10 دوره که زمین در آن‌ها شبیه به یک سیاره بیگانه بود

10 دوره که زمین در آن‌ها شبیه به یک سیاره بیگانه بود

پیش از پیدایش انسان سیاره زمین یک سیاره کاملاً متفاوت بود. در 4.5 میلیارد سال گذشته در زمین تغییرات باورنکردنی رخ داده است. اگر به میلیون‌ها سال قبل بازمی‌گشتید، فقط حیوانات منقرض‌شده توجهتان را به خود جلب نمی‌کرد، بلکه با یک سیاره کاملاً بیگانه روبه‌رو می‌شدید که از کتاب‌های تخیلی سردر آورده بود.

10. سراسر سیاره پوشیده از قارچ‌های غول‌پیکر بود

حدود 400 میلیون سال گذشته ارتفاع درختان تا کمر انسان بود. گیاهان دیگر نیز چندان بلند نبودند، به‌جز قارچ‌ها. در برهه‌ای از تاریخ کره زمین، نوعی قارچ به نام Prototaxites در هر نقطه از سیاره دیده می‌شد و از همه موجودات زمین بلندتر بود. قطر تنه این قارچ‌ها حدود 1 متر و ارتفاع آن تا حدود 8 متر بود. درنتیجه از بسیاری از درختان امروزی کمی کوتاه‌تر بودند. اما در آن زمان بزرگ‌ترین گیاه و قارچ کره زمین محسوب می‌شدند که ارتفاع آن‌ها 6 متر از بقیه بیشتر بود.

اما این قارچ‌ها در گذشته مانند قارچ‌های امروزی کلاهک نداشتند. تنها یک تنه ضخیم بلند بودند. اما در همه‌جا دیده می‌شدند و فسیل‌های آن‌ها هم در همه جای سیاره زمین یافت شده است. بنابراین اگر در آن زمان به هر نقطه از این سیاره سفر می‌کردید با جنگل انبوهی از قارچ‌های غول‌پیکر روبه‌رو می‌شدید.

9. آسمان نارنجی و اقیانوس‌ها سبز بودند

آسمان همیشه آبی نبوده است. تصور می‌شود که در 3.7 میلیارد سال گذشته اقیانوس‌ها سبز، قاره‌ها سیاه، و آسمان نارنجی، بوده است. در آن زمان سیاره زمین به‌کلی متفاوت بوده و رنگ‌های امروزی را در آن نمی‌دیدیم.

در آن زمان رنگ اقیانوس‌ها سبز بود، زیرا تشکیلات آهن در آب دریا حل می‌شد و درنتیجه آن زنگ آهن تولید می‌شد. قاره‌ها سیاه بودند، زیرا توسط گدازه‌ها پوشیده شده بودند و هیچ گیاهی نبود تا آن‌ها را پنهان کند.

و آسمان هم آبی نبود. دلیل اصلی رنگ آبی آسمان وجود اکسیژن است، درحالی‌که در 3.7 میلیارد سال گذشته اکسیژن وجود نداشت. به‌جای آن آسمان مملو از گاز متان بود. ازآنجایی‌که در پرتو نور خورشید گاز متان وجود دارد، بنابراین در آن زمان آسمان به رنگ نارنجی دیده می‌شد.

8. سیاره زمین بوی تخم‌مرغ گندیده می‌داد

دانشمندان تنها درباره ظاهر زمین در آن زمان نظریاتی ارائه نداده‌اند بلکه درباره بوی زمین هم تحقیقاتی انجام داده‌اند. اگر در 1.9 میلیارد سال پیش کسی در سیاره زمین می‌گشت بدون شک بوی تخم‌مرغ گندیده را حس می‌کرد.

دلیلش این است که اقیانوس‌ها پر از باکتری‌های گازداری بودند که از نمک تغذیه می‌کردند. این باکتری‌ها نمک را گرفته و هیدروژن سولفید آزاد می‌کردند، این گاز بوی بدی را متصاعد می‌کرد که به بوی تخم‌مرغ گندیده شباهت داشت.

7. این سیاره به رنگ بنفش بود

زمانی که اولین گیاه در سیاره زمین رشد کرد به رنگ سبز نبود. بلکه بر اساس یکی از نظریه‌ها به رنگ بنفش بود. اگر حدود سه یا چهار میلیارد سال پیش سیاره زمین را می‌دیدید، به‌جای رنگ سبز امروزی رنگ بنفش دیده می‌شد.

این‌گونه تصور می‌شود که اولین جانداران زمین به گونه متفاوتی نور خورشید را جذب می‌کردند. گیاهان امروزی برای جذب نور خورشید از کلروفیل استفاده می‌کنند، اما تصور می‌شود که در گذشته گیاهان برای جذب نور خورشید از روش ارتعاش شبکه استفاده می‌کردند که درنتیجه آن پرتو نورهای بنفش ایجاد می‌شد.

بنابراین برای مدت‌زمان طولانی رنگ سیاره ما بنفش بود. حدود 1.6 میلیارد سال پیش، پس‌ازاینکه گیاهان سیاره به رنگ سبز درآمدند، تصور می‌شود که برخی از اقیانوس‌های ما به رنگ بنفش تبدیل شدند. یک لایه ضخیم از سولفور بنفش لایه سطحی اقیانوس را پوشانده و تمام آن را به رنگ بنفش تبدیل کرد – و البته تمام آب اقیانوس‌ها سمی شد.

6. زمین همانند یک گلوله برفی بود

همه ما می‌دانیم که در برهه‌ای از زمان سیاره ما در عصر یخبندان بسر می‌برد. اما یافته جدید نشان می‌دهد که در حدود 716 میلیارد سال گذشته زمین در اوج عصر یخبندان بسر می‌برد و آن‌چنان با لایه‌های ضخیم یخ پوشانده شده بود که به یک گلوله برفی شبیه بود.

جهان آن‌چنان سرد بود که در محدوده خط استوا یخچال‌های طبیعی تشکیل شده بودند. دانشمندان با یافتن بقایای یخچال‌های طبیعی در کانادا این را ثابت کرده‌اند. شاید عجیب به نظر برسد اما در 700 میلیون سال گذشته آن قسمت از کانادا از یخچال‌های طبیعی پوشیده شده بود.

درنتیجه گرم‌ترین بخش‌های زمین همانند قطب‌های امروزی سرد بودند. البته همه دانشمندان بر سرد بودن تمام مناطق زمین توافق ندارند زیرا در 716 میلیون سال گذشته برخی از آتش‌فشان‌ها فعال بودند. در آن زمان آتش‌فشان‌ها گدازه‌ها را به آسمان پرتاب نموده و خاکسترهای سیاه را بر روی برف به‌جا می‌گذاشتند.

5. به مدت 100000 سال باران‌های اسیدی بر فراز این سیاره می‌بارید

سرانجام عصر یخبندان به ترسناک‌ترین شکل ممکن، به پایان رسید. و زمین به دوره‌ای وارد شد که دانشمندان آن را “هوازدگی شدید شیمیایی” می‌نامند. درنتیجه به مدت 100000 سال باران‌های اسیدی از آسمان می‌بارید. این باران اسیدی آن‌قدر شدید بود که یخچال‌های طبیعی زمین را ذوب نمود. درنهایت این یکی از بهترین اتفاقاتی بود که برای زمین رخ داد. زیرا مواد مغذی را به آسمان فرستاد، حیات را در اعماق اقیانوس به وجود آورد، اکسیژن را به اتمسفر فرستاد و زندگی بر روی این سیاره را ممکن ساخت.

اما هنوز هم سیاره زمین در یک کابوس بسر می‌برد. هوا پر از دی‌اکسید کربن بود و باران اسیدی اقیانوس‌ها را سمی کرده بود. به این معنا که پیش از شروع حیات بر روی کره زمین، این سیاره به یک مکان سمی مرگ‌بار تبدیل شده بود.

4. قطب شمال سبز بود و زندگی در آن جریان داشت

در حدود 50 میلیون سال گذشته قطب جنوب یک مکان کاملاً متفاوت بود. در این دوره که اوایل ائوسن نامیده می‌شد، آب‌وهوای زمین گرم‌تر بود. در آلاسکا درختان نخل و در سواحل گرینلند کروکدیل یافت می‌شد. حتی شمالی‌ترین نقاط زمین هم سبز بود. تصور می‌شود که در آن زمان اقیانوس منجمد شمالی یک برکه پهناور بود که زندگی در آن جریان داشت. آب این برکه از علف‌های هرز به‌خصوص نوعی سرخس سبز به نام آزولا پوشیده شده بود که در سراسر قطب شمال شکوفه می‌داد.

البته این دوره کاملاً گرمسیری نبود. در این دوره، گرم‌ترین ماه‌های سال در قطب شمال، تنها 20 درجه سلسیوس بودند. شمالی‌ترین قسمت‌های جهان پر از گونه‌های لاک‌پشت، تمساح، و اسب‌های آبی اولیه بودند که تلاش می‌کردند در زمستان‌های سرد و خاموش هم زنده بمانند.

3. گردوغبار مانع رسیدن نور خورشید به زمین می‌شد

برخورد شهاب‌سنگ‌ها با زمین در 65 میلیون سال گذشته تنها دایناسورها را از بین نبرد، بلکه سیاره زمین را به یک مکان سرد و خاموش و ترسناک تبدیل کرد. درنتیجه آن نه‌تنها آسمان بلکه کل فضا پر از گردوخاک شد. حجم عظیمی از گردوخاک اتمسفر زمین را پوشاند و در حقیقت زمین با لایه‌ای از گردوخاک پوشیده شده بود. به‌گونه‌ای که جانداران نمی‌توانستند خورشید را ببینند.

اما این شرایط فقط چند ماه طول کشید. زمانی که گردوخاک ناپدید شد، اسیدسولفوریک هنوز در اتمسفر وجود داشت و در ابرها جای گرفت. سپس آن‌قدر غلیظ شد که امواج خورشید را پنهان کرد و به مدت 10 سال باران‌های اسیدی وحشتناکی را به وجود آورد.

2. ماگمای داغ مایع به زمین می‌بارید

اما آن شهاب‌سنگ اولیه در مقایسه با شهاب‌سنگ‌هایی که چهار میلیارد سال پیش با سیاره زمین برخورد کردند، چیز کوچکی بود. در اولین روزهای سیاره ما، شهاب‌سنگ‌های مختلفی با سیاره ما برخورد کرده و آن را به یک کابوس جهنمی که حتی از تصور شما بدتر است، تبدیل کردند.

اقیانوس‌های سیاره آن‌قدر داغ شدند که می‌جوشیدند. گرمای ناشی از شهاب‌سنگ‌ها اقیانوس‌ها را بخار کردند. بخش اعظمی از سطح زمین ذوب شد. صخره‌های عظیم سیاره زمین به مواد مذاب مایع تبدیل شدند که همانند رودخانه‌های داغ جریان داشتند.

حتی برخی از این صخره‌ها ذوب و تبخیر شده و به اتمسفر زمین راه یافتند. منیزیم اکسید همانند آب بخار شده به اتمسفر زمین راه پیدا کرد و به‌صورت قطرات ماگمای داغ و مذاب، فشرده شد. سپس همانند باران‌های امروزی، ماگمای داغ بر فراز سیاره زمین شروع به باریدن گرفت.

1. حشرات غول‌پیکر در همه‌جا دیده می‌شدند

حدود 300 میلیون سال پیش زمین پر از جنگل‌های پهناور بود که سرشار از اکسیژن بودند. میزان اکسیژن در آن زمان 50 درصد بیشتر از حالا بود و درنتیجه آن حیات در همه‌جا دیده می‌شد. همچنین حشرات بزرگ و غول‌پیکری وجود داشتند که امروزه فقط در فیلم‌های ترسناک می‌بینید.

برای بیشتر جانداران اکسیژن موجود در جو بسیار زیاد بود و برای اینکه راحت‌تر با آن سروکار داشته باشند، روزبه‌روز بزرگ‌تر و بزرگ‌تر می‌شدند. در حقیقت برخی از آن‌ها غول‌پیکر بودند. دانشمندان فسیل‌های برخی از حشرات غول‌پیکر را یافته‌اند، این حشرات که به‌اندازه مرغ‌های دریایی بودند بال‌هایی با طول 0.6 متر داشتند.

حشرات و سوسک‌های غول‌پیکر در سراسر سیاره زمین دیده می‌شدند. دانشمندان براین باورند که این حشرات غول‌پیکر گوشت‌خوار بودند.

                               

دیدگاه‌ها

بستن فرم