معرفی و بررسی شخصیت برد پیت در فیلم Once Upon a Time in Hollywood

نهمین اثر کارگردان محبوب سینمای هالیوود، “کوئنتین تارانتینو” (Quentin Tarantino)، فیلم “روزی روزگاری در هالیوود” بود که “برد پیت” (Brad Pitt) را به اولین جایزه اسکارش رساند. در کنار تمام انتقادها و حواشی این فیلم،‌ بازی و نقش این بازیگر هسته‌ی اصلی طنز داستان بود و برد پیت خیلی خوب از پس ایفای چنین شخصیتی برآمد. در این مقاله به معرفی و بررسی نقش‌آفرینی برد پیت در فیلم “روزی روزگاری در هالیوود” پرداخته‌ایم، با پروشات همراه باشید.

با نگاهی اجمالی به نظر تماشاگران درباره فیلم “روزی روزگاری در هالیوود”، متوجه نارضایتی اکثر آنها از این فیلم می‌شویم. شاید قبل از دیدن این فیلم، تصور همبازی بودن دو اسطوره‌ی سینمای جهان یعنی لئوناردو دیکاپریو و برد پیت در یک فیلم، انتظارات و توقعاتمان را از آن بالا ببرد؛ اما بعد از تماشای بیست دقیقه‌ی ابتدایی فیلم، متوجه ریتم کند و حوادث بی‌اهمیتی که در آن اتفاق می‌افتد می‌شویم که موجب دل سردی ما از فیلم و بازیگرانش می‌شود.

اما با وجود کسالت‌آور بودن فیلم از نظر ریتم کند و طولانی مدتی که دارد، بازی برد پیت و شخصیتی که تارانتینو برایش ترسیم کرده، آنقدر جذاب است که می‌توان گفت اگر این شخصیت در فیلم وجود نداشت، “روزی روزگاری در هالیوود” هم نصف بیشتر ارزشش را از دست می‌داد.

داستان این فیلم در دهه 60 میلادی جریان دارد و ایده‌ی اصلی آن بر اساس یک داستان و اتفاق واقعی می‌باشد. شخصیت اول داستان ریک دالتون (با بازی دیکاپریو) است که بازیگری معروف بوده و اکنون در مرحله بحرانی از زندگی‌ حرفه‌ای اش به سر می‌برد. در مقابل، شخصی به نام کلیف بوث (با بازی برد پیت) قرار دارد که راننده شخصی و بدلکار دالتون بوده و زندگی سطح پایینی دارد و غیر از بدلکاری و رانندگی کار مشخص دیگری ندارد.

کلیف بوث نقش مکمل داستان است، اما تاثیر شخصیت او بر روند کلی داستان خیلی بیشتر از شخصیت اصلی بوده و طوری که برد پیت این نقش را بازی می‌کند، جذابیت شخصیت او را دوچندان کرده است. کلیف مردی خشن و کله‌شق است اما این ویژگی‌ها را در قالب شوخی، طنز و دیالوگ‌های خنده‌دار نشان می‌دهد. با اینکه خود کلیف فرد موفقی نیست و زندگی‌اش را با کارهای موقت می‌گذراند، اما در قالب یک دوست صمیمی ریک دالتون را برای پیشرفت در کارش تشویق می کند و این یکی از بهترین قسمت‌های فیلم است.

کلیف بوث شخصی خشن است و خشونت در تمام رفتارش نمایان است، اما برد پیت  اینقدر این احساسات را با آرامش و خونسردی بازی می‌کند، که خود این حالت باعث ایجاد طنزی فوق العاده شده است. مانند صحنه‌ای که کلیف با بروس لی درگیر می‌شود، که این صحنه هم از نظر درگیری لفظی و هم از لحاظ کتک‌کاری، یکی از خنده‌دارترین لحظات فیلم است که شناخت کاملی از این شخصیت را به مخاطب عرضه می‌کند. شخصیتی که به شدت خشن است و از این خشونت بدون هیچ ابایی استفاده می‌کند.

در مجموع می‌توان گفت طنز شخصیت کلیف بوث بیشتر از شخصیت خود برد پیت الهام گرفته شده است. یکی از نقدهایی هم که به این فیلم وارد است، همین موضوع بوده که در طول فیلم هم مخاظب بیشتر از اینکه شاهد شخصیتی جدید به نام کلیف بوث باشد، شخصیت خود برد پیت را با بعضی حالات جدید می‌بیند.

امیدواریم از مطالعه این مقاله لذت برده باشید؛ منتظر شنیدن نظراتتان هستیم!