بیوگرافی دنیل دی-لوئیس از کودکی تا به امروز + تصاویر
دنیل دی-لوئیس (Daniel Day-Lewis) از بازیگران اهل انگلیس میباشد که دارای دو ملیت ایرلندی و بریتانیایی است. او متولد و بزرگ شده در لندن است و قبل از درخشش روی صحنه نمایش «تئاتر ملی جوانان» انگلیس، سه سال را در «مدرسه بریستول الد ویک» به تحصیل بازیگری پرداختهاست.
علیرغم اینکه در مدرسه بریستول به شیوه مرسوم و عادی، بازیگری را آموزش میدادند، دانیل تصمیم گرفت که از سبک متد اکتینگ استفاده کند. به خاطر همین است در فیلمهایی که بازی میکند، خود را وقف نقشش میکند و همچنین به تحقیق دربارهٔ نقشهایش مشهور است. او معمولاً در تمام زمان فیلمبرداری در نقش باقی میماند؛ حتی اگر به سلامتیاش آسیب برساند یا برایش مضر باشد. دی-لوئیس به عنوان یکی از گزیدهکارترین بازیگران صنعت فیلمسازی شناخته میشود، بهطوریکه از سال ۱۹۹۸ به بعد او تنها در شش فیلم به ایفای نقش پرداخته و تقریباً بین هریک از فیلمهایش پنج سال فاصله افتادهاست. او به شدت از زندگی شخصیاش حفاظت میکند به گونهای که در تمام این سالها به ندرت مصاحبه کرده و در انظار عمومی ظاهر شده است. وی در ژوئن ۲۰۱۴، در جریان مراسم تولد ملکه انگلستان به دریافت عنوان شوالیه مفتخر شد. دی-لوئیس اعلام کرد که در سال ۲۰۱۷ بازنشسته میشود، بدین ترتیب آخرین نقش آفرینی او در فیلم رشته خیال (Phantom Thread) بود.
دی-لوئیس در بیشتر سالهای دههٔ ۸۰ میلادی، هم در تئاتر حضور داشت هم در سینما. عضویت در «شرکت رویال شکسپیر» و بازی کردن نقش رومئو در نمایش رومئو و ژولیت و بازی به جای فلوت در نمایش رؤیای شب نیمه تابستان از معدود فعالیتهای وی در تئاتر بود. در سالهای ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵ به ترتیب در فیلمهای باونتی و رختشویخانه زیبای من ظاهر شد. اولین ایفای نقش او که هم نظر منتقدان و هم نظر مردم را جلب کرد، در فیلم اتاقی با یک چشمانداز (۱۹۸۵) بود. بعد از آن، او در فیلم سبکی تحملناپذیر هستی (۱۹۸۸) بازی کرد.
دانیل یکی از تحسینشدهترین بازیگران نسل خودش است، او جوایز متعددی به دست آورده که مهمترین آن سه جایزهٔ بهترین بازیگر نقش اول مرد از جوایز آکادمی اسکار برای فیلمهای پای چپ من (۱۹۸۹)، خون به پا خواهد شد (۲۰۰۷) و لینکلن (۲۰۱۲) میباشد، که او را به تنها بازیگر دارنده این عنوان بدل کرده. او همچنین جزو سه بازیگر مردیست که سه اسکار دارد و برای فیلمهای به نام پدر (۱۹۹۳)، دارودستههای نیویورکی (۲۰۰۲) و رشته خیال (۲۰۱۷) نامزد دریافت این جایزه شدهاست. او چهار جایزه بفتا، سه جایزه از انجمن بازیگران فیلم و دو گلدن گلوب نیز در کارنامه خود دارد و همچنین تنها بازیگری است که توانسته دوبار پنج جایزه حرفهای سینما (شامل اسکار، بفتا، انجمن منتقدان، گلدن گلوب و انجمن بازیگران) را کسب کند. در نوامبر ۲۰۱۲، مجله تایم دی-لوئیس را «بزرگترین بازیگر جهان» نامید.
در این مطلب میخواهیم بیوگرافی این شخصیت معروف را مرور کنیم. با پروشات همراه باشید.
اطلاعات کلی
نام | سر دانیل مایکل بلیک دی-لوئیس (Sir Daniel Michael Blake Day-Lewis) |
متولد | 29 آوریل 1957 (9 اردیبهشت 1336) |
محل تولد | لندن، بریتانیا |
قد | 187 |
شغل | بازیگر |
وضعیت تأهل | متأهل |
بیوگرافی دانیل دی-لوئیس
گفته میشود دو دسته انسان وجود دارد، دستهای که برای رسیدن به موفقیت باید شبانه روز تلاش کنند و دستهای که بدون تلاش به موفقیت میرسند. دنیل دی-لوئیس به گروه دوم تعلق دارد.
کودکی و جوانی
دنیل دی-لوئیس (Daniel Day-Lewis) در 29 آوریل 1957 در لندن به دنیا آمد. پدرش سیسیل دی-لوئیس یک شاعر ایرلندی بود. مادرش جیل بالکون یک بازیگر یهودی و دختر تولیدکننده سینما مایکل بالکون، همکار آلفرد هیچکاک، بود. دنیل اولین فرزند خانواده نبود زیرا سیسیل و جیل از ازدواجهای پیشین خود صاحب فرزند شده بودند.
لوئیس در مدرسه اقتباس داستان هری هاینز، “Kes” از کن لوچ را در تلویزیون تماشا کرد. این فیلم آنچنان بر او تأثیر گذاشت که تصمیم گرفت بازیگر شود. دنیل در سال 1970 به کمپانی رویال شکسپیر ملحق شد و چندین سال در آنجا فعالیت کرد.
فیلمهای او
او برای اولین بار در سن چهارده سالگی در یک اپیزود از فیلم “یکشنبه خونین یکشنبه” (Sunday Bloody Sunday) از جان شلزینجر (پایانه (Terminus)، دور از اجتماع خشمگین (Far from the Madding Crowd) و ارتفاعات آرام (Pacific Heights)) حضور یافت.
او سپس در سال 1982 در فیلم “گاندی” (Gandhi) از ریچارد اتنبرا (پلی در دوردست (A Bridge Too Far)، در عشق و جنگ (In Love and War) و بستن حلقه (Closing the Ring)) حضور یافت. ناگفته نماند که لوئیس پیش از این در چندین پروژه تلویزیونی مانند Play of the Month و Shoestring حضور یافت.
او دو سال بعد در فیلم “بانتی” (The Bounty) از راجر دونالدسون (سریعترین ایندین جهان (The World’s Fastest Indian)، Robbery on Baker Street و دزدی بانک (The Bank Job)) بازی کرد. این فیلم اقتباسی از رمان Captain Bligh and Mr. Christian از ریچارد هاف بوده و به داستان رخ داده در قایق بانتی میپردازد. از بازیگران دیگر این فیلم عبارتاند از مل گیبسون، آنتونی هاپکینز، لارنس الیویر، لیام نیسان و برنارد هیل.
با این حال لوئیس پس از بازی در فیلم “اتاقی با یک منظره” (A Room with a View) از جیمز آیووری (Howards End، نجات پیکاسو (Surviving Picasso) و بازمانده روز (The Remains Of The Day)) و “رختشویخانه زیبای من” (My Beautiful Laundrette) از استیون فریزر (ملکه (The Queen)، فیلومنا (Philomena) و روابط خطرناک (Dangerous Liaisons)) به شهرت رسید. هردوی این فیلمها یک سال پس از بانتی اکران شده و با وانش های مثبت مردم و منتقدین مواجه شدند. حتی دنیل را بهترین بازیگر سال نامیدند.
پس از اکران این دو فیلم، فیلیپ کافمن (حمله جسددزدها (Invasion of The Body Snatchers)، قلم پرها (Quills) و The Great Northfield Minnesota Raid) به بازیگری او علاقه مند شد. کافمن او را به پروژه بعدی خود – نسخه سینمایی رمان نویسنده چک-فرانسوی، میلان کوندرا، “سبکی تحملناپذیر هستی” (The Unbearable Lightness of Being) دعوت کرد و این فیلم در سال 1988 اکران شد.
دنیل در سال 1989 در فیلم “پای چپ من” (My Left Foot) جیم شریدان (Get Rich or Die Tryin، خانه رؤیایی (Dream House) و دست نوشته محرمانه (The Secret Scripture)) حضور یافت. این فیلم داستان هنرمند و نویسنده ایرلندی به نام کریستی براون است. این بازیگر برای حضور در این فیلم جایزه بافتا و اولین اسکار خود را دریافت کرد. فیلم The Dazzling Smile of New Jersey از کارلوس سورین هم در همان سال اکران شد اما با موفقیت کمتری مواجه گشت.
دنیل سه سال بعد در نسخه سینمایی رمان “آخرین موهیکان” (The Last of the Mohicans) نوشته جیمز فنمور کوپر به کارگردانی مایکلمان (شکارچی انسان (Manhunter)، نفوذی (The Insider)، خاکستری (The Grey) و دشمنان ملت (Public Enemies)) حضور یافت. این بازیگر ماهیچهها و عضلات خود را افزایش داد و فرم فیزیکی بسیار خوبی داشت. به همین دلیل در این فیلم بسیار خوش هیکل به نظر میرسید (با قد 187 سانتی متر و وزن 97 کیلوگرم). او برای این نقش مجدداً جایزه بافتا را دریافت کرد.
او در سال 1993 در اقتباس سینمایی رمان “عصر معصومیت” (The Age of Innocence) نوشته ادیت وارتون و کارگردانی مارتین اسکورزی (راننده تاکسی (Taxi Driver)، رفقای خوب (Goodfellas) و جزیره شاتر (Shutter Island)) حضور یافت. او در این فیلم در کنار میشل فایفر و ویونا رایدر بازی کرد. در همان سال فیلم “به نام پدر” (In the Name of the Father) جیم شریدان اکران شد که داستان گیلدفورد فور را بیان میکرد. دنیل برای بازی در این فیلم 13 کیلو وزن کم کرد.
در سال 1996 او در “بوته آزمایش” (The Crucible) نیکلاس هایتنر (The History Boys، جنون شاه جرج (The Madness of King George) و One Man, Two Guvnors) نقش آفرینی کرد. این فیلم از نمایشنامه آرتور میلر، پدرزن آینده او اقتباس شد و درباره محاکمات جادوگران سلیم است. در این فیلم او در کنار ویونا رایدر نقش آفرینی نمود.
برای کارگردانی مانند مارتین اسکورزی، بازیگری مانند لئوناردو دی کاپریو و تهیه کنندهای مانند هاروی واینستین، جلب نظر دنیل دی-لوئیس برای بازی در فیلم “دارودسته های نیویورکی” (Gangs of New York) که اقتباسی از کتاب مستند نوشته هربرت اسبوری بود، چندان آسان نبود. این فیلم در سال 2002 اکران شد. لوئیس برای بازی در این فیلم جایزه بافتا و جوایز فیلم گیلد را دریافت کرد.
در سال 2005 فیلم “تصنیف جک و رز” (The Ballad of Jack and Rose) از ربکا میلر، همسر این بازیگر اکران شد. در این فیلم لوئیس نقش اصلی را برعهده داشت. دو سال بعد او در فیلم “خون به پا خواهد شد” (There Will Be Blood) پل توماس اندرسون (شبهای عیاشی (Boogie Nights)، مشروب-مستی عشق (Punch-Drunk Love) و خباثت ذهنی (Inherent Vice)) حضور یافت. این فیلم اقتباسی از رمان آپتون سینکلر بود. لوئیس برای بازی در نقش دنیل پلینویو در “24 فوریه” دومین جایزه اسکار خود را در سال 2008 به دست آورد.
در سال 2012 دنیل مجدداً در صحنه سینما دیده شد. او در فیلم زندگی نامهای “لینکلن” (Lincoln) حضور یافت. این فیلم توسط استیون اسپیلبرگ (برخورد نزدیک از نوع سوم (Close Encounters of the Third Kind)، پارک ژوراسیک (Jurassic Park) و آگه میتونی منو بگیر (Catch Me If You Can)) ساخته شد. این فیلم هم مانند دیگر فیلمهای او اقتباسی از رمان Team of rivals نوشته دوریس کیرنس گودوین است.
دنیل دی-لوئیس برای بازی در نقش لینکلن برای سومین بار جایزه اسکار بازیگر نقش اصلی را دریافت کرد، که یک اتفاق نادر در سینما بود. همچنین نام او در سال 2013 در فهرست 100 شخصیت تاثیرگذار جهان مجله تایم قرار گرفت.
گفته میشود که او از حامیان متد استانیسلاوسکی است. احتمالاً به همین دلیل است که او جوایز مختلف اسکار، گلدن گلوب، ساترن، امپریوم، ساتلایت، دیوید دی دوناتلو، MTV و غیره دریافت کرده است.
زندگی شخصی
دنیل از اواخر دهه هشتاد تا 1996 با ایزابل آجانی بازیگر رابطه داشت. پس از جدایی آن دو آجانی پسرشان را به دنیا آورد و نام او را گابریل کین دی-لوئیس گذاشت. این زوج ازدواج نکردند.
دنیل پس از بازی در فیلم “بوته آزمایش” (The Crucible) ازدواج کرد. او در این فیلم با ربکا میلر (بزرگسالان راضی (Consenting Adults)، خانم پارکر و محفل شرور (Mrs. Parker and the Vicious Circle) و Cucumber)، دختر آرتور میلر آشنا شد که نیکلاس هایتنر ساخت آن را برعهده داشت.
در سال 1998 اولین پسر آنها رونان کال دی-لوئیس به دنیا آمد. چهار سال بعد هم دومین پسر آنها کاشل بلیک دی-لوئیس به دنیا آمد. در حال حاضر دنیل، ربکا و فرزندانشان در ایرلند و ایالات متحده آمریکا زندگی میکنند.
دنیل دی-لوئیس در امروز
دنیل دی-لوئیس ترجیح میدهد یک زندگی بی سروصدا داشته باشد. او به ندرت در عموم ظاهر شده یا مصاحبه میکند. بسیاری از رازهای زندگی او پنهان است و تنها گاهی از عکسها میتوان چیزهایی را متوجه شد.
در 25 دسامبر 2017 دومین همکاری مشترک دنیل دی-لوئیس و پل توماس اندرسون به نام Ghost thread اکران شد که به بیان زندگی پنهان صنعت مد لندن در میانه قرن بیستم میپردازد.
فیلم شناسی
- گاندی – Gandhi – 1982
- بانتی – Bounty – 1984
- اتاقی با یک منظره – A room with a view – 1985
- رختشویخانه زیبای من – My Beautiful Laundrette – 1985
- سبکی تحمل ناپذیر هستی – The Unbearable Lightness of Being – 1988
- پای چپ من – My Left Foot – 1989
- آخرین موهیکان – The Last of the Mohicans – 1992
- عصر معصومیت – The Age of Innocence – 1993
- به نام پدر – In the Name of the Father – 1993
- بوته آزمایش – The Crucible – 1996
- بوکسور – The Boxer – 1997
- دارودسته های نیویورکی – The Gangs of New York – 2002
- خون به پا خواهد شد – There Will Be Blood – 2007
- لینکلن – Lincoln – 2012
دیدگاهها