رده‌بندی بهترین فیلم‌های “آل پاچینو” بر اساس امتیاز راتن تومیتوز

از زمانی که آل پاچینو فعالیت بازیگری خودش را با بازی در فیلم درام پیکنیک در نیدل‌پارک شروع کرد و با بازی در فیلم پدرخوانده‌ی فورد کاپولا به شهرت رسید، به عنوان یکی از بزرگترین بازیگرانی که دنیا تا به حال به خود دیده شناخته شده‌ است.

در سال‌های اخیر او با حضور در فیلم‌هایی مانند جک و جیل باعث نا امیدی طرفدارانش شده است اما دست‌کم مانند دوستش رابرت دنیرو خود را در نقش‌آفرینی‌های پایین‌تر از حد خودش نابود نکرده. کارهای بازیگری پاچینو هنوز هم سرشار از فیلم‌های بزرگ است و در لیست زیر نقش‌آفرینی‌های او براساس امتیازات راتن تومیتوز رده‌بندی شده‌اند. با پروشات همراه باشید.

14. صورت زخمی – 81٪ – Scarface

یکی از برترین فیلم های گانگستری ساخته شده با اجرای دیدنی آل پاچینو. این فیلم نشان می دهد پول و قدرت چگونه می تواند یک مرد را تغییر داده و بر شما و مردم اطرافتان تاثیر بگذارد. همچنین زندگی یک گانگستر را به خوبی به تصویر می کشد. چه برای اولین بار این فیلم را تماشا کنید چه برای دهمین بار در هر صورت دیدنی است.

صورت زخمی یکی از فیلم‌هایی است که از زمان خود جلوتر بوده، اما در زمان انتشار مورد کم لطفی قرار گرفت، اما حالا به عنوان یک اثر هنری برجسته سینمایی تلقی می‌شود. این فیلم درباره یک پناهنده کوبایی به نام “تونیمونتانا” است که به همراه دوستش یک امپراطوری مواد مخدر می‌سازد.

13. مخمصه – 86٪ – Heat

درباره فیلمی که رابرت دنیرو و آل پاچینو در آن حضور دارند، چه می توان گفت؟ فیلمی به کارگردانی مایکل من که با اجرای این دو بازیگر و فیلمنامه مهیج نفس را در سینه تماشاگر حبس می کند. رابرت دنیرو نقش نیل مک کالی را برعهده دارد، یک مجرم فصلی که در سراسر بانک های لس آنجلس به کمک اعضایش سرقت هایی را دنبال می کند. متاسفانه یکی از سرقت های او بد پیش رفته و کارآگاه جنایی وینسنت هانا به دنبال اوست.

در این بین، نیل برای تامین روزهای بازنشستگی خود بزرگ ترین سرقت ممکن را برنامه ریزی می کند. درنتیجه بازی موش و گربه میان دزد و قانون آغاز می شود. گرچه هردوی این افراد در کار خود حرفه ای هستند، اما نمی توانند شباهت میان خود، مخصوصا در زندگی شخصی شان را انکار کنند. بنابراین فیلم به دو مرد با دو فلسفه مختلف می پردازد. همانگونه که شعار نیل این است: “هرگز در زندگی ات چیزی نداشته باش که در شرایط بد نتوانی در عرض سی ثانیه آن را رها کنی.” داستان براساس تجربه یک افسر پلیس شیکاگو و تعقیب و گریزهای او با مجرمی به نام مک کالی در دهه ۶۰ است.

12. بوی خوش یک زن – ۸۸٪ – Scent of a Woman

فیلمی با اجرای زیبای آل پاچینو در نقش یک مرد نابینا در داستانی درباره هویت، تغییر، انعکاس درونی و ارتباط انسانی. چارلی از طریق بورسیه به یک مدرسه آمادگی می رود و به دلیل نداشتن پول در مقایسه با دیگران تصمیم می گیرد تا آخر هفته یک کار طولانی برعهده گرفته و هزینه پرواز به خانه در تعطیلات را فراهم کند. این شغل ساده به نظر می رسد اما چارلی انتظار نداشت اینقدر دشوار باشد. او با کمک به یک افسر سابق ارتش نابینا و تندمزاج وظیفه دشواری را به عهده گرفته است.

11. دانی براسکو – ۸۸٪ – Donnie Brasco

اگرچه فیلم دانی برسکو آنجور که لیاقتش را دارد در لیست بهترین فیلم‌های گانگستری قرار نمی‌گیرد، فیلمی زیبا راجع به رابطه‌ي بین دو مرد است که در دنیای جرم‌ و جنایت زیرزمینی فعالیت می‌کنند. جانی دپ نقش یک مامور اف‌بی‌‌آی را بازی می‌کند که برای نفوذ به دنیای جرم‌ و جنایت چنان در نقشش فرو‌رفته که به عنوان یکی از اعضای مافیا پذیرفته شده‌ است. آل پاچینو در فیلم دانی براسکو یک گانگستر پیر است که درطول زمان با جانی دپ حسابی دوست شده است. رابطه‌ی بین این دو نفر در فیلم این وضعیت کنایی را بیشتر و بهتر نشان می‌دهد و وضعیت سخت آن‌ها را پررنگ‌تر نشان می‌دهد. به لطف بازی محشر این دو نفر فیلم دانی براسکو به فیلمی انسانی و احساساتی بدل شده است.

10. سرپیکو – ۹۰٪ – Serpico

آل پاچینو یکی از زنده‌ترین و ماندگارترین نقش‌آفرینی‌هایش را در این فیلم و در نقش مامور مخفی پلیسی انجام‌ داده‌ است که از دیدن فساد اداری شدید در اداره‌ی پلیسش خسته‌ شده‌ است. این فیلم هم مانند همه‌ی همکاری‌های گذشته‌ی آل پاچینو با سیدنی لومت یک شاهکار بصری است. شهر نیویورک یکی از شخصیت‌های این فیلم است و شیوه‌ای که لومت برای تصویر برداری از این شهر استفاده‌ کرده کاملا این نکته را تایید می‌کند. فیلم سرپیکو مانند کتابی که از آن اقتباس شده‌ است یک دهه از زندگی سرپیکو را نشان می‌دهد. در این فیلم آل پاچینو از زمانش برای خلق شخصیت سرپیکو و دیدگاه منفی‌ او نسبت به پلیس‌ها به خوبی استفاده کرده‌ است.

9. تو جک را نمی‌شناسی – ۹۱٪ – You Don’t Know Jack

در این فیلم محصول شبکه‌ی اچ‌بی‌او آل پاچینو نقش دکتر جک کورکیان را بازی می‌کند. این دکتر یکی از مناقشه‌ برانگیزترین پزشکان تاریخ بوده و اغلب از او با نام دکتر مرگ یاد می‌شود. کورکیان به چندین بیماری که بیماری لاعلاج داشتند یا معلولیت شدید داشتند کمک کرده بود تا خودشان را بکشند. این کار اوتانازی نام دارد و یکی از موضوعاتی است که مخالفان شدید و موافقان خودش را دارد درنتیجه هر فیلمی که راجع به این مسئله است باید بتواند حرف‌های مهمی بزند و تمام جوانب موضوع را در روایتش بگنجاند. ماجراهای این فیلم در دادگاه‌های پنجم و ششم کورکیان می‌گذرد که او را به جرم قتل درجه دوم محکوم می‌کنند.

8. بی‌خوابی – ۹۲٪ – Insomnia

وقتی طرفداران سفت و سخت سینما به کریستوفر نولان فکر می‌کنند، یاد سه‌گانه‌ی شوالیه تاریکی، تلقین، میان‌ستاره‌ای و دانکرک می‌افتند. اما نولان هم مانند کوئنتین تارانتینو با فیلم جکی بروان و استنلی کوبریک با فیلم بری لیندن فیلم زیبایی دارد که دست‌کم گرفته‌شده‌است. این فیلم برای نولان بی‌خوابی است که بازسازی یک فیلم تریلر نروژی است حتی تحسین فیلم‌ساز اصلی را هم برانگیخته است.

بی‌خوابی یک بازی موش‌ و گربه است که آل پاچینو در آن نقش یک پلیس و رابین ویلیامز نقش یک قاتل سریالی را بازی می‌کند که آل پاچینو به دنبال دستگیری‌اش است. داستان بی‌خوابی در آلاسکای سرد و یخی اتفاق می‌افتد و استفاده‌ی نولان از رنگ‌های آبی باعث می‌شود بیننده‌ هم همان سرمایی را حس کند که اگر خودش در آنجا حضور داشت حس می‌کرد.

7. گلن‌گری گلن راس – ۹۵٪ – Glengarry Glen Ross

این فیلم اقتباسی از یکی از نمایش‌نامه‌های دیوید ممت به همین نام بود که به اندازه‌ي خود نمایش‌نامه هم زیبا و ستودنی بود. کارگردان این فیلم جیمز فولی ممت را برای نوشتن فیلم‌نامه از روی اثر خودش استخدام کرد و نتیجه آن شد که فیلم بیشترین شباهت با اثر اصلی را دارد و نکته‌های درخشان خود را کاملا حفظ کرده‌ است. داستان این فیلم تنها در دو روز می‌گذرد و ماجرای یک شرکت املاک واقعی را تعریف می‌کند که به چهار نفر از مدیران فروش خود را وارد رقابتی یک هفته‌ای می‌کند که در گروه‌های دونفره باهم رقابت کنند و در پایان دو هفته زوجی که کمترین میزان فروش را داشته است از شرکت اخراج می‌کنند. انرژی خاص آثار دیوید ممت در سرتاسر این فیلم قابل مشاهده است. آل پاچینو جز اولین ستارگانی بود که برای بازیگری در آن نمایش‌نامه استخدام شد اما نتوانست روی صحنه حاضر شود و درنتیجه در این فیلم بازی کرد.

6. بعدازظهر سگی – ۹۵٪ – Dog Day Afternoon

این فیلم ماجرایی واقعی از سرقت یک بانک را روایت می‌کند و در یک اثر کاملا منحصر به‌ فرد در ژانر دزدی محسوب می‌شود زیرا به دزدها شخصیت و انگیزه‌های انسانی داده است. آل پاچینو نقش سانی ورتزیک را بازی می‌کند که یکی از دزدها است. او تا به حال هیچ عمل خلافی انجام نداده‌ است و تنها می‌خواهد مقداری پول برای جراحی تغییر جنسیت معشوق‌اش به دست‌بیاورد. دزدی آن‌ها ابتدا خوب پیش‌ می‌رود اما خیلی زود همه‌چیز به هم‌‌ می‌ریزد. پلیس‌ها به محل دزدی می‌آیند و سانی که نمی‌داند چرا همه‌چیز خراب‌شد سعی می‌کند با مذاکره کردن همه‌چیز را به خوبی به پایان‌ ببرد. نکته‌ی طلایی این فیلم نقش‌آفرینی‌های درجه اولی هستند که ماجرای فیلم را به پیش می‌برند.

5. نفوذی – ۹۶٪ – The Insider

بدو شک بهترین همکاری مایکل مان و آل پاچینو فیلم مخمصه است که ژانر نوآر را با فیلم‌های اکشن دهه نودی پیوند زده و برای اولین بار آل‌ پاچینو را در کنار رابرت دنیرو روی صفحه‌ی نمایش آورد. اما فیلم نفوذی به مراتب فیلمی بهتر به کارگردانی مایکل مان و بازی آل پاچینو است. داستان این فیلم ماجرای مردی افشاگر است که در یک شرکت تنباکو استخدام می‌شود. آل پاچینو در کنار راسل کرو بازی می‌کند و کریستوفر پلامر هم نقش مکمل قوی‌ای ایفا می‌کند. فیلم نفوذی برای تماشاگران عادی بیش‌ از حد تنش‌زا و  پیچیده است اما اگر شما به موضوعات خبرنگاری و فساد دستگاه اداری آمریکا علاقه دارید حتما از تماشایش لذت می‌برید.

4. مرد ایرلندی – ۹۶٪ – The Irishman

مرد ایرلندی اخیرترین فیلم مارتین اسکورسیزی است که آل پاچینو برای بازی در آن بعد از بیست و هفت سال نامزدی اسکار را به دست آورد اما موفق به دریافت آن نشد. آل پاچینو در این فیلم نقش جیمی هوفا، رئیس اتحادیه کامیون داران، را بازی می‌کند و در کنار رابرت دنیرو بازی دیدنی و رابطه‌ای پیچیده را به نمایش می‌گذارد.

اسکورسیزی در این فیلم با هزینه بالایی چهره‌ی بازیگران را جوان‌تر کرد که یکی از شگفتی‌های فیلم به شمار می‌آید و این امر باعث شد تا فیلم “مرد ایرلندی” به گرانترین اثر این کارگردان هم تبدیل شود.

3. پدرخوانده دو – ۹۷٪ – The Godfather Part II

اگرچه همیشه از پدرخوانده‌ دو به عنوان فیلمی که از فیلم اول بهتر بود یاد می‌شود، براساس امتیازات راتن تومیتوز فیلم پدرخوانده‌ یک از دومی بهتر است. با‌ این‌ حال قسمت دوم فیلم پدرخوانده بسیار بهتر از چیزی است که از قسمت دوم یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ انتظار می‌رود. در این فیلم ماجرای موازی مایکل کورلئونه که پس از مرگ پدرش هدایت خانواده را به دست‌ گرفته‌ است و ماجرای ویتو کورلئونه‌ی جوان با بازی رابرت دنیرو را روایت می‌کند. ویتو به تازگی به آمریکا رسیده و مهاجر جوانی است که دارد امپراطوری جرم و جنایت خود را در انتهای قرن قدیم و آغاز قرن جدید می‌سازد.

2. پدرخوانده – ۹۸٪ – The Godfather

این فیلم که سالهاست به عنوان یکی از بزرگترین فیلم‌های تاریخ سینما شناخته‌ می‌شود، داستان خانواده‌ی کورلئونه را بیان می‌کند که همگی مجرم و خلافکار بودند. تمرکز این فیلم روی پسر یاغی خانواده به نام مایکل است که آل پاچینو نقشش را بازی می‌کند. ویتو پدر خانواده به بقیه پسرهایش اجازه داده که وارد دنیای جرم و جنایت بشود اما می‌خواهد که مایکل زندگی شرافتمندانه‌ای داشته باشد. مایکل تحصیل‌کرده‌است و به تازگی از جنگ برگشته و آینده‌ي درخشانی در پیش‌رو دارد. اما یک سوقصد به جان پدرش و فرصت قتل یک پلیس فاسد باعث کشیده شدن مایکل به دنیای خلافکاری می‌شود. مایکل کورلئونه بهترین قهرمان تراژیک سینما است.

1. سالومه – ۱۰۰٪ – Salomé

به احتمال قوی تابه‌حال اسم این فیلم را نشنیده‌اید. شاید به این خاطر که این فیلم فیلمی عجیب است. برای مثال، این فیلم یک فیلم مستقل نیست و مکمل فیلم سالومه وحشی است که فیلمی ترکیبی از ژانر درام و مستقل است که آل پاچینو بر اساس نمایشنامه‌ی سالومه اثر اسکار وایلد کارگردانی کرده‌است. پایچنو این فیلم مکمل را هم نوشته و کارگردانی کرده‌است و خودش و جسیکا چستین در آن بازی کرده‌اند. این فیلم از تدوین فیلم اول و اضافه کردن چند صحنه‌ی دیگر به‌دست‌ آمده‌ است اما در سال ۲۰۱۳ در آمریکا بدون سر و صدا اکران شد و حتی در سال ۲۰۱۴ در انگلستان هم در سکوت خبری اکران شد.

امیدواریم از مطالعه این مقاله لذت برده باشید؛ منتظر شنیدن نظراتتان هستیم!