برترین فیلم‌های “آنتونی هاپکینز” (Anthony Hopkins) که باید آنها را تماشا کنید

جناب آقای “آنتونی هاپکینز” بیش از 130 فیلم سینمایی در کارنامه خود دارد، و انتخاب تنها ده فیلم از بین نقش آفرینی‌های فوق العاده او کار بسیار سختی است. هنگام بازی در تئاتر ملی “لاورنس اولیور” با ستارگان بزرگ زیادی همکاری کرد، با بازی در نقش “ریچارد دوم” در مقابل “پیتر اوتول” و در “شیر در زمستان” (The Lion in Winter 1968) در مقابل “کاترین هپبورن” بازیگر برنده جایزه اسکار اجرا کرد. سپس از صحنه تئاتر جدا شد تا بیشتر بر سینما و تلویزیون تمرکز کند، او در پروژه‌های متنوعی شرکت داشته که در بین آن می‌توان به پنج همکاریش با “ریچارد اتنبرا” و “تبدیل شوندگان: آخرین شوالیه” (Transformers: The Last Knight 2017) اشاره کرد. فیلم مورد علاقه او “سریع‌ترین سرخپوست دنیا” (The World’s Fastest Indian) به کارگردانی “راجرد دونالدسون” می‌باشد. با پروشات همراه باشید.

10. مرد فیل نما – The Elephant Man – 1980

کارگردان: دیوید لینچ

تنها یک قطره اشک باعث می‌شود به توانایی ویرانگر شاهکار “دیوید لینچ” در “مرد فیل نما” نمایان شود. اگر تنها یک صحنه بسیار عالی در طول فیلم وجود داشته باشد، آن لحظه‌ای است که شخصیت “فردریک ترویس” با نقش آفرینی هاپکینز، که جراح اصلی بیمارستان رویال لندن است و “جان مریک” (با بازی “جان هارتز”) برای اولین بار با یکدیگر روبرو می‌شوند. همگی با تعجب و دهان باز و سکوتی عمیق زمانی که فردی که مشتریان را جلب می‌کند خود را به حالت پانتومیم مهرفی می‌کند خیره می‌شوند، و در اینجا ترویس در روشنایی خیابان پشتی ویکتوریان قدم می‌گذارد تا با صحنه‌های کلوز آپ استادانه “فردی فرانسیس” چهره مریک برملا شود.

همچنین بخوانید: بهترین فیلم های آنتونی هاپکینز که قدرت بازیگری او را نشان می دهند

9. پناهگاه – The Bunker – 1981

کارگردان: جرج شیفر

تقریباً 33 سال قبل از پخش فیلم “سقوط” (Downfall 2004) که نامزد جایزه اسکار شده بود، این فیلم تلویزیونی اتفاقات حقیقی 105 روزی که در پایان جنگ جهانی دوم در پناهگاه برلین رخ دادند را بازگو کند. هاپکینز نقش هیتلر را بر عهده دارد، و با لهجه سنگین ولزی با خشم و سرعت زیاد صحبت می‌کند. اما زیاد طول نمی‌کشد که نه تنها به لهجه هاپکینز، بلکه به تمام لهجه‌های انگلیسی متنوع موجود در فیلم عادت کنید. شخصیت هاپکینز که زوال روحی دارد با تصمیمات بی فکرش موجب عصبانیت و ناراحتی بینندگان می‌شود، تمام این‌ها ثابت می‌کند که او توانسته نقش خود را به خوبی بازی کند، و شاهکاری خلق کند.

8. بونتی – The Bounty – 1984

کارگردان: راجر دونالدسون

پس از “چارلز لاتن” در سال 1935 و “ترور هاوارد” در سال 1962، این بار هاپکینز نقش “کاپیتان ویلیام بلی” را برای فیلم “بونتی” اثر “راجر دونالدسون” بازی کرد. با “مل گیبسون“، “فلچر کریستین” و امثال “دنیل دی لوئیس” و “لیام نیسون” که در نقش‌های مکمل بازی می‌کنند، اگر بیشتر از سه فیلم مشابه دیگر آن نباشد، کمتر نیست. چیزی که این فیلم نیاز داشت، هاپکینز مصمم و غیرقابل انعطاف بوده است، صحنه‌ای او و گیبسون یقه همدیگر را گرفته‌اند، فیلم در قوی‌ترین حالت خود قرار دارد.

همچنین بخوانید: رده بندی برترین فیلم‌های رابرت دنیرو (Robert De Niro) براساس امتیاز IMDB

7. سکوت بره‌ها – The Silence of the Lambs – 1991

کارگردان: جاناتان دمی

“سکوت بره‌ها” فیلمی که جایزه اسکار بهترین بازیگر را برای این بازیگر به ارمغان آورد، و تنها فیلمی که توانست در هر پنج دسته برنده جایزه شود. این فیلم شخصیتی به یادماندنی برای هاپکین ساخت: قاتل سریالی عاشق شراب چیانتی “دکتر هانیبال لکتر”. خلقتی شاهکار با بازیگری که در هر لایه از این شخصیت را از لایه دیگر عمیق‌تر می‌کند. با 15 میلیون دلار دستمزد، او بار دیگر تأثیر عظیم خود را برای فیلم “ریدلی اسکات” (“هانیبال” (Hannibal 2001) و “برت رتنر” (“اژدهای قرمز” (Red Dragon 2002) زنده کرد.

6. هواردز اند – Howards End – 1992

کارگردان: جیمز ایوری

با تمام اینها، در اینجا شخصیتی حضور دارد که تما لایه‌های متفاوت “هاواردز اند” را به هم متصل می‌کند، ممکن است کمی تعجب کنید که او کسی نیست جز “اما تامپسون” که با نقش آفرینی عالی خود– همچنین به جایزه اسکار بهترین بازیگر زن دست یافت– تمام توجهات را به خود جلب کرد. هاپکینز به عنوان بزرگ خاندان، “هنری ویلکاکس” الگویی از تیزبینی، حیله گری و حراست است. در صحنه رؤیایی این دو پس از بیش از یک دهه رابطه، شخصیت “ویلکاکسِ” هاپکینز چندین احساس را همزمان با هم حس می‌کند. حس اقرار؛ در حالی که هیچ چیزی نمی‌گوید، شرمزده؛ اما به قدری آگاه از قدرت پویای میان آنها که با حرکتی حیله گرانه احساسی متفاوت را نشان می‌دهد.

همچنین بخوانید: لیست بهترین فیلم‌های جنگی تاریخ سینما که باید تماشا کنید

5. بازمانده روز – The Remains of the Day – 1993

کارگردان: جیمز ایوری

درست یکسال پس از ساخته شدن “هاواردز اند”، هاپکینز به همکاری “اما تامپسون” بار دیگر با کارگردان “جیمز ایوری” کار کرد، این بار از کتاب “بازمانده روز” اثر “کازو ایشیگورو” که در سال 1989 برنده جایزه بوکر شد، فیلمی اقتباسی ساخته شد. هاپکینز که برای بازی در نقش‌هایی که شخصیت از بروز احساساتش جلوگیری می‌کند فوق العاده استادانه عمل می‌کند، در به تصویر کشیدن شخصیت “آقای استیونز” که یک پیشخدمت است، عالی عمل کرده، و بار دیگر توانایی خود را نشان داد. او که به وظایف خود پایبند است زیر نظر “جیمز فاکس” هوادار بی بصیرت نازیان کار می‌کند، او فرصتی به استیو می‌دهد، و در این زمان عشق از گوشه قلب او گذر می‌کند، و داستان غم انگیز استیو با چند اشاره کوچک آغاز می‌شود. این فیلم به احساسات ترک خورده، و لجاجت‌های احساسی می‌پردازد. این فیلم باعث شد هاپکینز برای بار دوم نامزد دریافت جایزه اسکار شود.

4. سرزمین سایه‌ها – Shadowlands – 1993

کارگردان: ریچارد اتنبرا

یکی دیگر از شاهکارهای هاپکینز که در آن نقش “سی. اس لوئیس” نویسنده مجموعه کتاب‌های “نارنیا” را بر عهده دارد. این فیلم “ریچارد اتنبرا” که باعث می‌شود اشک از چشمانتان جاری شود در اوایل سال 1950 رخ می‌دهد. در آن لوئیس با یکی از طرفداران خود که دقیقاً نقطه مقابل اوست رابطه‌ای را آغاز می‌کند: “دبرا وینگر” پرصحبت و برونگرا که اهل آمریکاست. لوئیس که مدام تلاش می‌کند از لاک ساکت، مطالعه گر و محافظه کارانه خود بیرئن بیاید، تا بتواند عشقش را ابراز کند، با عروس جدید خود زمان کوتاهی را با شادی سپری می‌کند تا اینکه تشخیص داده می‌شود که او به بیماری خطرناکی مبتلاست. صحنه دعواهای هاپکینز با وگنر که سعی دارد احساسات خود را سرکوب کند جزو بهترین کارهای هر دو بازیگر است، اما صحنه‌ای که هاپکینز پس از مرگ او، به همراه پسر کوچکش تنهاست، حتی به سخت‌ترین قلب‌ها هم نفوذ کرده، و باعث می‌شود به گریه بیفتید.

همچنین بخوانید: رده‌بندی بهترین فیلم‌های آل پاچینو بر اساس امتیاز راتن تومیتوز

3. نیکسون – Nixon – 1995

کارگردان: اولیور استون

هاپکینز با بازی در دومین فیلم “اولیور استون” که بین فیلم‌های “جان اف کندی” (JFK 1991) و “دابلیو” (W 2008) ساخته شد، و درباره رئیس جمهورهای آمریکاست، برای سومین بار نامزد جایزه اسکار شد. چهارمین باری که هاپکینز در نقش رئیس جمهور ظاهر شد در فیلم “آمیستاد” (Amistad 1977) اثر “استیون اسپیلبرگ” بود، اما این “نیکسون” است که در این بین نقش آفرینی‌های فوق العاده او منحصر به فرد است. در این داستان تند و تیز “استون”، “نیکسون” زندگی و حرفه سیاسی ننگین فرمانده کل قوا را در بیش از سه ساعت نشان می‌دهد. هاپکینز تصویر روانشناختی از پیچیدگی شگفت آور را به تصویر می‌کشد که قطعاً هرگز برای آن بهانه تراشی نمی‌کند، و سعی دارد آن مرد را فراتر از شکستش در سقوط واترگیت نشان دهد.

2. لبه تیغ – The Edge – 1997

کارگردان: لی تاماهوری

وقتی هواپیمای یک میلیاردر خوره کتاب (هاپکینز) و یک عکاس چرب زبان (الک بالدوین) در هوای نامطلوب سقوط می‌کند، رقابت موجود بین این دو به اوج خود رسیده، و موجب رخ دادن زنجیره‌ای بلند بالا از اتفاقات می‌شود. و حالا وضعیت از این قرار است، مرد در برابر مرد، مرد در برابر طبیعت، و مرد در برابر زن خیانت گرش: کار همیشگی نمایشنامه نویس بزرگ “دیوید مامت” شاید در “نو دلیورنس” (No Deliverance 1972). اما کارگردان “لی تاماهوری” کاری می‌کند که همه چیز به اندازه کافی رضایت بخش پیش برود. اینکه هاپکینز اجازه پیدا کرد تا چنین چاشنی خوبی وارد فیلم کند واقعاً تحسین برانگیز است. چیزی که در این حرفه کم پیش میاید، کنایه‌ای کشنده:”چون امروز، من دخل اون حروم زاده رو میارم!”

همچنین بخوانید: بهترین فیلم های کری گرانت که دوستداران سینمای کلاسیک نباید از دست بدهند

1. تیتوس – Titus – 1999

کارگردان: جولی تایمور

با اینکه این روزها حضور هاپکینز روی صحنه به ندرت اتفاق میفتد، اما قطعاً با شکسپیر آشنایی دارد. در حالی که فیلم اقتباسی “شاه لیر” (King Lear) از “ریچارد آیر” در حال پخش است، هاپکینز باری دیگر با “اما تامپسون” همکاری می‌کند. و به زودی در نمایش “اوتلو” از “جاناتان میلر” و “کلاودیوس” از “تونی ریچاردسون” نیز حضور خواهند یافت. سینمایی‌ترین شوخی‌های شاعرانه او با اثر “جولی مور” که در سال 1999 ساخته شد. ممکن است که تماماً یکدست نباشد، اما با دیدن شکوه جاه طلبی روی صحنه، و نقش آفرینی هاپکینز که تاریخ سازی موحش تایمور را به خوبی پوشش می‌دهد، تنها آن را تحسین خواهید کرد.

امیدواریم از مطالعه این مقاله لذت برده باشید. منتظر شنیدن نظراتتان هستیم!