10 حقیقت درباره مثلث برمودا که از خود مثلث عجیب‌ترند

زمانی که درباره مثلث برمودا چیزی می‌شنوید چه چیزی به ذهنتان می‌رسد؟ خلبان‌های جنگ جهانی دوم که از بین رفتند؟ سفینه‌های فضایی؟ راهی برای ورود به ابعاد دیگر؟ ناپدید شدن‌های ناگهانی؟ یک مکان زیبا برای گشت و گذار؟ البته کسی گزینه آخر را انتخاب نمی‌کند.

برمودا چیزی بیشتر از یک مثلث عجیب است زیرا تاریخ جالب، فرهنگ غنی و مکان‌های زیبایی دارد. در اینجا برخی از حقایق عجیب و غریب درباره این مثلث را به شما معرفی می‌کنیم.

10. شیاطین در آنجا بودند – یا حداقل دریانوردان اینگونه فکر می‌کردند

برمودا اولین بار در سال 1505 کشف شد، اما چند سال پس از آن دریانوردان اسپانیایی و پرتقالی که از جزیره عبور می‌کردند دوست نداشتند به سمت ساحل بروند. آن‌ها دوست داشتند از صخره‌های دیدنی جزیره بازدید کنند اما صداهایی که پس از تاریک شدن هوا شنیده می‌شد آن‌ها را می‌ترساند. به نظر می‌رسید صدها کودک به همراه هم گریه می‌کردند و همین صداها باعث می‌شد دریانوردان خرافاتی از آنجا بروند. به همین دلیل پس از مدتی درباره وجود شیاطین، هیولاهایی دریایی و جادوگرانی که برمودا را تسخیر کرده بودند، داستان‌هایی شنیده شد.

این کودکان در حقیقت مرغ‌های باران برمودا بودند، گونه‌ای از مرغ‌های دریایی که بومی این جزیره هستند. آن‌ها هر ساله به آنجا بازمی گردند تا کلنی خود را گسترش دهند و صداهای ترسناک شان راهی برای جلب توجه جنس مخالف و تولید مثل است. گفته می‌شد زمانی تعداد این پرندگان بیش از 500،000 عدد بود.

متأسفانه در سال 1563 یک دریانورد اسپانیایی به نام دن پدرو منندز دآویلا برای یافتن پسرش که کشتی‌اش در دریا ویران و گم شده بود، به این جزیره آمد. در آن جزیره اثری از پسرش نبود اما او برای کمک به افرادی که احتمالاً کشتی‌شان شکسته و به آنجا می‌رفتند خوک‌هایی را به جا گذاشت. این خوک‌ها یک فاجعه محیط زیستی بودند و بسیاری از این پرندگان را از بین بردند.

9. مرغ باران برمودا از خطر انقراض نجات داده شد

در سال 1609 یک کشتی ماجراجویی که راهی جیمز تاون بود اسیر طوفان شد و لاشه‌های درهم شکسته آن به صخره‌های برمودا رسید. بازماندگان از دیدن خوک‌های وحشی این جزیره خوشحال شدند زیرا منطقه زندگی آن‌ها در آن زمان دچار قحطی شده بود. آن‌ها در حین تغذیه از خوک‌ها از مرغ‌های باران برمودا تغذیه کرده و برای بازگشت به ویرجینیا کشتی ساختند. از آنجایی که این مرغ‌ها تا به حال با شکارچیان پستاندار مواجه نشده بودند به آسانی شکار شده و کشته می‌شدند. موش‌هایی که به همراه کشتی درهم شکسته به این جزیره راه یافته بودند جمعیت پرندگان را بیش از پیش از بین بردند.

پس از 330 سال تصور می‌شد که این پرندگان منقرض شده‌اند و دیگر تولید مثل ندارند (به جز چند مورد پرنده‌ای که دیده می‌شد). اما در سال 1951 یک گروه اکتشافی علمی که به جزایر اطراف کاسل هاربر رفتند با هفت پرنده باقی مانده از این گونه مواجه شدند. یکی از اعضای این سفر اکتشافی یک پسر مدرسه‌ای به نام دیوید وینگیت بود که از یافتن این پرندگان در حال انقراض بسیار هیجان زده شد و پس از فارغ التحصیلی تصمیم گرفت این گونه را نجات دهد، به همین دلیل در جزیره نان ساچ یک پناهگاه ساخت و به مدت پنج دهه برای حفاظت از این پرندگان تلاش کرد. پس از سال‌ها تلاش برای حفظ این پرندگان اکنون بیش از 100 جفت از این پرندگان وجود دارند (اگرچه هنوز هم دومین پرنده دریایی نادر جهان محسوب می‌شوند).

8. در اینجا تنها 1 کیلومتر و نیم از اقیانوس فاصله دارید

در حقیقت برمودا یک مجمع الجزایر است که از هفت جزیره اصلی و مجموعه‌ای از جزایر کوچک‌تر تشکیل شده است. طول آن تنها 39 کیلومتر و عرض آن 1.6 کیلومتر است. اگر از بالا به آن نگاه کنید شبیه قلاب ماهیگیری است. از پایین متوجه جزایر نمی‌شوید زیرا از طریق پل‌های ساحلی به هم وصل می‌شوند. از هر قسمت جزیره می‌توانید اقیانوس را ببینید (بالاترین نقطه این جزیره تنها 69 متر بالاتر از سطح دریاست) و با تنها 1.6 کیلومتر پیاده روی می‌توانید به اقیانوس برسید.

از آنجایی که جزایر مجموعاً 54 کیلومتر مربع بوده و 65،000 نفر در آنجا زندگی می‌کنند، دولت مجبور است از بروز ترافیک پیشگیری کند. ساکنان تنها می‌توانند یک خودرو خریداری کنند، و گردشگران هم نمی‌توانند خودرو اجاره نمایند – آن‌ها تنها می‌توانند از اتوبوس استفاده کنند.

7. افرادی چون سر والتر رالی و ویلیام شکسپیر از برمودا الهام گرفتند

اولین کسی که درباره برمودا نوشت، گونزالو فرناندز بود که در سال 1515 برمودا را “ماهی‌های پرنده… و پرندگانی به نام باکلان” توصیف کرد. سر والتر رالی ماجراجو آن را “دریای جهنمی پر از رعد و برق، صاعقه و طوفان” دانست. آب و هوای این جزیره باعث شد جان دان شاعر در سال 1597 غزال واره ای به نام “طوفان” بسراید: “در مقایسه با این طوفان‌ها مرگ یک ناخوشی است / جهنم پر از صاعقه اما برمودا آرام است.”

اما زمانی که شکسپیر از این جزایر در اثر معروف خود “طوفان” (The Tempest) استفاده نمود نام برمودا معروف‌تر شد. این جزیره تخیلی تصور می‌شد در مدیترانه قرار گرفته و پر از خوک، پرندگان پرسروصدا و نوشیدنی‌هایی از سدر باشد. (ساکنان اولیه تلاش می‌کردند از هرچه که در دسترس است نوشیدنی تهیه کنند و برمودا پر از درختان سدر است.) جزیره شکسپیر می‌توانست یک برمودای واقعی باشد.

شاید این شعرا تنها برمودا را تصور کرده بودند اما یک شاعر ایرلندی به نام توماس مور که در سال 1804 به آنجا قدم گذاشت این گونه نوشت، “آه! عزیزم می‌توانی این منظره را ببینی / که اکنون از پنجره‌ام پیداست”، در حالی که مارک توین آمریکایی با مطالبی که به طور مرتب در مجله آتلانتیک چاپ می‌کرد تلاش می‌کرد تا این جزیره را به یک مکان توریستی تبدیل کند. یوجین اونیل، نوئل کاوارد و رودیارد کیپلینگ هم با الهام از این جزیره مطالبی نوشتند. یکی از مهم‌ترین آثار نوشته شده در زمینه برمودا توسط ماری پرایس که یک برده بود نوشته شد. کتاب “تاریخ ماری پرایس” (The History of Mary Price) به پایان یافتن بردگی در بریتانیا کمک کرد.

6. در برمودا هیچ انسانی سکونت نداشت

در جزیره برمودا هیچ انسانی سکونت نداشت بنابراین بازماندگان کشتی درهم شکسته اولین ساکنان آن محسوب می‌شدند. اما این ساکنان با ساختن کشتی به زودی آنجا را ترک کردند. تنها سه تن از آن‌ها در آنجا ماندند. بازماندگان آنجا برای برمودا یک پرچم ساختند، تنها پرچمی که یک کشتی در حال غرق شدن را نشان می‌دهد. در سال 1612 یک کشتی به نام Plough ساکنانی را به این جزیره آورد تا در آنجا سکونت کنند.

پس از مدتی ساکنان جدیدی به آنجا آمدند، مخصوصاً ساکنان پرتقالی که از آزور آمده بودند. بردگان آفریقایی هم به آنجا آمدند (بردگی در سال 1833 ممنوع شد)، همچنین تعدادی از بومی‌های آمریکایی که برای فروش به عنوان برده یا تبعید به آنجا آمدند. ترکیب این فرهنگ‌های مختلف باعث تشکیل سنت‌های قدیمی در این جزیره شد، سنت‌هایی ماند رقص قبیله گامبی با لباس‌های رنگارنگ و نان زنجبیل، آبجوی زنجبیل و رام که مزه تندی دارد و ماهی روغن برای صبحانه. سنت جرج هنوز قدیمی‌ترین شهر انگلیسی آمریکاست و برمودا هنوز جز قلمرو بریتانیا محسوب می‌شود.

اما زندگی برای ساکنان اولیه چندان آسان نبود زیرا برای یافتن آب شرب دچار مشکل بودند. در آنجا رودخانه وجود ندارد بلکه تنها چند برکه و دریاچه کوچک فصلی دیده می‌شود. حتی امروزه هم ساکنان برمودا سیستم آب لوله کشی ندارند. به جای ان به وسیله سیستم‌های پیشرفته سقف که آب را به تانکر زیرزمینی وصل می‌کنند، آب شرب خود را تهیه می‌کنند. اگر آب شرب را تمام کنند یا تانکرهایشان آلوده شوند، باید برای دریافت آب هزینه زیادی صرف کنند.

5. برمودا مرکز کشتی‌های درهم شکسته جهان است

برمودا از یک کوه آتشفشانی بزرگ که در اطرافش سنگ آهک تشکیل شده، ایجاد شد. به همین دلیل در اطراف این کوه صخره‌های آهکی دیده می‌شود. این صخره‌های بلند و تیز به همراه طوفان‌های دریایی باعث شد بسیاری از کشتی‌ها در این جا غرق شوند. تا پیش از سال 1600 بیش از 30 کشتی در این نقطه غرق شدند. تا امروز بقایای بیش از 300 کشتی درهم شکسته در این مکان کشف شده است. بزرگ‌ترین آن کریستوبال کولون است، یک کشتی لوکس که در سال 1936 در عمق 16 متری آب غرق شد و یک مکان جالب برای شیرجه رفتن است.

حتی می‌توانید در این نقطه غواصی کنید. کشتی‌های صورت فلکی و مونتانا نیز در کرانه غربی غرق شدند. صورت فلکی یک کشتی چوبی بود که در سال 1943 به صخره‌های این جزیره برخورد نمود. این کشتی زمانی که در حال غرق شدن در عمق 7.6 متری بود بار سیمان، ویسکی و دارو (از جمله هزاران آمپول مورفین) را به درون آب انداخت تا برای تعمیر به سمت برمودا برود. مونتانا یک کشتی بخار بود که در سال 1863 پس از گم کردن راه خود به سمت بندر سنت جرج می‌خواست از کنار صخره‌ها عبور کند. این کشتی یک کشتی جنگ داخلی بود که برای گیج کردن دشمن چندین نام مختلف داشت. کشتی لارتینگتون هم در سال 1879 غرق شد.

از آنجایی که این کشتی‌ها در عمق زیادی از اقیانوس قرار ندارند می‌توانید با غواصی از آن‌ها دیدن کنید. با استفاده از تورهای گردشگری شرکت‌های مختلف می‌توانید از این مکان‌ها دیدن کنید.

4. سال نو با یک پیاز جشن گرفته می‌شود

برمودا به جهان پیاز صادر می‌کند. این جزایر برای تولید بهترین پیازهای جهان شهرت یافتند و در اواخر قرن 19 تجارت پیاز در آنجا چنان رونق یافت که این جزیره به ایالات متحده و بریتانیا پیاز صادر می‌کردند. در این جزیره کلمه معادل پیاز به معنای “یک چیز بسیار جالب” است. پس از مدتی تاجران ایالات متحده که بسیار باهوش بودند خودشان پیاز کاشته و آن را تحت عنوان پیاز برمودا و با هزینه بالای صادرات، به کشورهای دیگر ارسال کردند. تا سال 1923 صادرات پیاز از 153،000 به 21،000 رسید و کشاورزان برمودایی شرایط سختی داشتند.

هنوز هم افسانه پیازهای برمودایی اهمیت بسیار زیادی دارد، به همین دلیل در نیمه شب سال نو یک پیاز بزرگ که با نور و چراغ و برگ‌های درخت خرما تزئین شده، از بالای تاون هال میدان سنت جرج به پایین انداخته می‌شود. اگر یک فرد برمودایی نتواند در جشن سنت جرج شرکت کند، در تاریخ 31 دسامبر یک پیاز واقعی و کوچک‌تر را در برف‌ها می‌اندازد تا این سنت را اجرا کرده باشد.

3. در برمودا نوعی کرم وجود دارد که در هنگام جفت گیری می‌درخشد

کرم‌های درخشان برمودا در طی روز قابل شناسایی نیستند. این کرم‌ها کوچک، قرمز و پر از کرک‌هایی هستند که در صورت لمس کردن آن‌ها به شما نیش می‌زنند. اما زمانی که این کرم‌ها آماده جفت گیری هستند اتفاق عجیبی رخ می‌دهد. در ماه‌های تابستانی، سه شب پس از رؤیت ماه کامل، 56 دقیقه پس از طلوع آفتاب (بله همین‌قدر دقیق)، این کرم‌ها آماده جفت گیری هستند. کرم‌های ماده از اعماق اقیانوس به بالا آمده، آماده جفت‌گیری شده و می‌درخشند.

این درخشش برای جلب توجه جنس نر است. درنتیجه کرم‌های نر به سمت آن‌ها شتافته و درنتیجه جفت گیری آن ها در سطح اقیانوس نورهای درخشان سبزرنگ دیده می‌شود. اگر می‌خواهید شاهد این منظره باشید به پارک Ferry Reach بروید.

2. موجوداتی که به این جزیره آورده شدند چندان مؤثر واقع نشدند

انسان به خوبی می‌تواند تمام اکوسیستم‌های جهان را نابود کند. پیش از قدم گذاشتن انسان به این منطقه جنگل‌های درختان بومی و مانگرو در آنجا دیده می‌شد. مرغ باران برمودا، مارمولک برمودا و جانداران بومی دیگر نیز در آنجا زیست می‌کردند. خوک‌ها، سپس انسان‌ها و موش‌هایی که به دنبال آن‌ها به این منطقه آمدند حیات وحش آنجا را در معرض خطر قرار داده و بسیاری از گونه‌ها را منقرض کردند.

زمانی که انسان‌ها برای کنترل موجودات دیگر گونه‌های جدیدی را به آنجا معرفی کردند شرایط بهتر نشد. در سال 1957 برای کنترل آنول ها گنجشک سانان را به این منطقه آوردند. اما مشکل حل نشد و گنجشک سانان گونه‌های پرندگان بومی مانند سرودخوان چشم‌سفید و کبودمرغ را در معرض خطر قرار دادند. این پرندگان همچنین دانه گیاهان هرز را پخش کرده و احتمالاً در از بین بردن زنجره برمودا نقش داشتند. همچنین انسان‌ها گنجشک و سار هم با خود آوردند تا آنجا را شبیه خانه خود کنند. تقریباً یک چهارم از گونه‌های تهاجمی جهان در برمودا زندگی می‌کنند، از جمله: لاک پشت گوش قرمز، تیریشه، فلفل برزیلی.

1. برمودا در کارائیب قرار ندارد

برخی تصور می‌کنند برمودا در نزدیکی جامائیکا یا کوبا قرار دارد اما در حقیقت اینطور نیست. برمودا تقریباً در عرض جغرافیایی چارلستون و کارولینای جنوبی قرار داشته و از نزدیک‌ترین جزایر کارائیب (باهاما) بیش از 1200 کیلومتر فاصله دارد. این جزیره در حقیقت بیشتر به دماغه Cape Hatteras در کارولینای جنوبی نزدیک است تا کارائیب. جریان گلف استریم باعث گرم شدن برمودا شده و شمالی‌ترین آب سنگ‌های مرجانی اطلس در آنجا قرار دارد.