همه چیز درباره پمفیگوئید، یک بیماری خودایمنی در بارداری
زنان باردار طی بارداری ممکن است بیماری های پوستی مختلف را تجربه کنند. یکی از این بیماری ها پمفیگوئید، pemphigoid gestionis یا herpes gestationis می باشد که در این مقاله درباره آن صحبت می‌کنیم. با پروشات همراه باشید.
نگاه کلی
پمفیگوئید یا herpes gestationis، به ویروس هرپس یا ویروس های مشابه ربطی ندارد، بلکه یک بیماری خودایمنی نادر است که طی سه ماهه دوم و سوم بارداری یا نزدیک زایمان روی می دهد و در یک مورد از هر 7000 یا 5000 بارداری دیده می شود.
پمفیگوئید چگونه است؟
پمفیگوئید معمولا در سه ماهه دوم یا سوم آغاز شده و گرچه در سه ماهه اول و مدت کوتاهی پس از زایمان هم گزارش می شود. اما به طور میانگین در اواسط بارداری و در هفته 21 دیده می شود. پمفیگوئید در مراحل زیر بروز کرده و علائم مشخصی دارد:
- این شرایط با کهیرهای قرمز و خارش دارد و یا دمل های کوچک روی شکم آغاز می شود.
- با گذشت روزها و هفته ها این کهیرها افزایش یافته و به دمل های قرمز و بزرگ تر که ناحیه وسیعی از پوست را می پوشاند، تبدیل می شود. این بیماری در این نواحی بروز می کند:
- ران
- کمر
- باسن
- بازو
- کف دست
- کف پا
- اما معمولا صورت، کاسه سر یا داخل دهان را شامل نمی شود
- پس از گذشت دو تا چهار هفته سر این دمل ها زخم شده یا بر روی پوست سالم هم دمل ایجاد می شود. این دمل ها درصورت عفونی نشدن، بدون جا گذاشتن اسکار از بین می روند.
- در برخی از زنان دمل دیده نشده بلکه زخم های بزرگی به نام پلاک ایجاد می شوند.
معمولا با پیشرفت بارداری این علائم خود به خود از بین می روند اما در 75 تا 80 درصد زنان در پیش از زایمان ممکن است ناراحتی ایجاد شود. این بیماری درصورت آغاز خون قاعدگی یا مصرف قرص ضدبارداری ممکن است مجددا بروز کند. در بارداری های بعدی هم برخلاف گذشته در ماه های آغازین بارداری دیده شده و شدیدتر می شود. تنها هشت درصد زنان در بارداری های بعدی خود نیز به این بیماری دچار می شوند.
همچنین بخوانید: همه چیز درباره اختلالات کروموزومی در بارداری
دلایل
دلیل ابتلا به پمفیگوئید مشخص نیست اما این بیماری نوعی بیماری خود ایمنی است. بیماری های خود ایمنی شرایطی است که بدن آنتی بادی هایی تولید کرده که به بافت های خود حمله می کنند. آنتی بادی ها به بافت های خاص پوست حمله کرده و درنتیجه واکنش التهابی ایجاد می شود. این التهاب با قرمزی، خارش، تورم و دمل همراه است.
تشخیص
در تشخیص پمفیگوئید نمونه هایی از پوست قرمز و سالم بدن برداشته می شود. سپس از طریق آزمایشات انجام شده روی آن نمونه خاص، پادتن هایی که پادتن فلورسانس مستقیم نام دارند، شناسایی می شوند.
تشخیص افتراقی – چه بیماری دیگری می تواند عامل این علائم باشد؟
شرایط دیگری هم وجود دارد که طی بارداری به قرمزی و خارش منجر می شود. علاوه بر آزمایشاتی که در بالا اشاره شد، این قرمزی می تواند براساس مکان ایجاد شده و ظاهر آن و همچنین عدم وجود ویژگی های دیگری که در بیماری های دیگر دیده شده، تشخیص یابد.
همچنین بخوانید: شرایط بارداری برای زنان در سنین بالاتر از 35 سال
تاثیر آن بر بدن
از آنجاییکه آنتی بادی ها از جفت عبور می کنند، آنتی بادی های مولد پمفیگوئید بر نوزاد هم اثر می گذارند. در پنج درصد نوزادان متولد شده از مادرانی که به این بیماری دچارند، قرمزی و مشکلات پوستی دیده می شود. این علائم در نوزادان مدت کوتاهی دیده شده (حدود سه تا چهار ماه) و بدون درمان بهبود می یابد. دمل ها ممکن است اسکار به جا بگذارند، بنابراین باید آن ناحیه از پوست نوزاد را تمیز کرده و درصورت بدتر شدن آن، برای مثال قرمز شدن یا خارج شدن آب از آن، به متخصص اطفال اطلاع دهید.
گفته می شود که زنان مبتلا به پمفیگوئید بیشتر در معرض زایمان زودرس قرار می گیرند. طبق این تحقیقات احتمال سقط یا زایمان جنین مرده، افزایش نمی یابد.
گزینه های درمانی
برخی از زنان با پمفیگوئید خفیف می توانند با کرم استروئید یا آنتی هیستامین درمان شوند. با این حال، اغلب زنان برای کنترل این علائم به استروئید خوراکی نیاز دارند. دوز بالای این دارو علائم را کنترل کرده و با بهبود بیماری دوز نیز کاهش می یابد.
همچنین بخوانید: چگونه از بارداری پیشگیری کنیم
سخن آخر درباره پمفیگوئید
اگرچه پمفیگوئید می تواند برای زنان باردار آزاردهنده باشد و احتمال بروز آن در بارداری های دیگر وجود دارد، احتمال سقط و یا زایمان جنین مرده وجود ندارد، مگر اینکه میزان دمل و خارش بسیار شدید باشد. از آنجاییکه مادران بیشتر نگران نوزاد هستند، باید بدانند که این بیماری روی جنین تاثیر نخواهد داشت (البته درصد کمی از زایمان زودرس) و تنها درصد کمی از نوزادان آن را تجربه می کنند. درباره تاثیر این بیماری بر زایمان زودرس هنوز اطلاعات کامل در دست نیست و بهتر است این زنان درباره کاهش خطر و علائم و نشانه های زایمان زودرس که باید از آن پیشگیری شود، با پزشک خود صحبت کنند.
دیدگاه‌ها