چگونه صحنه و لوکیشن فیلم را آماده کنیم

طراحی و انتخاب صحنه، لوکیشن و زمان فیلم یکی از نکات مهم و البته نادیده گرفته شده فیلم‌سازی است. اگر این کار به‌درستی انجام نشود بیننده تصور می‌کند فیلم شما ارزان و کم بودجه است. اما اگر به‌درستی آماده شود ممکن است خیلی‌ها متوجه آن نشوند – بهترین صحنه‌ها چندان گران و پرزرق‌وبرق نیستند، بلکه با کل فیلم مطابقت دارند.

روش اول: برنامه‌ریزی صحنه و لوکیشن

1. فیلم‌نامه را بخوانید. فیلم‌نامه مهم‌ترین بخش فیلم شماست. زیرا درباره داستان، شخصیت‌ها، طرح داستان و اتفاقات فیلم توضیحاتی را ارائه می‌دهند. مطالعه فیلم‌نامه به شما نشان می‌دهد که صحنه فیلم باید چگونه باشد. یک نگاه گذرا به فیلم‌نامه این اطلاعات را در اختیارتان قرار می‌دهد:

• موقعیت. شامل دوره زمانی، جغرافیا و محیط.
• پس‌زمینه اصلی. در فیلم‌نامه نام چه مکان‌هایی آورده شده است؟ شخصیت با کدام صحنه‌ها بیشتر سروکار دارد (تلویزیون، فر، پرده و غیره)؟
• فضای فیلم‌نامه. کمدی و شاد؟ جدی و غمگین؟ یا چیزی میان این دو؟ این فضا بر انتخاب رنگ‌ها تأثیر می‌گذارد.
• در یک فضا باید چند شخصیت قرار بگیرند؟ اگر صحنه خیلی بزرگ باشد شخصیت‌ها به چشم نخواهند آمد، اما اگر خیلی کوچک باشد، فیلم‌برداری دچار مشکل خواهد شد. همچنین می‌توانید اندازه صحنه را به‌عنوان نوعی نماد برای مفهوم و پیامی خاص استفاده کنید.
• آیا لوکیشن فیلم‌برداری باید از پایه ساخته شود (مانند یک سفینه فضایی) یا می‌توان از لوکیشن های موجود استفاده نمود، مانند یک خانه؟
  

  

2. نظر کارگردان را بپرسید تا بدانید آیا او برنامه‌ریزی، موضوع و یا لوکیشن خاصی در نظر دارد؟ یادتان باشد وظیفه شما ساخت فیلمی است که کارگردان در ذهن دارد. بااین‌حال کارگردان ممکن است راهنمایی‌تان کند و یا اختیار تام را به شما واگذار نماید. برخی کارگردان‌ها، مانند وس اندرسون (Wes Anderson) کارگردان فیلم‌های “هتل بزرگ بوداپست” (Grand Budapest Hotel) و “راشمور” (Rushmore)، برای طراحی صحنه و لوکیشن برنامه دقیق و کاملی را پیاده می‌کنند. اما بقیه کارگردان‌ها یک روش کلی را دنبال می‌کنند. باید از کارگردان این سؤال‌ها را بپرسید:

• موضوع، لحن یا فضای موردنظرش.
• مجموعه رنگ‌های موردنظر. برای مثال، فیلم “سقوط” (The movie The Fall) از رنگ‌های پایه و عمیق استفاده می‌کند تا لوکیشن و شخصیت‌ها را از هم جدا کند.
• بودجه. برای تغییر دکوراسیون و لوکیشن چقدر بودجه مشخص شده است؟
• لوازم اضافی. آیا شخصیت باید از چیز دیگری استفاده کند که در فیلم‌نامه نیست؟
  

  

3. یک نمونه از صحنه موردنظر بسازید. برای این کار راه‌های مختلفی وجود دارد، اما بهترین کار این است که پیش از صرف زمان نمونه موردنظر خود را به کارگردان نشان دهید. یکی از حرفه‌ای‌ترین راه‌ها این است که با کمک ابزار معماری طرح آن را بسازید. اما این کار به صرف زمان نیاز دارد و بیشتر برای پروژه‌های بزرگ‌تر مؤثر است. همچنین می‌توانید از این موارد استفاده کنید:

• عکاسی. از لوکیشن ها، اتاق‌ها و فضاهای واقعی یک آلبوم عکاسی پدید آورده و سپس درباره اینکه چگونه آن فضاها را در فیلم خود ایجاد کنید، با کارگردان صحبت کنید. همچنین می‌توانید عکس‌ها را به هم چسبانده و طرح‌های جدید ایجاد کنید.
• ترسیم. طرح‌های موردنظر را با مداد و کاغذ طراحی کنید. باید لوکیشن موردنظر را کشیده و سپس تمام لوازم، دیوارها، درها و پنجره‌ها را بکشید و جلوه‌های هنری و سینمایی را به آن اضافه کنید.
• فیلم‌های دیگر. طرح‌های موردنظر در فیلم‌های دیگر را جمع‌آوری نموده و سپس با الهام از آن‌ها یک طرح خاص به وجود آورید. این طرح‌ها را به کارگردان نشان دهید تا این مسئله را در نظر بگیرید که استفاده از این طرح‌ها بر تأثیر نهایی فیلم چه تأثیری خواهد گذاشت.
  

  

4. تصمیم خود را بگیرید که می‌خواهید از یک لوکیشن آماده استفاده کنید یا یک صحنه جدید بسازید. می‌توانید از هردوی این موارد استفاده کنید و هردوی آن‌ها تأثیرات مثبت و منفی خود را دارد. این تصمیم بسیار تأثیرگذار است زیرا بر بودجه، صحنه و فرایند فیلم‌سازی تأثیر می‌گذارد. همیشه باید این تصمیم را با کارگردان اتخاذ کنید.

• ساخت یک لوکیشن جدید: این کار به شما این امکان را می‌دهد که بر همه‌چیز تسلط داشته باشید. معمولاً باید یک فضای سه دیواره، مانند صحنه تئاتر، ایجاد نموده و لوازم خود را در آنجا قرار دهید. سپس دوربین در دیوار چهارم که در حقیقت وجود ندارد، قرار داده می‌شود. بااینکه این کار کنترل بیشتری به شما می‌دهد اما ساخت آن گران بوده و وقتتان را می‌گیرد.
• استفاده از لوکیشن های موجود: استفاده از لوکیشن ها آماده ارزان‌تر و سریع‌تر است، اما مشکلات خود را دارد. باید برای استفاده از آن مجوز کسب نموده و مطمئن باشید که تا پایان فیلم‌برداری می‌توانید از آن استفاده کنید. همچنین باید اطمینان حاصل کنید تمام بازیگران، دوربین‌ها، و لوازم نور و صدا در صحنه قرار گرفته و می‌توانید هر تغییری را اعمال کنید.
  

  

5. بودجه طراحی صحنه و لوکیشن را مشخص کنید. اگرچه مشخص کردن بودجه یکی از کارهای نه‌چندان جالب است اما هرکسی که می‌خواهد فیلم‌سازی کند باید در این امر مهارت داشته باشد. مطمئناً نمی‌خواهید تا اواسط پروژه جلو رفته و سپس برای خرید لوازم و طراحی صحنه با کمبود بودجه مواجه شوید، بنابراین باید در ابتدا بودجه‌بندی کنید. بنابراین قیمت لوازم و ابزار لازم را به‌صورت آنلاین بررسی نموده و سپس ببینید کدام را می‌توانید خودتان بسازید.

• قیمت و هزینه استفاده از لوکیشن های موجود را جویا شوید.

روش دوم: طراحی صحنه

1. لوکیشن های جدید را کشف کنید. یک دوربین برداشته و در شهر بگردید. برای هر صحنه‌ای که می‌خواهید طراحی کنید 2 یا 3 گزینه در نظر بگیرید. از هر زاویه اتاق با نور کافی عکس بگیرید تا کارگردان دقیقاً با صحنه آشنا شود. در مسیر خود از لوازم، دکورها و هر چیزی که برای صحنه‌تان مناسب است عکس بگیرید. موارد دیگری که باید در نظر بگیرید:

• ابعاد فضا. در صورت امکان فضای موردنظر را اندازه‌گیری کنید تا بدانید ابزارتان در آنجا جای می‌گیرد.
• هزینه یا قوانین استفاده از آن صحنه. برای مثال، ممکن است در فصل تابستان بتوانید در کلاس‌های مدرسه فیلم‌برداری کنید، اما در فصل پاییز که دانش آموزان در کلاس درس هستند این کار غیرممکن خواهد بود.
• امکانات صحنه. طی فیلم‌سازی باید دستگاه‌های مختلفی را به برق متصل کنید.
• محیط آن چگونه است؟ آیا طی فیلم‌برداری افراد متفرقه در آنجا رفت‌وآمد می‌کنند و آیا این مسئله به فیلم‌نامه صدمه می‌زند؟
  

  

2. درباره اینکه از کدام بخش‌های ساختمان می‌خواهید استفاده کنید، مذاکره کنید. در بیشتر موارد تنها از 2 یا 3 دیوار پشت شخصیت‌ها استفاده می‌کنید. بااین‌حال، اگر کارگردان بخواهد از کل فضای ساختمان استفاده کند، باید اطمینان حاصل کنید که طراحی آن قسمت‌ها هم با قسمت‌های دیگر هماهنگ است.

• شخصیت‌ها در قسمت مشخصی از صحنه قرار می‌گیرند، که این قسمت از قسمت‌های دیگر مجزا است، بنابراین کارگردان باید صحنه‌ها را با برنامه‌ریزی طراحی کند.
  

  

3. حین طراحی ساختمان خطوط را فراموش نکنید. خطوط یک فضا آن را هماهنگ‌تر نشان می‌دهند و در همه‌جا – بالای تخت، کف اتاق، خطوط کنج – دیده می‌شوند، بنابراین آن را نادیده نگیرید. فراموش نکنید که یک صحنه 3 بعدی است اما بیننده آن را به‌صورت 2 بعدی، مانند یک عکس، خواهد دید. بنابراین حین طراحی صحنه تصور کنید به یک عکس نگاه می‌کنید تا طرح‌های جالب‌تری ایجاد کنید.

• چگونه می‌توانید به صحنه موردنظر خود عمق ببخشید؟ کدام لوازم، ابزار و طرح‌های صحنه با شخصیت‌های مهم داستان هماهنگ هستند؟
  

  

4. لوازم و ابزار لازم را خریده یا طراحی کنید. برای طراحی یک صحنه راه‌های مختلفی وجود دارد که زمان‌بر هستند. بنابراین باید میان خرید لوازم و ساخت آن‌ها تعادل ایجاد کنید. طرح هر صحنه با صحنه دیگر متفاوت است اما موارد مشترکی است که باید در نظر داشته باشید:

• یک وسیله برای یک شات چقدر اهمیت دارد؟ اگر فقط جزئی از پس‌زمینه است، می‌توانید از یک وسیله ارزان‌تر استفاده کنید، زیرا ممکن است چندان به چشم نیاید.
• برای طراحی یک صحنه می‌توان از پوستر استفاده نمود اما استفاده از آن ممکن است صحنه شما را سطحی به نظر برساند. اما خرید چندین پوستر قاب‌دار ارزان می‌تواند فضای سطح بالاتری ایجاد کند.
• اگر بودجه کافی در اختیار دارید یک وسیله چشم‌گیر خریداری کنید. چه چیزی می‌تواند در صحنه موردنظر شما توجه بیننده را به خود جلب کند؟ 90% بینندگان در کل زمان فیلم به اشیای صحنه توجه می‌کنند، مانند مبلی که دو شخصیت بر روی آن نشسته‌اند.
  

  

5. یادتان باشد که کمتر بهتر است. گذاشتن لوازم کمتر بهتر است، مگر اینکه فیلم‌نامه به شکلی باشد که به یک صحنه شلوغ و به‌هم‌ریخته نیاز باشد. مطمئناً نمی‌خواهید که بیننده دائم به صحنه و لوازم توجه کند، بلکه می‌خواهید به بازیگران و حرکات آن‌ها توجه کند. یک صحنه مناسب صحنه‌ای است که معمولی و رئال باشد و همانند یک اتاق معمولی به نظر برسد.

• احتمالاً به صحنه‌های عجیب‌وغریب و شلوغ هم ‌فکر می‌کنید، مانند فیلم‌های “گتسبی بزرگ” (The Great Gatsby)، “خانواده اشرافی تنبام” (The Royal Tenenbaums) و “بلید رانر” (Blade Runner). این صحنه‌ها با توجه به محتوای فیلم‌نامه طراحی شده‌اند و در فضای داستان طبیعی به نظر برسند.
  

  

6. تصاویر مارک تجاری را پاک کرده یا بپوشانید. نشان دادن مارک وسایل آشپزخانه ممکن است به شکایت منجر شود، برای جلوگیری از چنین مشکلاتی بهتر است تمام آن‌ها را پوشانده یا به طریقی پاک کنید.

• ممکن است یک شرکت نخواهد لوازمش به آن شکل نمایش داده شود. برای مثال، هیچ شرکت دستمال‌کاغذی نمی‌خواهد که محصولش توسط یک قاتل سریالی درحالی‌که خونش را پاک می‌کند، استفاده شود.
  

  

7. به کمک فیلم‌بردار نور صحنه را افزایش دهید. پس از نورپردازی صحنه می‌توانید صحنه را بهتر بررسی کرده و هرگونه وسیله‌ای که سایه ایجاد می‌کند را از میان بردارید. همچنین می‌توانید وسایل دیگری مانند لامپ یا نور سقفی اضافه کنید که روشنایی را افزایش دهد.

• فیلم‌بردار باید دوربین را در جای مناسب بگذارد، به این معنا که به چیدمان دقت کرده و ببینید که فیلم‌برداری از یک زاویه خاص باعث می‌شود که صحنه چگونه به نظر برسد.

روش سوم: ساختن فلت (دیوارهای مصنوعی برای لوکیشن های موجود)

1. با کمک فلت می‌توانید در هر صحنه‌ای دیوار مصنوعی بسازید. فلت به شما کمک می‌کند که صحنه را خودتان طراحی کنید. اندازه فلت ها حدوداً 1× 4 بوده و می‌توانید با کمک آن‌ها صحنه را طوری طراحی کنید که شبیه یک خانه یا اتاق به نظر برسد. اگرچه به کمی نجاری و ابزار نیاز دارند اما استفاده از آن‌ها آسان است. برای ساخت یک فلت 1× 4 به این ابزار نیاز دارید:

• یک ورق میسونیت 1× 4
• 5 تکه چوب 0.30 × 1× 4 برای قاب
• یک تخته چندلا 1× 4 برای پایه
• چسب چوب و یک جعبه میخ
  

  

2. میسونیت خود را روی زمین بگذارید تا قاب خود را اندازه بگیرید. چوب خود را روی زمین بگذارید تا بتوانید به‌خوبی اندازه قاب خود را از پشت ارزیابی کنید. قاب همانند قاب عکس در لبه میسونیت قرار می‌گیرد.
   

   

3. 3 تکه از 5 تکه چوب خود را در کنار این تخته قرار دهید. این تکه چوب‌ها باید به‌خوبی در کنار میسونیت قرار بگیرند، اطمینان حاصل کنید که لبه‌ها پر شده و به‌خوبی می‌توانید چوب را بلند کنید.
   

   

4. فاصله میان دو تخته چوب بزرگ‌تر را اندازه بگیرید. لبه‌های باریک‌تر باید در کنار لبه‌های بزرگ‌تر قرار بگیرند و سپس یک تخته را به دونیم تقسیم کنید تا قاب ساخته شود. اگر ضخامت تخته چوب 6 سانتی‌متر باشد، طول آن باید 130 سانت باشد و عرضش هم 1 و حدود 3 سانت هم برای لبه استفاده می‌شود. البته این اندازه‌گیری‌ها باید پیش از بریدن انجام شده باشد.
   

   

5. دو تخته بریده شده را در لبه بالایی و پایینی میسونیت قرار دهید. سپس قاب ایجاد شده موردنظر را بر روی لبه خارجی تخته چوب قرار دهید به‌طوری‌که طول و عرض بر روی یکدیگر قرار بگیرند.

• یک تکه چوب دیگر با همین طول بریده و در وسط قرار دهید. پس از اتمام کار قاب کلی باید همانند یک پنجره دوقسمتی به نظر برسد.
  

  

6. با کمک میخ‌ها قاب را به هم متصل کنید. تمام نقاط را با کمک میخ و چکش به هم متصل کنید. در ابتدا تنها نقاط اصلی را متصل کنید تا در کنارهم بماند و سپس قسمت‌های دیگر را محکم کنید.
   

   

7. به کل قاب چسب چوب زده و میسونیت را روی آن قرار دهید. ازآنجایی‌که از میخ هم استفاده خواهید کرد، بنابراین زحمتتان کمتر است. از فرد دیگری کمک بگیرید تا اطمینان حاصل کنید که لبه‌های میسونیت به‌خوبی بر لبه قاب قرار می‌گیرند.
   

   

8. کل میسونیت را بر روی قاب میخ کنید. در ابتدا فقط بر روی 4 گوشه اصلی میخ بزنید، سپس تا جاییکه می‌توانید میخ کاری کنید تا میسونیت سفت شود.
   

   

9. تکه آخر تخته چوب 0.30 × 1× 4 را بر پشت قاب و در وسط قرار دهید. این تکه چوب را در وسط قرار داده و به کمک دریلان را به قاب متصل کنید. برای متصل کردن آن می‌توانید از پیچ چوب هم استفاده کنید. درنتیجه در پشت قاب یک تکه چوب بزرگ شبیه پالت چوب قرار می‌گیرد.

• در قسمت افقی قاب دو پیچ قرار دهید. این قطعه بزرگ در وسط باعث می‌شود فلت به‌خوبی بایستد.
  

  

10. تخته چندلا را به‌صورت مورب از وسط نصف کنید. این تخته همانند نگه‌دارنده قاب عکس، به فلت شما کمک می‌کند که به‌خوبی بایستد و نیفتد.
    

    

11. در زاویه وتر تخته چندلایه مورب یک حفره خالی ایجاد کنید. زاویه وتر بلندترین قسمت مثلث است. به‌اندازه یک و بیست سانتی‌متر یک حفره خالی در درون آن ایجاد کنید. می‌توانید در این حفره چیز سنگینی قرار دهید تا وزن فلت را تحمل کند و نیفتد.
    

    

12. با کمک دریل تخته چندلایه را به قاب وصل کنید. به کمک دریل تخته را به وسط قاب متصل کنید و یادتان باشد این تخته قرار است فلت را محکم نگه دارد. ابتدا این تخته را به قاب دریل کرده و سپس با پیچ محکم‌تر کنید. 6 الی 8 عدد پیچ می‌تواند کافی باشد.

• برای آسان‌تر شدن کارتان پیش از پیچ کردن می‌توانید چسب چوب را به لبه تخته بزنید.
  

  

13. فلت ها را به‌عنوان دیوار صحنه به کار برده و سپس چیدمان صحنه را آغاز کنید. حالا باید کارهای مختلفی انجام دهید، دیوارها را رنگ کنید، وسایل را بچینید، نورها را قرار دهید، اما مهم این است که با این روش بر صحنه‌سازی تسلط بیشتری دارید.