معرفی فیلم “بردمن” (Birdman)؛ داستانی از درماندگی، ناامیدی و تقلا
بعد از شهرت و هیاهو و موفقیت چه میآید؟ بعد از اینکه همهی کارها را کردیم، همهی پولها را پارو کردیم و همهی موفقیتها را جشن گرفتیم چه میشود؟ چند لحظه در اوج میمانیم و پس از آن تا کجا سقوط میکنیم؟ اینها سوالاتی هستند که به زیبایی هر چه تمام تر در فیلم “بردمن” به تصویر کشیده شدهاند. در این مقاله به معرفی این فیلم پرداختهایم. با پروشات همراه باشید.
- نام فیلم: “بردمن” (Birdman)
- ژانر: درام، فانتزی
- کارگردان: “الخاندرو گونسالس اینیاریتو” (Alejandro González Iñárritu)
- بازیگران: بازیگران: “مایکل کیتون”، “ادوارد نورتون”، “اما استون”، “نائومی واتس”
- سال تولید: 2014
- جوایز: برنده اسکار بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه و بهترین فیلمبرداری
- امتیاز آی ام دی بی: 7.7/10
- امتیاز راتن تومیتوز: 91/100
تریلر فیلم
فیلم بردمن داستان مردی به همين نام را روایت میکند که در گذشته و در زمان جوانیاش بازیگر نقش ابرقهرمانی به نام بردمن بوده است و اکنون پس از گذشت سالها و پیر شدن دیگر اثری از شهرت و محبوبیت قدیمی را در زندگیاش نمیبیند و تنها مانند سایهی فراموش شدهای از یک خاطره در ذهن افراد باقیمانده است. او برای پسگرفتن شهرت و محبوبیت قبلی گروهی بازیگر تئاتر را استخدام کرده و در حال آماده کردن آنها برای اجرای نمایشی است که امید دارد او را در زمره کارگردانان جدی تئاتر قرار دهد و تحسين منتقدان را هم برايش به ارمغان بياورد. او براي موفقيت اين نمايش روز و شب جان ميکند و در خلال جان کندنهایش ما را با شخصیت واقعی، مشکلات و روابطش با دیگران نیز آشنا میکند.
بردمن در زمره فیلمهای دردناک و دوستداشتی قرار میگیرد. فیلمی که سرتاسر از شکست و نا امیدی و استیصال حرف میزند و از تلخ و گزنده بودن ابایی ندارد. شاید گهگاهی دست نوازشی به سرمان بکشد و کمی ما را بخنداند و با شخصیتهای دوست داشتنیاش دردمان را تسکین دهد، ولی حتما حتما قلب ما را خواهد شکست. شاید اغراق نباشد اگر بگوییم الخاندور گونزالس اینیاریتو استاد شکستن قلب مخاطبین با داستانهایی زیبا و غمناک است و هنر بیمثال او در کارگردانی در بردمن با بازیهای گرم و خیرهکنندهی مایکل کیتون، ادوراد نورتن، اما استون و نائومی واتس همراه شده است. کارگردانی و تدوین فیلم به حدی استادانه است که در هنگام تماشای فیلم از یاد میبریم که در حال فیلم دیدن هستیم و احساس میکنیم خودمان دور از چشم شخصیتها دنبال سرشان راه افتادهایم و دزدکی زندگی شخصیشان در پس پردهی نمایش را تماشا میکنیم.
تقلا کردن و دست و پنجه نرم کردن با ناراحتیهای روحی و دلشکستگی را میتوان نقطهی مشترک بین تمام شخصیتهای فیلم به حساب آورد و شیوهی خاص هرکدام از شخصیتها برای کنار آمدن با حقایق تلخ زندگی و غلبه بر افسردگی و استیصال چیزی است که فیلم را دوست داشتنی و سرشار از لحظات انسانی و احساساتی میکند و داستان فیلم را به پیش میبرد. هرازگاهی در فیلم مرز بین تخیل و حقیقت در ذهن بردمن درهم میشکند و مخاطب همراه با او وارد دنیای عجیب و شلوغ ذهن او شده و باز خارج میشود. این بازی تا جایی ادامه پیدا میکند که دیگر نمیتوان تصمیم گرفت آیا در حال تماشای دنیای واقعی هستیم یا دنیای خیالی ذهن بردمن. این اتفاقات با چنان نرمی و روانی در فیلم اتفاق میافتد که چارهای جز تحسین هنر داستانگویی و کارگردانی ایناریتو نداریم. بدون شک بردمن یکی از نمونههای عالی داستانگویی و فیلمسازی مدرن است که برای طیف وسیعی از بینندگان دوست داشتنی و بهیادماندنی خواهد بود.
تصاویری از فیلم “بردمن”:
امیدواریم از مطالعه این مقاله لذت برده باشید؛ منتظر شنیدن نظراتتان هستیم!
دیدگاهها