار داده و آن را به حرکت درآورید و موارد دیگری که باید به همراه فیلمبردار انجام شود. پس از پایان آن میتوانید نمای فیلمبرداری شده را بررسی کنید.
- برداشت را مرور کنید. مرور کردن نمای برداشتشده به شما این امکان را میدهد که به این نتیجه برسید که چگونه میتوان آن نما را بهتر ضبط نمود و به هدف اصلی رسید. سپس باید آن نما را تکرار کنید تا به نتیجهای که میخواهید برسید.
- این بخش با مرور نماهای برداشتشده در حین ویرایش متفاوت است. زیرا در آن مرحله شما زمان کافی، تسلط و کنترل لازم را در اختیار دارید که کارهای لازم برای بهترشدن آن نما را انجام دهید.
بخش چهارم: اتمام کار
- فیلم را ویرایش کنید. در این مرحله باید فیلم را بهگونهای ویرایش کرده و در کنار هم قرار دهید که فیلم یکدست به نظر برسد. زیرا برای اینکه فیلم و وقایع خستهکننده به نظر نرسد باید صحنههای اضافی را حذف نمود (برای مثال زمانی که جان در اتاق پذیرایی را باز میکند). در اینجا جان را در نمای عریض و سپس باریکتر نشان میدهد.
- حرکات شخصیتها میتواند یک نمای آشکارکننده ایجاد کند. برای مثال، یک نمای معمولی که دو مرد در حال صحبت هستند، سپس یکی از آن دو حرکت کرده و نمای کلوزآپ صورت شخصیت بد داستان را میبینیم.
- نمای خالی که سوژه وارد آن میشود. برای مثال، بیشتر زمانی استفاده میشود که یک فرد از خودرو خارجشده و شما تنها پاهای او را میبینید. پاها به نمای خالی وارد میشوند.
- به یاد داشته باشید که با حذف دو نما برای بیننده حدود یک دوازدهم ثانیه طول میکشد تا از یک صفحه به صفحه جدید توجه کند.
- آهنگسازی فیلم را انجام دهید. باید برای فیلم آهنگی انتخاب کنید که با داستان هماهنگ باشد. هیچچیز بدتر از آهنگی نیست که با محتوا و ظاهر فیلم منطبق نباشد. زمانی که میخواهید دراینباره با آهنگساز خود گفتگو کنید، مواردی مانند نوع موسیقی، آلات استفادهشده، سرعت موسیقی، و تأثیر آن را در نظر بگیرید. آهنگساز فیلم باید هدف شما از ساخت فیلم را بداند تا بتواند انتخاب درستی داشته باشد.
- نسخه آزمایشی آهنگ که به شما داده شده است را خوب بررسی کنید تا در صورت نیاز به تغییر، تغییرات لازم اعمال شوند.
- اگر خودتان آهنگسازی میکنید، باید حقوق کپیرایت را رعایت کنید تا بعداً مشکلی ایجاد نشود. اما ممکن است بتوانید در شهر خود آهنگساز ارزانی بیابید. حتماً نیاز نیست که آهنگساز حرفهای باشد (زیرا فیلم شما هم شاید چندان حرفهای نباشد)، فقط اینکه از یک آهنگ مناسب استفاده کنید کافی است.
- موسیقی فیلم با موسیقی متن متفاوت است. موسیقی یک آهنگ ضبطشده است که با محتوا، ریتم و فضای فیلم هماهنگ است. اما موسیقی متن بهطور خاص باید با نماهای خاص و موضوع فیلم انطباق داشته باشد (مانند “تم کوسه” در فیلم آروارهها).
- موسیقی را میکس کنید. اطمینان حاصل کنید که موسیقی فیلم با نسخه ویرایش شده و به اتمام رسیده هماهنگ است. درنتیجه باید اصواتی را اضافه نموده تا با موسیقی موجود هماهنگ باشد. میتوانید صداهایی که لازم نیست شنیده شود (مانند پرواز هواپیما) یا شنیده شود را ویرایش کنید.
- معمولاً در حین فیلمبرداری صداهای مختلفی به وجود میآید و این صداها از اتفاقاتی هستند که بیننده آنها را میبیند. این صداها حین فیلمبرداری ضبط میشوند، اما معمولاً بعداً بیشتر میشوند و به همین دلیل با افزودن صداهای خارجی و داخلی آن را کمی کاهش میدهند، اما کاملاً از بین نمیرود.
- اما انواع دیگر صدا، صداهایی هستند که پس از فیلمبرداری به فیلم اضافه میشوند، مانند موسیقی متن.
- فیلم کامل شده خود را نشان دهید. حالا که فیلمبرداری به اتمام رسید، ویرایش شد و صداهای مختلف اضافه شد، میتوانید از آن رونمایی کنید. میتوانید از دوستان و خانواده خود بخواهید آن را تماشا کرده و نظرشان را بگویند، اما اگر این فیلم واقعاً برایتان مهم است میتوانید کارهای دیگری انجام دهید.
- شهر و ایالات مختلف فستیوالهای مهمی دارند که میتوانید در آنها شرکت کنید. بر اساس کیفیت فیلم خود حتی ممکن است برنده شوید اما مهم این است که مخاطب بیشتری شما را خواهند دید.
- اگر تولیدکننده دارید معمولاً او این کار را انجام میدهد مگر اینکه به توافق رسیده باشید که موفقیت و سودهای بعدی اشتراکی است.
منبع:
http://www.wikihow.com
دیدگاهها (1)
شهریور 17, 1400
سلام
من امیررضا هستم متولد شهر زیبای اردبیل من خیلی به کارگردانی علاقه دارم میشه کمکم کنید که باید از کجا شروع کنم ممنون من ۱۸ سالمه😍
پاسخ