10 شخصی که بالاترین ضریب هوشی تاریخ را داشتند

چه کسی بالاترین ضریب هوشی تاریخ را دارد؟ این سؤال مهم‌تر از آنچه که فکر می‌کنید است. بررسی ضریب هوشی با معیارهای دنیای مدرن به دست نمی‌آید. همین موضوع باعث می‌شود که کودکان در مدرسه با مشکل مواجه شوند. اگرچه شهرت و توانایی‌ها در جایگاه یک فرد نقش مؤثری دارند اما ضریب هوشی بالا باعث می‌شود که در مقایسه با افراد معمولی زندگی بهتری داشته باشید.

درباره اهمیت هوش و اکتسابی یا ذاتی بودن آن بحث‌های مختلفی به راه افتاده است. به زبان دیگر، آیا هوش و استعداد در طول زمان پرورش می‌یابد و یا کاملاً ژنتیکی است؟ این سؤال همیشه ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است؟ در گذشته تصور می‌شد که تنها عده کمی از هوش سرشار بهره برده و بقیه فاقد آن بودند. اگر یک کودک در سنین کودکی هوش خاصی از خود نشان نمی‌داد تصور می‌شد که در بزرگ‌سالی هم به جایی نخواهد رسید. امروزه این‌گونه تصور نمی‌شود. زیرا تصور بر این است که اگر یک فرد در جامعه مناسب و توسط افراد مناسب پرورش یابد هوشش افزایش خواهد یافت. بنابراین محیط و اطرافیان می‌توانند در ضریب هوشی فرد مؤثر باشند. اما اگر افراد باهوش یک جامعه در محیط‌های بد و توسط افراد منفی پرورش یابند می‌توانند به مجرم‌های جامعه تبدیل شوند.

در حقیقت تصور عموم بر این است که هردو این عوامل دخیل هستند. بله ضریب هوشی می‌تواند با گذشت زمان و در محیط مناسب پرورش یابد اما عوامل ژنتیکی هم دران دخیل هستند. به همین دلیل است که دو فرزند یک خانواده که در یک محیط و در شرایط یکسان پرورش یافته‌اند در آزمون آی‌کیو نتایج مختلف نشان می‌دهند. اگرچه این آزمون تمام ابعاد هوش را شامل نمی‌شود، اما بین آی‌کیوی بالا و هوش ارتباط مستقیمی وجود دارد. در اینجا با 10 شخصی که بالاترین ضریب هوشی تاریخ را داشتند آشنا می‌شویم.

10. استفان هاوکینگ – آی‌کیو 160

این فیزیک‌دان و نظریه‌پرداز انگلیسی نام آشنایی است. او با انتشار کتاب “تاریخچه مختصر زمان” که در سال 1988 چاپ شد، نظریه‌های علمی خود مانند نظریه بیگ بنگ را ارائه داد. این کتاب به مدت چند هفته جز پرفروش‌ترین کتاب‌ها بود و در سراسر جهان 10 میلیون نسخه از آن فروخته شده است. فعالیت‌های علمی هاوکینگ در زمینه نظریه‌های فیزیکی در دنیای علم و فیزیک انقلاب بزرگی به پا کرده است.

9.  آلبرت انیشتین – آی‌کیو 160-190

میزان دقیق آی‌کیو یکی از بزرگ‌ترین شخصیت‌های دنیای فیزیک مشخص نیست زیرا او هرگز این آزمون را انجام نداده است، اما متخصصان معتقدند که آی‌کیو او حدود 160 تا 190 بود. آلبرت انیشتین در سال 1879 در المان به دنیا آمد و عمده شهرت او مدیون نظریه نسبیت اوست (به همراه مکانیک کوانتوم)، یکی از دو نظریه‌هایی که دانش ما به فیزیک را افزایش می‌دهد. او در زمینه دانش هسته‌ای هم فعالیت داد که بعدها با تبدیل‌شدن آن به بمب اتمی برای این کار خود متأسف بود. او در سال 1955 در اثر آنوریسم آئورت شکمی از دنیا رفت.

8. جودیت پولگار – آی‌کیو 170

شطرنج از آن دست بازی‌هایی است که با هوش ارتباط مستقیم دارد. شطرنج‌بازان مطرح جهان ضریب هوشی بالایی دارند و پیوسته ضریب هوشی خود را اندازه‌گیری می‌کنند. جودیت پولگار برترین شطرنج‌باز زن تاریخ است که در سن 15 سالگی و 4 ماهگی به‌عنوان استاد بزرگی نائل شد و جوان‌ترین شطرنج‌بازی است که این عنوان را به دست آورده است. او یکی از پیشتازان شطرنج زنان است و اولین زنی بود که بازیکن برتر شطرنج جهان، گری کاسپاروف، را در یک مسابقه رقابتی شکست داد. او هنوز هم در این عرصه فعالیت می‌کند.

7. لئوناردو داوینچی – آی‌کیو 180-190

ازآنجایی‌که در زمان داوینچی هم همانند انیشتین آزمون ضریب هوشی وجود نداشت بنابراین نمی‌توانیم به‌طورقطع بگوییم آی‌کیو او چند است. متخصصان معتقدند که ضریب هوشی داوینچی حدود 180 تا 190 است که با وجود دستاوردهای او قابل‌قبول است. لئوناردو داوینچی اولین همه‌چیزدان مشهور است و مفهوم مرد رنسانس را به‌خوبی نشان می‌دهد. او در نقاشی، مجسمه‌سازی، موسیقی، ریاضیات، مهندسی، جغرافیا، کارتوگرافی و نویسندگی تبحر داشت.

6. مریلین واس ساوانت – آی‌کیو 190

این زن یک نابغه بود. او در سال 1946 به دنیا آمد و زمانی که در سال‌های 1980 نامش در لیست “بالاترین آی‌کیو” قرار گرفت، به شهرت رسید. در آن زمان آی‌کیو او بالاترین آی‌کیو ثبت شده بود. او در آن زمان ستونی تحت عنوان “از مریلین بپرسید” داشت که مردم سؤالات خود را از او می‌پرسیدند و بعدها چاپ شد. او تا به امروز این ستون را دارا است.

5. گری کاسپاروف – آی‌کیو 194

گری کاسپاروف یک استاد بزرگ شطرنج روسی است که به‌عنوان بهترین شطرنج‌باز تاریخ شناخته می‌شود. او از دوره فعالیت اش، بین سال‌های 1986 تا 2005، حدود 225 ماه از 228 ماه را به‌عنوان بهترین بازیکن شطرنج شناخته می‌شد، جایگاهی که تاکنون کسی به آن دست نیافته است. قهرمانی‌های او، او را در شوروی به یک سلبیریتی تبدیل نمود و مسابقات او در مقابل دیپ بلوی آی بی ام و فعالیت‌های سیاسی‌اش علیه نخست‌وزیر روسیه ولادیمیر پوتین باعث شد که به دلایل دیگر نیز در دنیای غرب شناخته شود. آی‌کیو او، 194، یکی از بالاترین آی‌کیوهای اندازه‌گیری شده است. او در حال حاضر از دنیای شطرنج ‌بازنشسته شده و در بنیاد حقوق بشر فعالیت می‌کند.

4. کیم آونگ یونگ – آی‌کیو 210

کیم آونگ یونگ به دلیل کارهایی که انجام نداده شهرت دارد. او در سال 1963 در کره جنوبی به دنیا آمد، در سن 6 ماهگی شروع به حرف زدن کرد و در سن 3 سالگی می‌توانست به زبان انگلیسی، آلمانی، کره‌ای و ژاپنی، بخواند. پس‌ازاینکه استعداد او شناخته شد برای تحصیل به ایالات‌متحده رفت و سپس در ناسا شروع به فعالیت کرد. او که از فعالیت در ناسا ناامید شد به کره بازگشت و به‌عنوان یک معلم فعالیت کرد. بنابراین جالب است که پس از شهرت ترجیح داد یک زنده ساده و کم‌هزینه را ادامه دهد.

3. کریستوفر هیراتا – آی‌کیو 225

کریستوفر هیراتا یکی از نوابغی بود که در سال 1996 و در سن 13 سالگی به‌عنوان جوان‌ترین آمریکایی جایزه المپیاد بین‌المللی فیزیک را دریافت نمود. او در سن 14 سالگی در مرکز تکنولوژی کالیفرنیا تحصیل کرد. در سن 22 سالگی از پرینستون دکترای خود را دریافت نمود. او سپس به مرکز تکنولوژی کالیفرنیا بازگشت تا فیزیک نجومی تدریس کند و تا به امروز هم همین کار را انجام می‌دهد.

2. ترنس تائو – آی‌کیو 225-230

ترنس تائو یک ریاضی‌دان استرالیایی که به‌عنوان یک نابغه کودک شناخته شد. والدین او از هنگ‌کنگ به استرالیا مهاجرت کرده بودند. او در رشته‌های تجزیه‌وتحلیل هارمونیک، ترکیبی‌ات افزودنی و رشته‌های دیگر ریاضی تخصص دارد. او در سال 2006 به همراه فرد دیگری جایزه Fields Medal را دریافت نمود، این جایزه به افراد زیر 40 سالی که در رشته ریاضی نوآوری کرده‌اند اهدا می‌شود. او در حال حاضر در دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس تدریس می‌کند.

1. ویلیام جیمز سیدیس – آی‌کیو 250 – 300

ویلیام جیمز سیدیس فرد دیگری است که آی‌کیوی دقیق او مشخص نیست. متخصصان معتقدند که آی‌کیوی او حدود 250-300 بود که بالاترین آی‌کیوی تاریخ است. اما او برای رسیدن به این مقام چه‌کار کرد؟ او که در سال 1898 به دنیا آمده بود، در سن 11 سالگی وارد هاروارد شد تا در رشته ریاضیات تحصیل کند و در آن زمان جوان‌ترین فردی بود که در آن دانشگاه تحصیل کرد. او پس از اتمام تحصیلات در آن دانشگاه تدریس کرد اما مشخص شد که دانشجویان دانشکده که از او مسن‌تر بودند قبول نمی‌کردند که یک پسربچه به آن‌ها آموزش بدهد. رشد سریع او از لحاظ تحصیلی مانع ایجاد روابط دوستی می‌شد. سپس به فعالیت‌های اجتماعی روی آورد و بعدازآن والدین اش که تصمیم داشتند نظریات سیاسی او را تغییر دهند او را به سمت سناتوری ترغیب نمودند اما این مسائل او را به مشکل انداخت. او پس از آزادی در سال 1921 به‌کلی از ریاضیات و تحصیل دور شد و یک زندگی نرمال را پیش گرفت. او در سن 46 سالگی براثر خونریزی مغزی درگذشت.