بهترین بازیگران مرد تاریخ سینمای جهان چه کسانی هستند؟

اجرا یکی از مهم‌ترین جنبه‌های فیلم است. گرچه هستند فیلمسازانی که تصمیم گرفتند از نابازیگرها استفاده کنند، انیمیشن بسازند، یا حتی مردم را در فیلم‌های خود نشان ندهند، اغلب فیلم‌ها به افراد حرفه‌ای که در اجرای شخصیت‌ها تخصص داشته باشند، نیازمند هستند. زمانی که فیلم باید داستان اشخاص را نمایش دهد، به بازیگری نیاز دارد که آن شخصیت را به تصویر بکشد. وظیفه بازیگر برای قرار گرفتن به جای یک شخصیت دیگر و نمایش او در فیلم بازیگری را دشوار می‌کند.

از زمان حضور اولین بازیگران در تئاترها، اصل بازیگری بر تئاتر بنا شد. اولین نظریه پردازی که روش رسمی و سیستماتیک در رابطه با هنر را آغاز کرد، “کنستانتین استانیسلاوسکی” (1863-1938) بود. این کارگردان و بازیگر روسی به خاطر نوشتن و ارائه “روش بازیگری” شهرت دارد، گرچه خودش آن را یک روش نمی‌داند.

در قرن بیست و یک، بسیاری از بازیگران و کارگردان‌ها از “کنستانتین استانیسلاوسکی” الهام گرفتند. حالا چه به این دلیل که روش اش را درک کرده، یا اینکه با این روش مخالف بودند. برخی از سازمان‌ها مانند استودیو اکتورز این روش را به عنوان روشی در هالیوود معرفی کردند که بازیگر باید شخصیت را حس می‌کرد.

کارگردان‌های دیگر با الهام و تفسیر نظریه استانیسلاوسکی روش بازیگری خود را خلق کردند. کارگردان‌هایی مانند “یرژی گروتوفسکی” و “برتولت برشت” روش خود را خلق کردند تا با سبکشان جور دربیاید (بررسی روش‌های شرقی و غربی را می‌توانید در فیلم “شام با آندری” (My Dinner with Andre) از “لویی مال” ببینید. کارگردان‌ها و بازیگران دیگر سینما نیز براساس نیازهای خود به همین شکل روش بازیگری خود را خلق کردند.

در اینجا لیست برترین بازیگران مرد تاریخ سینما را به شما معرفی می‌کنیم. این بازیگران در دوران حرفه‌ای خود با برترین فیلمسازان همکاری کردند. برخی از آنها با یک کارگردان همکاری کرده و سبک خاص خود را خلق کردند، برخی دیگر هم حین همکاری با کارگردان‌های مختلف سبک آنها را با سبک شخصی خود وفق دادند.

یک مثال در این رابطه “چیشو ریو” است که در بیش از صد فیلم حضور یافت، و همکار درازمدت “یاسوجیرو اوزو” بود که از جوانی نقش یک پیرمرد ژاپنی را ایفا کرد که با مشکلات روزمره زندگی دست به گریبان بود. او در کنار همراه شدن با کارگردانی اوزو سبک خاص خود را نیز پیش می‌برد. با پروشات همراه باشید.


10. توشیرو میفونه – Toshiro Mifune

“توشیرو میفونه” بازیگر ژاپنی که در سطح بین المللی شناخته شده، بزرگ‌ترین همکار “آکیرا کوروساوا” بود. او در سال 1949 این کارگردان ژاپنی را ملاقات کرد، و از آن زمان در 16 فیلم او حضور یافت که اغلب آنها به آثار کلاسیک سینمای ژاپن و سینمای جهان تبدیل شدند. موفقیت میفونه با موفقیت کوروساوا همراه بود، زیرا در برترین آثار او ظاهر شد، از جمله: راشامون (Rashomon – 1959)، هفت سامورایی (Seven Samurai – 1954)، سریر خون (The Throne of Blood – 1957)، یوجیمبو (Yojimbo – 1961) و ریش قرمز (Red Beard – 1965). گرچه کوروساوا و میفونه از هم جدا شدند، اما آثار مشترکشان جز برترین آثار تاریخ سینماست.

میفونه در طی دوران فعالیتش در بیش از 160 فیلم حضور یافت، و تسلط و مهارتش را به نمایش گذاشت. او نقش‌های مختلفی را اجرا کرد، از یک مکزیکی در فیلم “مرد مهم” (Animas Trujano – 1961) تا نسخه ژاپنی مکبث در “سریر خون”. بازیگران معدودی استعداد او را دارند.

همچنین بخوانید: 10 انیمه‌ی سینمایی زمستانی که ژاپنی ها انتظارش را می‌کشند


9. درک بوگارد – Dirk Bogarde

“درک بوگارد” زاده لندن، پیش از ورود به عرصه بازیگری تجربه نظامی داشت. زمانی که در سال‌های 1950 حرفه‌اش را آغاز کرد، در بیش از 20 فیلم حضور داشت، و نقش‌های کلیدی مانند آقای مارک لندن در فیلم “افترا” (Libel) را اجرا کرد. او مونولوگ های احساسی اجرا کرد، و به خاطر اجرای مداوم دکترها شهرت یافت. در سال‌های 1960، با حفظ بازدهی خود در بیش از 25 فیلم حضور یافت، اما در دهه 60 بود که در نقش‌های پیچیده و متفاوت‌تر حضور یافت.

او در دهه 60 به خاطر حضور در “پیشخدمت” (The Servant – 1963) و “عزیز” (Darling – 1965) برنده دو جایزه بفتا شد، اما چهار بار دیگر هم نامزد این جایزه شد. حضور در فیلم “پیشخدمت” باعث شهرت او شد، اما خودش معتقد است دوران اوج شهرتش همکاری با “لوکینو ویسکونتی” در فیلم “مرگ در ونیز” (Death in Venice – 1971) بود. او در این فیلم یکی از مهم‌ترین نقش‌ها یعنی نقش دکتر گوستاو فون آشنباخ در حال مرگ را ایفا کرد.


8. ارلاند یوسفسن – Erland Josephson

این بازیگر، کارگردان و نویسنده سوئدی در سینما و تئاتر کار کرد. او که به خاطر دوستی و همکاری با “اینگار برگمان” شهرت دارد، با نوآورترین کارگردان‌های تاریخ سینما مانند “آندری تارکوفسکی”، “گرینوی”، “ایشتوان سابو” و “تئو آنگلوپولوس” همکاری کرده است. در فستیوال فیلم برلین، فستیوال بین المللی فیلم شیکاگو، فستیوال فیلم مونترال و فستیوال‌های دیگر در سطح جهانی تقدیر شد. در فستیوال فیلم استکهلم به او جایزه یک عمر فعالیت هنری داده شد.

او در برترین فیلم‌های برگمان مانند “فنی و الکساندر” (Fanny and Alexander – 1982) و “صحنه‌هایی از یک ازدواج” (Scenes from a Marriage – 1974) حضور یافت. او در فیلم “خیر و شر” (Good and Evil – 1977) نقش “فردریش نیچه” را ایفا کرد. همچنین در دو فیلم آخر “آندری تارکوفسکی” مانند “نوستالژی” (Nostalghia – 1983) و “ایثار” (The Sacrifice – 1986) حضور یافت. او در یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های “تئو آنگلوپولوس” به نام “هزارتوی اولیس” (Ulysses’ Gaze – 1995) حضور یافت. بنابراین ثابت کرد توانایی کار با بزرگ‌ترین کارگردان‌هایی که سینمای امروز را تعریف کردند، دارا است.

همچنین بخوانید: 7 فیلم کلاسیک دیدنی به کارگردانی بیلی وایلدر (Billy Wilder) که حتما باید تماشا کنید


7. گونار بیورنستراند – Gunnar Bjornstrand

” گونار بیورنستراند” مانند بزرگ‌ترین کارگردن ها سال‌ها با یک کارگردان کار کرد، کارگردان همکار او “اینگمار برگمان” سوئدی بود. فیلم‌های برگمان شخصیت‌های پیچیده و متغیر را نشان می‌دهد، که بیورنستراند وظیفه اجرای آنها را برعهده داشت. او به عنوان بازیگر تئاتر حرفه‌اش را آغاز کرد، و اولین همکاری او با برگمان در صحنه تئاتر بود.

بیورنستراند در بیش از صد فیلم و سریال حضور یافت. در فیلم‌هایی مانند “توت فرنگی‌های وحشی” (Wild Strawberries – 1957)، “مهر هفتم” (The Seventh Seal – 1957) و “پرسونا” (Persona – 1966) نقش فرعی را ایفا کرد. همچنین برای اشاره به تنوع شخصیت‌های اجرا شده توسط او می‌توان به نقش فردریک اگرمن در فیلم “لبخندهای یک شب تابستانی” (Smiles of a Summer Night) تا شخصیت‌های مشکل دار در فیلم “نور زمستانی” (Winter Light – 1963) و “همچون در یک آینه” (Through a Glass Darkly – 1961) نام برد.


6. رابرت دنیرو – Robert De Niro

رابرت دنیرو” برنده دو جایزه اسکار، یک بار برای نقش “ویتو کورلئونه” در فیلم “پدرخوانده 2” (The Godfather: Part II – 1974) و بار دیگر برای نقش جیک لاموتا در فیلم “گاو خشمگین” (Raging Bull – 1980)، یکی از برترین بازیگران هالیوودی است. او در فیلم‌های برترین کارگردان‌های نسل خودش نقش‌های گانگستری را ایفا کرده، از جمله “رفقای خوب” (Goodfellas) به کارگردانی “مارتین اسکورسیزی”؛ “روزی روزگاری در آمریکا” (Once Upon a Time in America) به کارگردانی “سرجیو لئونه” و “پدرخوانده 2” به کارگردانی “فرانسیس فورد کاپولا”.

دوستی و همکاری او با “برایان دی پالما” و اسکورسیزی او را به بازیگری تبدیل نمود که می‌توانست نقش شخصیت‌های خشن، بی ثبات و مشکل دار را ایفا کند، درست مانند نقش تراویس بیکل فیلم “راننده تاکسی” (Taxi Driver – 1976). او همچنین در فیلم ” قرن بیستم ” (Novecento) با کارگردان بزرگ ایتالیایی یعنی “برناردو برتولوچی” همکاری کرد.

همچنین بخوانید: لیست بهترین فیلم‌های رابرت دنیرو؛ ستاره تمام‌نشدنی سینمای هالیوود


5. آناتولی سولونیتسین – Anatoliy Solonitsyn

این بازیگر اهل شوروی بازیگر محبوب “آندری تارکوفسکی” است. به سختی می‌توان حرفه او را از تارکوفسکی جدا کرد، زیرا بهترین نقش‌هایش را در فیلم‌های این کارگردان روسی اجرا نمود؛ اما در فیلم‌های کارگردان‌های روسی دیگر هم حضور یافت، و حتی به خاطر بازی در فیلم “بیست و شش روز از زندگی داستایوفسکی” (Twenty Six Days from the Life of Dostoyevsky) جایزه خرس نقره‌ای را برنده شد، فیلمی که توسط تارکوفسکی کارگردانی نشده بود.

او در فیلم‌های تارکوفسکی در فیلم “آندری روبلف” (Andrei Rublev – 1966) نقش اصلی، در فیلم “سولاریس” (Solaris – 1972) نقش دکتر سارتوریوس، در “آینه” (The Mirror) نقش یک پزشک و در “استاکر” (Stalker – 1979) نقش نویسنده را ایفا کرد. او در فیلم‌های دیگر شوروی هم حضور یافت، اما در آثار تارکوفسکی بود که توانست مهارت اجرایش را نشان دهد. او در سال 1982 در سن 47 سالگی از دنیا رفت، و نتوانست در آخرین فیلم‌های تارکوفسکی نقش اصلی را ایفا کند.


4. آل پاچینو – Al Pacino

رئیس استودیو اکتورز یکی از پرافتخارترین کارنامه‌های بازیگری را دارد. او طی 50 سال حرفه بازیگری نقش‌های مختلفی را اجرا کرد، و جوایز بسیاری دریافت نمود. او جوایز گلدن گلوب، اسکار بهترین بازیگر و چند جایزه دیگر را دریافت نمود. انجمن فیلم آمریکا از فعالیت درازمدت او تقدیر کرده است. او به جز فعالیت در سینما در تئاتر هم دو جایزه تونی دریافت کرد.

آل پاچینو” با برخی از برترین کارگردان‌های هالیوودی همکاری کرد، از جمله “برایان دی پالما” در فیلم “صورت زخمی” (Scarface – 1983)، “فرانسیس فورد کاپولا” در سه گانه پدرخوانده و “مارتین برست” در فیلم “بوی خوش یک زن” (Scent of a Woman – 1992) که برای این فیلم جایزه اسکار گرفت. او در برخی از بهترین فیلم‌های سینما نقش‌های متنوع را اجرا کرده، و به یک چهره مهم تبدیل شده است.

همچنین بخوانید: 10 بازیگر سرشناسی که در حین تولید فیلم اخراج شدند


3. دنیل دی-لوئیس – Daniel Day-Lewis

دنیل دی-لوئیس” بازیگر بریتانیایی یکی از بهترین بازیگران نسل خویش است که به عنوان یک متداکتور، سه بار اسکار بهترین بازیگر مرد را دریافت کرده، و دو بار هم نامزد این جایزه شده است. دی-لوئیس یکی از سخت پسندترین بازیگران این صنعت است زیرا از سال 1997 و فیلم “بوکسور” (The Boxer) تنها در هفت فیلم حضور یافت. او که خود را در شخصیتش غرق می‌کند، بارها به این دلیل سلامتش را به خطر انداخت.

او اولین جایزه اسکار را در سال 1990 به خاطر نقش کریستی براون در فیلم “پای چپ من” (My Left Foot) به کارگردانی “جیم شریدان” دریافت کرد. در سال 1994 برای حضور در فیلم “به نام پدر” (In the Name of the Father) از “جیم شریدان” و در سال 2002 برای حضور در نقش بیل قصاب در فیلم “دارودسته های نیویورکی” (Gangs of New York) از “مارتین اسکورسیزی” نامزد اسکار شد. او در سال 2008 به خاطر همکاری با “توماس اندرسن” در فیلم “خون به پا خواهد شد” (There Will Be Blood) و در سال 2013 به خاطر نقش لینکلن در فیلم “لینکلن” (Lincoln) “استیون اسپیلبرگ” جایزه اسکار دریافت کرد.


2. مارچلو ماسترویانی – Marcello Mastroianni

بازیگری ایتالیایی، برنده دو جایزه کن بهترین بازیگر مرد، که حرفه‌اش را در زادگاهش ایتالیا آغاز کرد. او به مدت ده سال در تئاتر سخت کار کرد، و در آنجا توسط برترین کارگردان‌ها انتخاب شد. او برای اولین بار در سال 1957 در نقش ماریو لنوتی بیانکه (براساس رمان داستایوفسکی) با “لوکینو ویسکونتی” همکاری کرد. سپس با حضور در نقش مارچلو روبینی در فیلم “زندگی شیرین” (La Dolce Vita) در سال 1960 و نقش جیوانی پونتانو در فیلم “شب” (La Notte) در سال 1963 با آنتونیونی و فلینی همبازی شد. در سال 1963 فلینی او را انتخاب کرد تا در فیلم افسانه‌ای “هشت و نیم” (8 ½.) نقش گایدو آنسلمی را ایفا کند.

این چهار نقش برای اثبات مارچلو در تاریخ سینما کافی بود، اما او به حرفه‌اش ادامه داد. او به ستاره سینمای ایتالیا تبدیل شد، و به همکاری با آنتونیونی و ویسکونتی ادامه داد. افزایش سن برای او مانع نبود، بنابراین در فیلم “زنبوردار” (The Beekeeper) و “گام معلق لک‌لک” (The Suspended Step of the Stork) با “تئو آنگلوپولوس” همکاری کرد. آنگلوپولوس یک بار گفت می‌تواند اثر زمان را در چهره ماسترویانی ببیند.

همچنین بخوانید: نگاهی به ۳۰ شاهکار تاریخ سینمای ایتالیا (بهترین فیلم های سینمای ایتالیا)


1. مارلون براندو – Marlon Brando

زمانی که درباره استودیو اکتورز افسانه‌ای فکر می‌کنیم، اولین نامی که به ذهنمان می‌رسد “مارلون براندو” است. او با بازی در نقش استنلی کوالسکی در تئاتر “اتوبوسی به نام هوس” حرفه‌اش را آغاز کرد، اما توسط هالیوود کشف شد. در سال 1950 در فیلم “مردان” (The Men) حضور یافت، اما به همراه “الیا کازان” (یکی از مؤسسین استودیو اکتورز) یکی از بهترین همکارانش را کشف کرد.

او در جوانی نقش ژولیوس سزار و امیلیانو زاپاتا را بازی کرد، و به یک ستاره هالیوودی تبدیل شد. او برای بازی در فیلم “در بارانداز” (On the Waterfront – 1954) کازان جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد. گرچه زندگی سختی داشت، اما در سال‌های 1970 با همکاری “فرانسیس فورد کاپولا” در فیلم “پدرخوانده” و “اینک آخرالزمان” (Apocalypse Now – 1979) و همچنین “برناردو برتولوچی” در “آخرین تانگو در پاریس” (Last Tango in Paris – 1972) به اوج حرفه خود رسید. او مجدداً برای فیلم “پدرخوانده” جایزه اسکار دریافت کرد، گرچه شرایط سختی داشت، اما در فیلم “اینک آخرالزمان” نیز اجرای خیره کننده‌ای داشت.


امیدواریم از مطالعه این مقاله لذت برده باشید؛ منتظر شنیدن نظراتتان هستیم!

                               

دیدگاه‌ها (1)

بستن فرم

  1. گروهبان ارتش

    اردیبهشت 15, 1400

    جا استیو مک کوئین خالیه،اون یکی از معروف ترین بازیگران تاریخ بود.

    پاسخ