10 محصول محیط زیستی که برای محیط‌زیست مضر هستند
محیط‌زیست بسیار مهم است. ما در این محیط زندگی می‌کنیم و از آن استفاده می‌کنیم. خوشبختانه افرادی وجود دارند که به محیط‌زیست اهمیت داده و از آن محافظت می‌کنند. اخیراً جنبش‌های محیط زیستی افزایش یافته و حتی علم و دولت‌ها می‌خواهند به یک محیط‌زیست سالم‌تر دست پیدا کنند. به همین دلیل روزانه شاهد افزایش محصولات محیط زیستی یا سبز، هستیم. در اینجا می‌خواهیم محصولاتی را به شما معرفی کنیم که تحت عنوان محصولات محیط زیستی یا سبز تولید شده اما در حقیقت برای محیط‌زیست مضر هستند.
10. خشک‌کن
دستگاه‌های خشک‌کننده که در سرویس‌های عمومی استفاده شده و گفته می‌شود از مصرف دستمال‌کاغذی و به هدر رفتن درختان جلوگیری می‌کند، در حقیقت مضر هستند. این دستگاه از انرژی الکتریکی استفاده کرده و برای خشک‌کردن دستان چندان مفید نیست، بنابراین باید به مدت طولانی‌تری استفاده شود.
با در نظر گرفتن مدت‌زمان استفاده از این دستگاه و مصرف انرژی الکتریکی باید گفت که استفاده از دستمال‌کاغذی به‌صرفه‌تر است. یک دستمال‌کاغذی متوسط در 10 ثانیه 90% دستان را خشک می‌کند درحالی‌که 40 ثانیه طول می‌کشد تا با دستگاه 90% دستان را خشک کرد. البته دستگاه‌های جدیدتری نیز ساخته شده که کاربردی‌تر هستند اما قیمت بالای آن‌ها مانع از استفاده از آن‌ها می‌شود.
9. خودروهای الکتریکی
بله درست است که استفاده از خودروهای برقی مانع از تولید کربن می‌شود اما جالب است بدانید که برای تولید باتری لیتیومی این خودروها دی‌اکسید کربن بسیار زیادی تولید می‌شود. یکی از تحقیقات اخیر که در سوئد انجام گرفت نشان داد که تولید این خودروها دی‌اکسید کربن بسیار زیادی تولید می‌کند.
برای مثال، Nissan Leaf باتری 30 کیلووات ساعت دارد درحالی‌که باتری Tesla Model S حدود 100 کیلووات ساعت است. تولید یک باتری در ازای هر کیلووات ساعت حدود 150 تا 200 کیلوگرم دی‌اکسید کربن تولید می‌کند. بنابراین درحال حاضر Nissan leaf حدود 5 تن دی‌اکسید کربن وارد هوا کرده، حتی پیش از آنکه خریداری شود. ازآنجایی‌که باتری Tesla بزرگ‌تر است حدود 15 تا 20 تن دی‌اکسید کربن تولید نموده است. مفهوم خودروی الکتریکی می‌تواند ایده بسیار خوبی باشد اما تا زمانی که مشکلات باتری آن حل نشود نمی‌تواند یک محصول محیط زیستی به شمار بیاید.
8. پنل های خورشیدی
مشکل پنل های خورشیدی همانند باتری‌های لیتیومی به فرایند تولید مربوط می‌شوند. تولید پنل های خورشیدی به مواد شیمیایی (مانند سدیم هیدروکسید و هیدروفلوریک اسید)، مقادیر بالای انرژی الکتریکی و آب، نیاز دارد. همچنین در این میان اتلاف انرژی هم صورت می‌گیرد. بنابراین آیا انرژی خورشیدی می‌تواند با تغییرات آب‌وهوا و کاهش آلودگی محیط‌زیست مبارزه کند؟
همچنین صفحات خورشیدی از فلزات کمیابی مانند تلوریم و ایندیم استفاده می‌کند که دیگر قابل‌استفاده نیستند و نمی‌توان آن‌ها را بازیافت کرد. تولیدکنندگان صفحات خورشیدی معتقدند که کبود تقاضای بازار باعث شده که بر فرایند تولید آن کاملاً نظارت نشود. امیدوار هستیم که در آینده تولیدکنندگان این پنل ها درباره تولید آن‌ها مسئولیت و نظارت بیشتری به خرج دهند، اما در حال حاضر نمی‌توان این محصولات را محصولات محیط زیستی دانست.
7. بامبو (برای تولید پارچه)
در حال حاضر استفاده از بامبو برای تولید پارچه به علت فواید محیط زیستی آن مورد استقبال قرار گرفته است. گیاه بامبو سریع رشد کرده و به کود و تغذیه نیاز ندارد، بنابراین یک منبع گیاهی تجدید پذیر است. اما برخی نمی‌دانند که فرایند تبدیل بامبو به پارچه به مواد شیمیایی قوی نیاز دارد. درحالی‌که پارچه کتان تنها از برداشت دانه‌ها و خشک‌کردن آن‌ها به دست می‌آید، در فرایند تولید بامبو باید کوبیده شده، در سدیم هیدروکسید پخته شده تا غلیظ شود و سپس پیش از تبدیل‌شدن به الیاف در اسید خوابانده شود. همچنین به یک مرحله سفیدکنندگی هم نیاز دارد.
بنابراین این محصولات شیمیایی خاصیت محیط زیستی این پارچه را زیرسوال می‌برد. اگرچه برخی شرکت‌ها این فرایند را کاملاً کنترل کرده و از مواد شیمیایی کمتری استفاده می‌کنند، اما قسمت اعظم پارچه‌های بامبو در چین تولید شده، به این معنا که استفاده از مواد شیمیایی قوی را کنترل نمی‌کنند.
6. مالچ لاستیکی
آیا تابه‌حال دیده‌اید که از بقایای لاستیک‌ها به‌عنوان کود گیاهی استفاده شود؟ بقایای لاستیک‌ها یکی از مهم‌ترین مسائل محیط زیستی است که بسیاری معتقدند استفاده از آن به‌عنوان مالچ یا کود گیاهی می‌تواند برای محیط‌زیست یا سلامت یک راه‌حل محسوب شود. بنابراین این بقایای لاستیکی را نه‌تنها به‌عنوان کود گیاهی بلکه در زمین‌های بازی کودکان استفاده می‌کنند.
تولید لاستیک به دلیل ایجاد آلاینده‌های شیمیایی از آغاز برای تولیدکنندگان اش خطرات زیادی به همراه داشت. یکی از تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که حتی امروزه هم تولید لاستیک‌ها با تولید این آلاینده‌های شیمیایی همراه است. بااینکه در این زمینه تحقیقات و مطالعات بسیاری انجام گرفته اما هنوز هم محققان معتقدند که درباره کم‌خطر بودن این لاستیک‌ها، بخصوص اطراف زمین‌های بازی کودکان، اطلاعات محدودی وجود دارد. تا زمانی که اطلاعات بیشتری حاصل شود، به نظر می‌رسد که کودهای چوبی امن‌تر بوده و کمتر به خاک آسیب وارد کنند.
5. محصولات پاک‌کننده محیط زیستی
همه ما می‌دانیم که برخی از پاک‌کننده‌های خانگی حاوی موادی چون آمونیاک، کلرین و الکل هستند که می‌توانند به سلامت فرد آسیب وارد کنند. اگرچه اخیراً محصولاتی تولید شده که گفته می‌شود به نفع محیط‌زیست هستند اما ازنظر قانونی نمی‌توان این مواد را غیر سمی یا طبیعی دانست. بنابراین این مواد فقط جنبه تبلیغاتی دارند.
یکی از تحقیقات اخیر که در دانشگاه ملبورن انجام گرفته نشان می‌دهد که این مواد هم حاوی ترکیبات سمی هستند. پاک‌کننده‌های طبیعی حاوی موادی چون سرکه و نوشابه گازدار هستند.
4. پوشک‌های قابل‌استفاده مجدد
به نظر می‌رسد که پوشک‌های یک‌بارمصرف آن‌طور که تصور می‌کنید اسراف محسوب نمی‌شوند. طبق مطالعات محیط زیستی به نظر می‌رسد که پوشک‌های قابل‌استفاده مجدد نسبت به پوشک‌های یک‌بارمصرف آلایندگی بیشتری دارند.
این اسراف به دلیل مصرف آب و الکتریسیته برای شستشوی این پوشک‌ها در ماشین لباسشویی است. طبق نتایج این تحقیق تنها فایده این پوشک‌ها این است که در صورت شستشو در ماشین لباسشویی کربن کمتری خارج می‌کنند.
3. محصولات ارگانیک
تولید محصولات ارگانیک نسبت به محصولات سنتی، به 40 درصد فضای بیشتر نیاز دارد. اگرچه در بازار تولید محصولات ارگانیک حتماً به این امر توجه می‌شود که در تهیه آن‌ها از کود و حشره‌کش استفاده نشود، اما مطالعات نشان می‌دهد که برخی از این محصولات ارگانیک حتی از محصولات سنتی هم سمی‌تر است. همچنین طبق این تحقیقات مزارع ارگانیک نسبت به مزارع سنتی فایده چندانی برای محیط‌زیست ندارند.
همچنین باید به یاد داشته باشیم که همانند محصولات سنتی نمی‌توان محصولات ارگانیک را در مزارع محلی کشت کرد. هرچقدر این مزارع دورتر باشند باید برای خرید آن‌ها به مسافت بیشتری برویم که درنتیجه آن اثر کربن محصولات بیشتر می‌شود، بنابراین تولید محصولات محلی هوشمندانه‌تر است.
2. لامپ‌های فلورسنت فشرده
امروزه لامپ‌های فلورسنت فشرده به‌شدت در بازار تبلیغ می‌شود و خرید آن روزبه‌روز بیشتر توصیه می‌شود. این لامپ‌ها انرژی کمتری مصرف کرده و درنتیجه هزینه کمتری به همراه دارند. بااین‌حال بسیاری از افراد از ترکیبات جیوه موجود در این لامپ‌ها آگاه نیستند. زمانی که حرف از جیوه می‌شود معمولاً همه به یاد ماهی می‌افتند درحالی‌که آمریکایی‌ها درصد زیادی از جیوه را از این لامپ‌ها دریافت می‌کنند.
یک لامپ فلورسنت متوسط حاوی 4 میلی‌گرم جیوه است. اگرچه شاید این مقدار کم به نظر برسد اما سازمان بهداشت اعلام کرده که میزان جذب جیوه از ماهی برای یک فرد 60 کیلویی نباید بیش از 42 میکروگرم باشد. درحالی‌که میزان جیوه این لامپ‌ها 100 برابر این مقدار است.
گفته می‌شود که این جیوه تنها در حین شکستن لامپ آزاد می‌شود اما آیا مقدار انرژی صرفه‌جویی شده ارزش آن را دارد؟ همچنین نباید این لامپ‌های حاوی جیوه را در زباله‌های معمولی قرار دارد، بلکه باید به مراکز بازیافت برد، درحالی‌که این اتفاق رخ نمی‌دهد.
1. سوخت اتانول از ذرت
مطمئناً برای سوخت به منابع تجدید پذیر بیشتر نیاز داریم. یکی از تحقیقات دانشگاه نبراسکا نشان می‌دهد که تبدیل نمودن ذرت به اتانول و سوخت‌های دیگر نسبت به گازوئیل، گازهای گلخانه‌ای بیشتری تولید می‌کند. همچنین کشت ذرت نسبت به محصولات دیگر به کودشیمیایی و حشره‌کش‌های بیشتری نیاز دارد.
به نظر می‌رسد که بیودیزل های گرفته شده از دانه‌های سویا جایگزین بهتری برای سوخت‌های فسیلی محسوب می‌شوند. زیرا کشت دانه‌های سویا، نسبت به محصولات دیگر، به کود و حشره‌کش‌های کمتری نیاز داشته و انرژی بیشتری تولید می‌کند، که چهار برابر اتانول‌های گرفته شده از ذرت است.
دیدگاه‌ها