چرا بازسازی های والت دیزنی با وجود نظر منفی منتقدان فروش میلیاردی دارند؟

بازسازی‌های مدرن کمپانی والت دیزنی از آثار کلاسیکش عموماً از طرف منتقدین نظرات منفی و در حد متوسط کسب می‌کنند، اما چرا با این وجود انیمیشن های بازسازی شده در قالب لایو اکشن، همچنان فروش میلیاردی در باکس‌آفیس جهانی دارند؟ این بازسازی‌ ها در سال ۲۰۱۰ با فیلم “آلیس در سرزمین عجایب” (Alice in Wonderland) به کارگردانی “تیم برتون” (Tim Burton) آغاز شد و پس از آن کمپانی دیزنی دریافت که مخاطبان بسیاری به بازگو کردن داستان‌های قدیمی این کمپانی علاقه دارند. طی چند سال گذشته، چندین عنوان از آثارهای کلاسیک، مورد بازسازی مدرن این کمپانی قرار گرفت؛ اگرچه همه‌ ی این بازسازی ها موفقیت تجاری نداشتند، مانند “دامبو” (Dumbo)، اما اکثریت آن‌ها سود زیادی را برای دیزنی به ارمغان آوردند.

همین امسال فیلم‌های “علاءالدین” (Aladdin) و “شیرشاه” (The Lion King) از جدیدترین بازسازی‌هایی بودند که موفق شدند فروش میلیاردی را تجربه کنند؛ این دو فیلم به جمع فیلم‌هایی همچون “آلیس در سرزمین عجایب” و “دیو و دلبر” (Beauty and the Beast) پیوستند که فروش میلیاردی داشتند، همچنین فیلم “کتاب جنگل” (Jungle Book) که در سال 2016 966.6 میلیون دلار فروش داشت را هم می‌توان در این لیست قرار داد. به غیر از موفقیت‌های تجاری این عناوین در یک چیز دیگر نیز باهم اشتراک دارند؛ آن‌ها خیلی مورد علاقه منتقدان نیستند! با این که انیمیشن‌های اصلی و کلاسیک مورد ستایش منتقدین قرار می‌گرفتند و از آن‌ ها به عنوان بهترین‌های تاریخ یاد می‌شد، اما این بازسازی‌ها نمی‌توانند نظر منتقدان را جلب کنند. بنابراین چرا این فیلم‌ ها فروش میلیاردی دارند؟ در این مقاله قصد داریم جوابی برای این سوال مطرح کنیم. با پروشات همراه باشید.

فروش بین المللی

بدون شک فروش داخلی نقش بسیار بزرگی در برنامه فیلم‌ ها دارند، اما امروزه تاکید بیشتری روی بازار جهانی وجود دارد. فیلم‌هایی مانند “حاشیه اقیانوس آرام” (Pacific Rim) که تلاش کردند تاکید بیشتری در ایالات متحده داشته باشند موفق نشدند سود خوبی داشته باشند، یک فیلم اگر بخواهد فروش میلیاردی را تجربه کند باید حضور قدرتمندی در سینما های بین‌المللی داشته باشد. بسیاری از فیلم‌هایی که فروش میلیاردی داشتند فروش بین‌المللی شان بیشتر از میزان فروش داخلی آنها بوده است. از استثنا های کمیاب این موضوع می‌توان به فیلم‌های “شوالیه تاریکی” (The Dark Knight)، “روگ وان: یک داستان جنگ ستارگان” (Rogue One: A Star Wars Story) و “پلنگ سیاه” (Black Panther) اشاره کرد. حتی فیلم “جنگ ستارگان: نیرو برمی‌خیزد” (Star Wars: The Force Awakens) که با 936.6 میلیون دلار پرفروش‌ ترین فیلم تاریخ در داخل مرزهای ایالات متحده آمریکا می‌باشد هم از این موضوع مستثنا نیست و 54 درصد از فروشش را فروش بین‌المللی تشکیل داده است.

نسبت‌های فروش داخلی و بین‌المللی بازسازی‌ های والت دیزنی اصلا به یکدیگر نزدیک نیستند. تمام آن‌ها 60 درصد فروششان از سینما های بین‌المللی بوده و این بدین معناست که فروش داخلی آن‌ ها کمتر از 40 درصد می‌باشد. در نگاه اول، این یک دستاورد باورنکردنی است زیرا بسیاری از این عناوین کلاسیک دیزنی قبل از اینکه تاکیدی بر بازار جهانی وجود داشته باشد به محبوبیت رسیده بودند. با این حال، نسخه‌های کلاسیک نیز فروش بین‌المللی بسیار خوبی داشتند؛ فیلم “شیرشاه” در سال ۱۹۹۴ فروش بین‌المللی 545.7 میلیون دلاری داشت و “علاءالدین” نیز در سال ۱۹۹۲ 286.7 میلیون دلار فروش در گیشه ی جهانی را تجربه کرد. دیزنی همیشه یک برند جهانی بوده و استودیو از این واقعیت بسیار آگاه است. مخاطبان از همه جا مشتاق دیدن دوباره و دوباره این داستان‌ها هستند.

قدرت نوستالژی والت دیزنی

چندین دهه است که فرهنگ پاپ برای رسیدن به مخاطبان، روی نوستالژی‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند. این روزها، نوبت به دهه‌ های ۸۰ و ۹۰ میلادی رسیده است. چرا که بزرگسالان اکنون، آن زمان کودک بوده‌اند. این یکی از اصلی‌ ترین دلایل موفقیت محصول‌هایی همچون سریال “چیزهای عجیب” (Stranger Things) و همچنین دلیل ساخت قسمت‌های جدیدی از مجموعه‌های “جنگ ستارگان”، “ژوراسیک پارک” (Jurassic Park) و “نابودگر” (The Terminator) می‌باشد. این پروژه‌ ها نه تنها بزرگسالانی که با این داستان‌ ها بزرگ شده‌اند را مورد هدف قرار داده، بلکه به دنبال نسل جدیدی از مخاطبان نیز می‌باشند.

شاید بتوان گفت هیچ کمپانی دیگری وجود ندارد که بتواند در این موضوع از کمپانی دیزنی پیشی بگیرد. اکثر افرادی که به دنیای فیلم و سینما علاقه‌ مند هستند زمانی که کودک بودند محصولات دیزنی همچون “شیرشاه”، “علاءالدین”، “دیو و دلبر” و … را تماشا می‌کرده‌اند. فیلم‌ ها معمولاً بدون بازاریابی هدفمند و عالی به فروش میلیاردی نمی‌رسند و بازسازی‌ های دیزنی نیز معمولاً احساسات گرم و حس دلتنگی مخاطبان نسبت به فیلم‌های اورجینال را در دستور کارش قرار داده است.

حضور ستارگان بزرگ سینما در بازسازی های دیزنی

اخیراً با وجود اینکه برند ها و مجموعه‌ ها تبدیل به ستارگان فعلی هالیوود شده‌اند، توجه کمتری به ستارگانی که در آن هنرنمایی می‌کنند می‌شود. یعنی هر بازیگری می‌تواند در یکی از فیلم‌های “مارول” و یا “جنگ ستارگان” بازی کند و باز هم آن فیلم فروش میلیاردی داشته باشد و تنها تعداد انگشت‌ شماری از فیلم‌هایی که فروش میلیاردی داشتند دارای داستان اورجینال هستند. با این حال همیشه حضور یک ستاره درجه یک در فیلم‌ ها بسیار موثر است. یکی از دلایلی که فیلم “روزی روزگاری در هالیوود” (Once Upon a Time in Hollywood) توانست رکورد بهترین فروش افتتاحیه فیلم‌های کوئنتین تارانتینو را بزند، حضور بازیگران پر طرفداری مثل لئوناردو دیکاپریو، برد پیت و مارگو رابی بوده است. کمپانی دیزنی هم از این امر مستثنی نیست و از مزایای بازیگران درجه یک بهره می‌برد.

یکی از بزرگ‌ترین نقاط مثبت لایو اکشن “علاءالدین” نقش آفرینی ویل اسمیت در آن بوده است. اگرچه چهره ی “اسمیت” در نقش “جینی” هنگام تبلیغات مورد تمسخر قرار گرفت اما همچنان افرادی بودند که علاقه داشتند بازی او را تماشا کنند. “ویل اسمیت” نیز یکی از موفق‌ ترین بازیگران هالیوود است که هوادارن زیادی دارد. جالب است بدانید فیلم “علاءالدین” به پرفروش‌ ترین فیلم دوران بازیگری این بازیگر محبوب تبدیل شد.  انیمیشن“شیرشاه” نیز از حضور هنرمندان مشهور به بهترین نحو استفاده کرد. افرادی مقل “دونالد گلاور”، “بیانسه” و “جیمز ارل جونز” در لیست صداپیشگان این فیلم دیده می‌شد. لازم به ذکر است که اشاره کنیم حضور ستارگان درجه یک تضمینی بر موفق بودن فیلم نخواهد بود اما همچنان نقش بسیار مهمی در آن دارد.

بازسازی های دیزنی در برابر نظر منتقدان آسیب ناپذیرند

تمام موارد گفته شده در بالا، بر این موضوع دلالت دارد که بازسازی‌ های دیزنی در برابر منتقدین آسیب‌ ناپذیر بوده و نقد‌ های منفی روی فروش آن‌ ها در باکس‌ آفیس هیچ اثری ندارد. البته فیلم “دامبو” در این مورد استثنا است اما این فیلم در کل از معدود آثار استقبال نشده دیزنی می‌باشد. فیلم‌های “شیرشاه”، “علاءالدین” و “آلیس در سرزمین عجایب” به ترتیب از منتقدین امتیاز ۵۳، ۵۶ و ۵۱ را دریافت کردند که چندان قابل ملاحضه و مناسب نیست. تنها بازسازی دیزنی که امتیاز ۷۱ را دریافت کرده است، فیلم “دیو و دلبر” بوده که باز هم نقد‌هایی را به همراه داشته است. هیچ‌کدام از این فیلم‌ ها مورد تحسین اکثریت منتقدین قرار نگرفته‌ اند.

البته این موضوع برای فیلم‌های دارای فروش میلیاردی چیز جدیدی نیست. بعضی از فیلم‌ های “تبدیل‌شوندگان” (Transformers) و فیلم “دنیای ژوراسیک: سقوط پادشاهی” (Jurassic World: Fallen Kingdom) که سال گذشته اکران شدند، نقدهای مختلفی را به همراه داشتند اما همچنان فروش میلیاردی را در باکس آفیس تجربه کردند. فیلم‌ های ویژه ای وجود دارند که نیازمند به نقدهای مثبت منتقدین هستند؛ مانند فیلم‌ هایی که در فصل جوایز اکران می‌شوند و قصد درخشش و دیده شدن در آن زمان را دارند و یا فیلم‌ هایی اورجینالی که می خواهند شناخته‌ تر شوند. چیزی که امروزه در سینما ها می‌بینیم تصدیقی بر این موضوع است که برای موفق شدن نیازی به تحسین منتقدین و دریافت ۵ ستاره از آنان نیست؛ بهتر بود تمام فیلم‌ های میلیاردی از تحسین منتقدین بهره‌مند شوند؛ اما آن‌ ها نیازی به تحسین ندارند و از مزایای شهرت برند ها بهره‌مند هستند.

امیدواریم از مطالعه ی این مقاله لذت برده باشید؛ منتظر شنیدن نظراتتان هستیم!